Opbrengcurve Definitie & Voorbeeld |
Inhoudsopgave:
Wat is het:
De rentecurve , ook bekend als de "rentetermijnstructuur, "is een grafiek die de rendementen van obligaties van vergelijkbare kwaliteit uitzet tegen hun looptijden, van kortste tot langste. (Merk op dat de grafiek geen kortingspercentages berekent tegen een bereik van looptijden - dat wordt een spotcurve genoemd.)
Hoe het werkt (Voorbeeld):
De rentecurve toont de verschillende opbrengsten die momenteel worden aangeboden op obligaties met verschillende looptijden. Het geeft beleggers een snelle blik om de rendementen van kortlopende, middellange en langlopende obligaties te vergelijken.
De rendementscurve kan drie primaire vormen aannemen. Als de korte-termijnrendementen lager zijn dan de langetermijnrendementen (de lijn loopt naar boven), dan wordt de curve aangeduid als een positieve (of "normale") rentecurve. Hieronder ziet u een voorbeeld van een normale rentecurve:
Als de kortetermijnrendementen hoger zijn dan de langetermijnrendementen (de lijn loopt naar beneden), wordt de curve een omgekeerde (of "negatieve")) rentecurve. Hieronder vindt u een voorbeeld van een omgekeerde rentecurve:
Ten slotte bestaat er een vlakke rentecurve wanneer er weinig of geen verschil is tussen de korte en lange rente. Hieronder vindt u een voorbeeld van een vlakke rentecurve:
Het is belangrijk dat alleen obligaties met een vergelijkbaar risico op dezelfde rendementscurve worden uitgezet. Het meest voorkomende type rendementscurve percelen schatkistpapier omdat ze als risicovrij worden beschouwd en dus een maatstaf zijn voor het bepalen van het rendement op andere soorten schulden.
De vorm van de rentecurve verandert in de loop van de tijd. Beleggers die kunnen voorspellen hoe de rentecurve zal veranderen, kunnen dienovereenkomstig beleggen en profiteren van de overeenkomstige verandering in obligatiekoersen.
Opbrengcurves worden berekend en gepubliceerd door The Wall Street Journal, de Federal Reserve en een verscheidenheid aan andere financiële instellingen.
Waarom het belangrijk is:
Over het algemeen geldt dat wanneer de rentecurve is positief, dit geeft aan dat beleggers een hoger rendement verlangen omdat ze het extra risico nemen om voor een langere periode geld uit te lenen.
Veel economen geloven ook dat een steile positieve curve aangeeft dat beleggers verwachten sterke toekomstige economische groei en hogere toekomstige inflatie (en dus hogere rentevoeten), en dat een sterk omgekeerde rentecurve betekent dat beleggers een trage economische groei en een lagere inflatie verwachten (en dus lagere rentetarieven). Een vlakke curve geeft over het algemeen aan dat beleggers onzeker zijn over toekomstige economische groei en inflatie.
Er zijn drie hoofdtheorieën die proberen uit te leggen waarom opbrengstcurves worden gevormd zoals ze zijn.
1. De "verwachtingentheorie" stelt dat verwachtingen van stijgende korte rentetarieven een positieve rentecurve creëren (en omgekeerd).
2. De "liquiditeitsvoorkeurshypothese" stelt dat beleggers altijd de voorkeur geven aan de hogere liquiditeit van kortlopende schulden en daarom zal elke afwijking van een positieve rentecurve slechts een tijdelijk verschijnsel blijken te zijn.
3. De "gesegmenteerde markthypothese" stelt dat verschillende beleggers zich beperken tot bepaalde maturity-segmenten, waardoor de rentecurve een weerspiegeling is van het heersende beleggingsbeleid.
Omdat de rentecurve over het algemeen indicatief is voor toekomstige rentetarieven, die indicatief zijn voor de expansie van een economie of contractie, opbrengstcurves en veranderingen in opbrengstcurven kunnen veel informatie overbrengen. In de jaren negentig ontdekte Duke University professor Campbell Harvey dat omgekeerde rentecurves de laatste vijf recessies in de VS zijn voorafgegaan.
Wijzigingen in de vorm van de rentecurve kunnen ook een impact hebben op het rendement van de portefeuille door sommige obligaties min of meer waardevol te maken naar andere obligaties. Deze concepten maken deel uit van wat analisten en beleggers motiveert om rendementscurven zorgvuldig te bestuderen.
