De moderne wereld, gepresenteerd door programmeurs | 13 september is de internationale programmadag (het is altijd op de 256e dag van het jaar , wat voor ons programmeurs een beetje een grapje is), en ik zou graag een stap terug willen doen van de technische complexiteit en waarderen hoeveel we hebben bereikt.

"programmeurs rocken “ . Morgen (13 september) is het Internationale programmamiddag (het is altijd op de 256e dag van het jaar, wat voor ons een beetje een grap is voor ons programmeurs), en ik wil graag een stapje terug doen van de technische fijnheden en waarderen hoe we hebben het gehaald. Moderne mobiele telefoons hebben meer dan 10 keer zoveel rekenkracht als de eerste Cray-supercomputer.

Het meeste moderne elektronische speelgoed (zoals de knuffelhond van mijn dochter die liedjes speelt en haar naam zegt) is krachtiger dan de computersystemen die ons naar de maan stuurden. Er zijn dagen dat ik nog steeds onder de indruk ben van het feit dat ik mijn moeder kan videoconferen zodat ze haar kleinkinderen kan zien zonder te moeten vliegen om te bezoeken. De technologische kracht die we dagelijks bij onze vingertoppen hebben en het gemak waarmee we het gebruiken, is absoluut verbazingwekkend. En toch ben ik net zo schuldig als iemand die het allemaal als vanzelfsprekend beschouwt, denkend aan technologie als een hulpmiddel, iets om niet over na te denken, gewoon om het eenvoudiger te maken. Ik ben net zo gefrustreerd dat ik gefrustreerd ben als iets niet werkt zoals ik denk dat het zou moeten, of zo snel als ik wil. Dus als ik gefrustreerd ben dat ik de exacte, specifieke, perfect stukje software dat precies doet wat ik wil, zoals ik denk dat het moet worden gedaan (op dit moment, omdat wat ik denk dat ik nodig heb, mogelijk morgen verandert), moet ik mezelf herinneren aan de realiteit. Ik heb om mezelf te herinneren aan de enorme hoeveelheid talent, energie en heel hard werk die is besteed aan elk van deze technologische hulpmiddelen die ik elke dag gebruik zonder zelfs maar een oog te slaan.

Het alarm dat me 's morgens wakker maakt en snoozes gedurende negen minuten (negen minuten, eigenlijk? Waarom negen?) - iemand moest dat programmeren. De elektronische tandenborstel? De kans is groot dat er een chip in zit die iemand moest programmeren. Het irritante "ding ding" dat me vertelt dat mijn sleutels nog steeds in de ontsteking zitten, yep, iemand moest dat programmeren. De radiozender in mijn garagedeuropener en in mijn autodeur op afstand geprogrammeerd. De digitale bewaking van mijn motor, de rode verkeerslichten die alleen lijken te gebeuren als ik te laat ben (hoe weten ze dat?), De poort in de parkeergarage … Ja, allemaal gedaan door programmeurs. Dit alles voordat ik zelfs mijn computer heb ingebrand en de grond raakte voor de dag. Van het handige naar het echt belangrijke - van de camera maakte ik altijd foto's van mijn pasgeboren kinderen naar de medische apparatuur die hielp houden ze leven allebei - een leger van programmeurs staat erachter. Ik beschouw het als een gegeven, maar ik weet ook uit ervaring dat programmeren hard werken is. Programmeren is denken aan al het normale gebruik van een ding, en alle waarschijnlijk irrationele gebruiken. Het is probleemoplossend en stress-inducerend, grensverleggend en community-building. Programmeurs werken elke dag om ons allemaal te verbinden op een manier die onze voorouders zich niet hadden kunnen voorstellen. Het is geen gemakkelijk beroep, maar het is er een die elke dag nieuwe uitdagingen, nieuwe ideeën, nieuwe manieren van communiceren en nieuwe oplossingen en successen met zich meebrengt.

Als je een programmeur kent, neem dan even de tijd om hen te bedanken voor al het harde werk dat ze doen. Als je geen programmeur kent, neem dan even de tijd om te waarderen wat alle anonieme programmeurs daar hebben gegeven. De wereld die je kent zou niet bestaan ​​zonder hen.