Sean Talks Credit: The Credit Trap of Limited Access

Het is geen nieuws dat millennials gemiddeld minder vaak creditcards gebruiken dan eerdere generaties. Wat echter nieuwswaardig lijkt, is de voortdurende zoektocht naar de oorzaak.

De New York Times is de laatste om een ​​steek te maken, waarbij de nadruk wordt gelegd op de rol van angst bij het besluit van jongeren om niet op creditcards te letten. Met name de angst om schulden te maken door zonder onderscheid creditcards te gebruiken.

Zeker, millennials hebben goede reden om op hun hoede te zijn. Zoals ik onlangs in een interview vertelde aan Money Magazine, heeft de Grote Recessie ons geconditioneerd om schulden in al zijn vormen te willen weerstaan. Maar afkeer van schulden is slechts een deel van het verhaal. Net zo belangrijk, zo niet meer, is het feit dat vele millennials geen toegang hebben tot creditcards die eerdere generaties genoten. Investmentmatome hoort de hele tijd van millennials die creditcards willen, maar deze niet kunnen krijgen.

Daar zijn twee belangrijke redenen voor en ze zijn met elkaar verweven. Een daarvan is dat creditcards volgens de wet voor jongeren veel moeilijker te krijgen zijn dan vroeger. De andere is dat miljoenen Amerikanen - niet alleen millennials, maar van alle generaties - een subprime-kredietprofiel hebben dat hun financiële opties scherp beperkt.

En de kicker is, er is niet echt een geweldige oplossing voor deze puinhoop.

Creditcards zijn belangrijk voor het opbouwen van tegoed

Tegoed opbouwen, zoals zoveel andere dingen in persoonlijke financiën, is gunstig voor diegenen die vroeg beginnen.

Uw credit score meet hoe betrouwbaar u bent bij het omgaan met andermans geld - en het kost tijd om dat vertrouwen op te bouwen. Het vasthouden aan de rekening van je vriend van $ 100 gedurende 10 minuten zonder het uit te geven, is misschien geen indrukwekkende prestatie. Maar hoe zit het met een jaar?

Je bouwt krediet op door geld te lenen en het vervolgens op verantwoorde wijze terug te betalen, of het nu gaat om een ​​studielening, een autolening, een persoonlijke lening, een hypotheek of een creditcard. De eerste vier daarvan hebben aanzienlijke verplichtingen en lasten voor het leven. Creditcards niet. Dat is waarom ze de eenvoudigste en veiligste manier zijn om krediet te bouwen.

Wat de angst voor schuld betreft die in het artikel van The Times wordt aangehaald, is hier het belangrijkste punt: het hebben van een creditcard kan niet garanderen dat je in ruïneuze schulden terechtkomt, net zo min als het bezitten van een auto ervoor zorgt dat je sterft in een vurige crash. Creditcards zijn een hulpmiddel en hoe u ze gebruikt, is volledig binnen uw macht. Zolang u binnen uw mogelijkheden doorbrengt, heeft u geen rekeningen die u niet kunt betalen.

De opties van Millennials zijn sinds 2009 afgenomen

Als je ouder bent dan 25 jaar, herinner je je misschien cabines op je universiteitscampus tijdens registratie of oriëntatie waarbij studenten creditcards konden aanvragen en Frisbees, eten en T-shirts mee naar huis konden nemen. Ik heb me ooit aangemeld voor een kaart in ruil voor een boterham. Zo eenvoudig was het voor jonge volwassenen om creditcards te krijgen. Geen baan of bewijs van inkomen vereist. Vul gewoon de aanvraag in en de kaart kwam een ​​paar weken later in de mail.

De Credit Card Act van 2009 maakte het illegaal voor kaartuitgevers om dergelijke prikkels aan te bieden. Wat nog belangrijker is, de wet maakte het een stuk moeilijker voor mensen onder de 21 jaar om een ​​nieuwe creditcard te krijgen, tenzij ze een aanzienlijk inkomen of een bestaand kredietprofiel hebben. Zelfs 'student'-creditcards zijn voor veel studenten buiten bereik.

Als je tegenwoordig jong bent en je krediet wilt opbouwen, moet je daar proactief mee omgaan. Dat zou kunnen betekenen dat uw ouders u als geautoriseerde gebruiker op hun kaarten moeten toevoegen, een ouder of iemand anders moeten vragen om als medeondertekenaar voor u te dienen of een dienst gebruiken die uw huurbetalingen aan kredietbureaus rapporteert. Tegoed opbouwen als student is beslist niet onmogelijk, maar het is moeilijker.

Ouders van jonge volwassenen weten dit vaak niet, onbewust dat er iets is veranderd sinds hun dag, en hun kinderen zijn zich niet bewust van de stille schade veroorzaakt door het vertragen van het opbouwen van hun krediet.

Het artikel in de Times noemde veranderingen in de wet terloops, maar hield zijn aandacht nadrukkelijk op de angst voor schulden van millennials.

Dit is niet alleen een millenniumprobleem

Ongeveer 30 miljoen millennials hebben "subprime" krediet, volgens een Investmentmatome-studie. Dit verwijst over het algemeen naar iedereen met een credit score onder de 600, wat de drempel is om op afstand concurrerende leningstarieven of een fatsoenlijke creditcard te krijgen. Naar schatting 18 miljoen ouderen zijn ook subprime. Alles bij elkaar past meer dan 1 op de 5 Amerikaanse volwassenen bij de definitie.

Veel millennials zijn subprime niet omdat ze slecht krediet hebben, maar omdat ze een dunne kredietgeschiedenis hebben. En toch is het effect op hen hetzelfde. Zelfs mensen met goed werk die fatsoenlijk geld verdienen, kunnen vanwege hun subprime-tegoed worden afgewezen voor een creditcard. Toen creditcards met "starters" weggingen, was hun toegang tot de kredietpijplijn gesloten - en nu is er geen gemakkelijke manier om binnen te komen.

Mensen met een subprime-krediet zitten vast in een val. Ze hebben aantoonbaar meer financiële hulp nodig, niet minder, maar ze hebben veel minder opties dan andere consumenten. En de opties die beschikbaar zijn voor hen komen op een veel hogere kosten.

In dezelfde Investmentmatome-studie werd gekeken naar creditcarduitgevers die gespecialiseerd zijn in de subprime-markt, die vaak gebruik maken van roof praktijken. De bepalingen en voorwaarden op de kaarten van deze uitgevers zijn nodeloos ingewikkeld en ze brengen talloze kosten in rekening, ongeacht of kaarthouders op tijd betalen.Ze beweren een uitweg te bieden uit de kredietval, maar in veel opzichten zetten ze het probleem voort. Voor Amerikanen die moeite hebben om krediet te bouwen, bieden deze kaarten op zijn minst enige hoop. Maar ze zijn niet de beste optie - zelfs niet in de buurt.

Beveiligde creditcards zijn een weinig geadverteerd maar krachtig hulpmiddel dat is ontworpen voor subprime-consumenten. Met deze kaarten moet je een terugbetaalbare borgsom storten, die de geldschieter beschermt in het geval je de standaard niet gebruikt, maar anders werken ze als gewone creditcards. Uit de studie bleek dat ze gemiddeld $ 125 per jaar besparen, vergeleken met kaarten die worden aangeboden door de subprime-specialisten.

Een groot probleem, zonder een grote oplossing

Dus wat is de beste optie om krediet te bouwen? Het hangt van uw situatie af.

Millennials op de universiteit kunnen een studentencreditcard krijgen of een geautoriseerde gebruiker worden op de creditcard van een ouder. Maar deze paden zijn beperkt: studentenkredietkaarten vereisen dat aanvragers een regelmatig inkomen hebben, en een bevoegde gebruiker worden heeft alleen zin als de ouders een groot krediet hebben.

Mensen met 'dunne' kredietbestanden, zoals niet-studenten millennials en immigranten, kunnen beginnen met het opbouwen van krediet met een beveiligde kaart, maar zelfs deze hebben hun beperkingen. De borg is meestal gelijk aan uw kredietlimiet, wat betekent dat u ofwel veel geld in de aanbetaling moet steken of een zeer lage limiet moet hanteren. De minimale storting is meestal $ 200 of meer, wat een barrière vormt voor veel mensen met een subprimecrediet. Ze moeten dat geld in de loop van de tijd sparen, en alleen dan kunnen ze beginnen met werken op hun krediet.

Voor veel subprime Amerikanen is er geen eenvoudig antwoord. De meeste strategieën voor het opbouwen van credits gaan ervan uit dat je begint met een soort bron waarop je kunt tikken - een familielid of vriend om je op hun creditcard te laten meeliften, of wat spaargeld dat je kunt gebruiken voor een aanbetaling of om creditcardkosten te dekken. Degenen die niet over dergelijke bronnen beschikken, zullen het in de VS moeilijk krijgen om kredieten te bouwen.

De oorzaak van hun benarde situatie is niet alleen hun angst voor schulden. Het is ook het systeem - en voor hen faalt het systeem.