Post-fiscale klif, moeten we de hypotheekrenteaftrek herzien?

In een poging om de belastingwetgeving te hervormen, wordt van onze congresleden verwacht dat ze de hypotheekrenteaftrek bekijken. Het is de grootste belastingteruggave die beschikbaar is voor veel Amerikanen; de meeste besparen ongeveer $ 600 per jaar. Critici suggereren echter dat we ermee stoppen, vooral omdat de aftrek effectief rijkere huiseigenaren subsidieert.

Er is veel weerstand geboden tegen een dergelijke verandering in de vastgoedsector. Makelaars zijn natuurlijk bang dat de eliminatie van de inhouding ook een van de grootste prikkels voor het eigen huis zou wegnemen.

Niet alle makelaars zijn waakzaam pro-deductie. Kenneth Clark, een makelaar bij GetYourPHX, is een stemcriticus. "Er zijn veel manieren om een ​​manier te vinden om het tekort en de schuld te verminderen en de National Association of Realtors helpt op geen enkele manier. Elke keer dat ze me een brief sturen om mijn congreslid te bellen om de aftrek te behouden, mail ik mijn lid en zeg hem om het te hervormen."

Waarom, Clark vraagt ​​zich af, moeten RVs tellen als tweede huizen en in aanmerking komen voor een belastingaftrek? De antwoorden zijn niet eenvoudig en uiteindelijk is het een kwestie van hoeveel van de belastingdruk u denkt dat de topverdieners van Amerika het moeten doen.

Hoe de aftrek werkt

Wanneer we rente op onze hypotheek betalen, mogen we een deel van ons belastbaar inkomen aftrekken. Voor rijkere consumenten is deze aftrek dus een manier om het inkomen rechtstreeks in de vier muren om hen heen te leggen; het is verstandig om dat te doen, omdat het dat geld beschermt tegen de IRS.

Op dit moment kunnen belastingbetalers wel $ 1 miljoen aftrekken van hun eerste en tweede huis en tot $ 100.000 op leningen met eigen vermogen. Uw belastingschijf bepaalt ook hoeveel u bespaart. De bovenste schijf in 2012 was 35% en die belastingbetalers kunnen 35% van de hypotheekrente in het algemeen aftrekken van hun belastbaar inkomen. Voor 2013 stijgt het hoogste belastingtarief naar 39,6%, een gevolg van de fiscale klifovereenkomst. Aan het andere uiteinde van het spectrum ontvangen degenen die minder dan $ 8.700 verdienen in 2012 of $ 8.925 in 2013 ($ 17.400 en $ 17.850 als ze gezamenlijk indienen) slechts een voordeel van 10%.

Om toch van de aftrek te genieten, moet u een beslissing nemen wanneer u uw federale aangifte inkomstenbelasting indient: neemt u een standaardaftrek of specificeert u uw aftrek? Eerstgenoemde geeft een vast bedrag aan jou terug, afhankelijk van je burgerlijke staat, leeftijd en een paar andere factoren (dat wil zeggen als je alleenstaand bent, of als je getrouwd bent, apart in te dienen, etc.). In 2011 bedroeg de standaardaftrek voor enkele filters bijvoorbeeld $ 5800.

Gespecificeerde aftrekkingen geven een overzicht van uw belastingaangifte per item: u vraagt ​​aftrek van het inkomen dat u hebt uitgegeven aan medische zorg, staats- en lokale belastingen, liefdadigheid en onze focus hier: hypotheekrentebetalingen. Het opmaken van uw inhoudingen houdt in dat u uw inkomsten bewaart en uw uitgaven catalogiseert, maar voor de relatief welgestelden is het de moeite waard. Als ze een enorm huis hebben en een enorme te evenaren hypotheek, besparen ze behoorlijk wat geld met gespecificeerde inhoudingen.

Aftrekprivileges zijn dure huizen

Misschien is de belangrijkste kritiek op deze conclusie dat het de rijken effectief subsidieert. Zoals we hierboven hebben uitgelegd, zullen alleen de rijken, die hun aftrekkingsbedragen specificeren, een echt voordeel in geld zien.

En ze hebben er baat bij. Hoogverdienende gezinnen sparen meer dan tien keer zoveel op hun hypotheken dan de armen, vonden economen James Poterba en Todd Sinai in een studie. Om precies te zijn, families die meer dan $ 250.000 verdienden in een jaar bespaarden $ 5.000 en die in de $ 40.000- $ 75.000 beugel bespaarden ongeveer een tiende van dat.

De overheid kan die $ 5.000 niet belasten, en dus zoeken ze naar die inkomsten elders; de aftrek herverdeelt de belastingdruk, en het gevolg is dat huurders en kleine huiseigenaren betalen voor de belastingvoordeel, indien indirect.

Het is dan ook geen verrassing dat Amerikanen niet in opstand zijn tegen anti-deductieprocessen. In een enquête van augustus 2012 onder 1.719 mensen kwam de Texas Trust Credit Union tot de vaststelling dat een volledige 65% zei dat de eliminatie van de aftrek hun interesse in eigenwoningbezit niet zou verminderen. Slechts 8% zei dat het zou gebeuren.

Aftrek stimuleert schulden

De aftrek stimuleert ook mensen om grotere hypotheken aan te nemen dan ze anders zouden kunnen. Hoe groter de hypotheek, hoe groter de rentebetalingen en, belangrijker nog, hoe meer inkomen huiseigenaren kunnen beschermen tegen belasting.

Sommige critici hebben betoogd dat, in het licht van de subprime-crisis van het afgelopen decennium, dit facet van de aftrek het meest lastig is. Ik weet niet zeker of deze argumenten geschikt zijn. Te veel schulden zullen altijd te veel schulden zijn, maar ik betwijfel of we subprime-leners kunnen fuseren met de leners die profiteren van de aftrek.

Subprime kredietnemers zijn risicovolle kredietnemers: zij zijn degenen met een slechte kredietwaardigheid, die vaak vragen om een ​​bijzonder forse hypothecaire lening om een ​​huis te kopen. Het afgelopen decennium leenden sommigen meer dan ze zich echt konden veroorloven, vooral nadat de rentetarieven sterk waren gestegen, en dus zijn ze in gebreke gebleven. Dit zijn niet dezelfde mensen die hun inhoudingen specificeren - ze zijn niet relatief rijk.

Dat gezegd hebbende, de geest van dit argument is waar. We moeten Amerikanen niet aanmoedigen meer te lenen dan ze zich kunnen veroorloven.

Vervang de aftrek door een belastingvermindering?

Een belastingvermindering zou progressiever kunnen zijn, als alle huiseigenaren in staat waren het te claimen, ongeacht de specificatie.Het Belastingbeleidcentrum stelt vier verschillende kredieten voor. Een daarvan vraagt ​​bijvoorbeeld om een ​​uniform rendement van 20% van de hypotheekrente betaald in een jaar.

Een dergelijk krediet zou de belastingdruk herverdelen. Het zou volgens het Belastingbeleidcentrum lage- en middeninkomensgroepen helpen. Het zou zelfs kunnen zorgen voor een groter discretionair inkomen wanneer zoiets voor veel Amerikanen karig is.

Het zou echter de rijken pijn doen, die dit jaar 39,6% van de hypotheekrente kunnen opeisen - 39,6% minus iets dat het afbouwen van de Pease wordt genoemd. Dit addendum bij de belastingcode werd eerder dit jaar door het Congres aangenomen en het verlaagt de aftrek alleen voor de rijksten onder de rijksten. Een gezamenlijk gehuwde partner hoeft zich bijvoorbeeld alleen zorgen te maken over Pease als ze meer dan $ 300.000 per jaar aan bruto inkomen verdienen.

Als dit paar die drempel wel haalt, dan zal de federale overheid niet langer zo vrijgevig zijn met aftrekkingen en vrijstellingen. Ze trekken een zogenaamde "uitfasering" af van de totale aftrekposten die claims koppelen. De wiskunde is complex - en varieert van belastingaanvrager tot belastingdossier, afhankelijk van hun vermogen en hun inhoudingen - maar meestal sluit deze eliminatie af op een belasting van 3% voor de federale inkomstenbelasting van de rijkste. Het verhoogt effectief hun marginale belastingtarief van 39.6% tot 42.6%. En dat gebeurt door alle aftrekkingen en vrijstellingen in te perken - niet alleen de hypotheekrente.

De toekomst van belastingaftrek is nog zwakker. Senaatsbegrotingscommissie Voorzitster Patty Murray heeft voorgesteld om aftrekkingen verder in te korten, vooral voor de top 2%. Het is hun belastingdruk die centraal staat in deze discussie. Voor meer informatie over dat punt - en voor meer informatie over de belastingdruk als geheel - let op onze komende studie.