Als de lucht valt, Say So |

had (Opmerking: ik heb dit eerder gepost op Small Business Trends.) Ik plaats hier een bericht voor het gemak van mijn lezers op.com. Tim)

Een paar weken geleden sloot een bekend lokaal restaurant met 40 medewerkers op maandagochtend zonder iemand vooraf te vertellen. Medewerkers arriveerden maandag op een bord met de melding dat het bedrijf was gesloten. Vorige week deed een drukkerij met 85 werknemers hetzelfde. De mensen kwamen maandagochtend aan om de tekenen te lezen die het bedrijf had gesloten.

Dat is waar iedereen tegenwoordig bang voor is. Gaat het bij mij gebeuren? Niemand wil horen dat hij zich geen zorgen hoeft te maken als de dingen slecht zijn. Als u de leiding heeft, willen ze dat u uw zorgen met hen deelt en hen als volwassenen behandelt. Als je dat doet, zullen ze zich waarschijnlijk onderdeel voelen van het team en aan de slag gaan en helpen.

En als je dat niet doet, heb je woede en wrok om mee om te gaan, evenals teleurstelling en zorgen. Mensen die van de ene op de andere dag hun baan kwijtraken, zonder enige voorafgaande kennisgeving, zijn erg boos. Ik heb geleerd dat dit de enige manier is om dit te leren, een bedrijf runnen tijdens een recessie. Ik ontsloeg vijf van de 33 mensen op één dag in 2001. Onze verkopen vielen hard toen de dotcom-zeepbel barstte. We waren traag om te reageren. Toen we eindelijk reageerden, waren onze mensen opgelucht dat we stappen ondernamen. Iedereen gooide naar binnen.

En het leek ook gemakkelijker om op dezelfde dag vijf mensen te ontslaan dan de moeilijkste dingen die een eigenaar doet, iemand ontslaan die heeft geprobeerd maar faalt. Tenminste toen het er vijf tegelijk waren, wat toen ongeveer 15 procent van onze beroepsbevolking was, begrijpen mensen dat het een grotere oorzaak is, geen persoonlijke fout. Dit alles-wat-is-is (recessie, depressie of wat dan ook) is veel slechter dan 2001, maar het principe is nog steeds van toepassing. Als u op dit moment een bedrijf runt, willen uw mensen weten hoe het met u gaat. Vertel ze niet dat ze zich geen zorgen moeten maken om hun mooie hoofden. Ze willen deel uitmaken van de oplossing. Het is een normale menselijke natuur: mensen willen van nature in de dingen worden opgenomen. Als het moeilijk is, willen ze het weten. Ik wed dat elk van de 40 medewerkers in de gesloten restaurantsituatie wil dat het restaurant het probleem heeft zien aankomen, kosten heeft bespaard, misschien een aantal werknemers heeft ontslagen, maar bleef in bedrijf. En ik wed dat elk van de 85 werknemers in de drukkerijwens het tot 60 of 50 of 40 werknemers heeft gekort, maar in het bedrijf heeft gestaan. <> Ik wed dat ze allemaal boos zijn op de verrassing. Verschillende werden in de krant genoemd. "Waarom werd ons dat niet verteld?" Vroegen ze.

Als je een eigenaar bent, denk dan niet dat je iemand een plezier doet door je zorgen niet te delen.