Hoe moet de overheid de deeleconomie reguleren?

Wat is een deeleconomie? | Deel & Heers (1/7) | Brandpunt+

Lyft en UberX, peer-to-peer ridesharing-services, begonnen deze maand in de Twin Cities, maar alleen in St. Paul. Ze vermijden de andere helft van de Twin Cities, want als ze in Minneapolis zouden opereren, zouden ze zich moeten registreren als een taxiservice. De splitsing van de regelgeving tussen de Twin Cities is een merkwaardige situatie en doet ons afvragen: hoe moet de overheid het delen van economiebedrijven zoals Lyft, Uber en Airbnb reguleren?

Naarmate bedrijven in de deeleconomie groeiden, werden ze geconfronteerd met tal van obstakels op regelgevingsgebied. In Dallas en Washington DC hebben bijvoorbeeld undercoveragenten Uber-bestuurders geciteerd voor het overtreden van de stadscode. Eerder dit jaar oordeelde een rechter in New York dat het huren van appartementen op Airbnb illegaal was. Het delen van economiebedrijven schendt vaak de bestaande wetten en het beleid en de regeringen - begrijpelijk - maken zich zorgen over de veiligheid van de consument en de afnemende belastinginkomsten.

Desondanks realiseren veel regeringen het potentieel van de deeleconomie en voeren ze beleid en regelgeving uit om zowel de consumenten te beschermen als de groei van deeleconomiebedrijven te ondersteunen. In Californië stelt de staat regels voor die bedrijven autorijden en autodelen legaliseren, maar die strenge veiligheidseisen stellen. Denver hoopt ook het delen van auto's te bevorderen door schaarse parkeerplekken in de binnenstad toe te wijzen aan autodelende voertuigen.

Vaak wordt overheidsregulering van de deeleconomie gezien als een alles-of-niets debat. Sommigen zijn van mening dat overheidsregulering overbodig is omdat technologie reputatiesystemen en zelfmonitoringstools mogelijk maakt, waardoor deelnemers aan de deeleconomie zichzelf kunnen reguleren. Anderen, zoals taxi-unies, zijn van mening dat het delen van economiebedrijven illegaal is en moet worden verboden. Toen we de experts van de deeleconomie om hun mening vroegen, vielen de meesten ergens tussenin:

De Chief Strategy Officer van Collaborative Lab, April Rinne, is van mening dat deeleconomiebedrijven samen moeten werken met de overheid om passende regelgevende maatregelen te ontwikkelen. Overwegende dat buitensporige regulerende maatregelen de innovatie in de kiem smoren, een afwezigheid van regelgevende maatregelen zal onaangename risicobedragen creëren die investeringen afschrikt:

"Veel van de bestaande wetten en beleidsmaatregelen zijn verouderd, ongemakkelijk en onhandig. Ik probeer ze echter niet neer te halen. De meeste van deze wetten zijn opgesteld voor bedrijven die actief zijn in de deeleconomie, en veel pre-date evenementen op het internet. Geen wonder dat het moeilijk is om deze nieuwe manieren van handelen aan te pakken.

"In de toekomst moeten we regels en bepalingen bijwerken, zodat deze de innovatie bevorderen en de nieuwe waarde erkennen die wordt gegenereerd dankzij gezamenlijke consumptie-activiteiten. Dit betekent niet noodzakelijkerwijs dat oude wetten worden geschrapt. Het hangt echt af van de sector en problemen in het spel. We kunnen ons een combinatie van aanvullende regels, vrijstellingen en nieuwe wetten voorstellen in de tijd.

"Het is ook belangrijk om flexibele regels te ontwikkelen met feedbackloops om de effectiviteit in de tijd te meten. Aangezien de deeleconomie op veel plaatsen nog steeds in wording is, is het ook noodzakelijk om een bredere bewustmaking en gegevensverzameling aan te gaan. En natuurlijk zijn niet alle deelnemers aan de deeleconomie hetzelfde - het omvat bijvoorbeeld zowel gemonetariseerde als niet-gemonetariseerde platforms - en we moeten toestaan dat groei en innovatie over het hele spectrum tot bloei komen."

Professor Catherine May Lamberton, University of Pittsburgh, is van mening dat de deeleconomie kansen biedt voor een hoger niveau van consumentenbescherming dan traditionele markten:

"Voor de overheid betekent het feit dat sommige deelsystemen belastbare waren vervangen (taxi's, hotels) dat overheidsdiensten geld verliezen. Het is duidelijk dat het delen van systemen de totale vraag vermindert voor een deel van de openbare infrastructuur die dergelijke belastingen ondersteunen - als iedereen ritten zou delen, zou het verkeer worden verminderd. In de loop van de tijd zouden de infrastructuuruitgaven kunnen worden verminderd. Op dit moment kan echter worden betoogd dat deelsystemen de hoeveelheid openbare bronnen die worden gebruikt niet echt veranderen. Ze verschuiven gewoon de manier waarop ze worden gebruikt, van een belaste tot een niet-belaste uitwisseling. Dus de overheid wil begrijpelijkerwijs deelsystemen delen - als ze dat niet doen, zullen de belastinginkomsten dalen. En net als bij elke andere vorm van inkomsten zal de overheid waarschijnlijk een deel van de inkomsten verwachten. Ik ben er niet zeker van dat we mogen verwachten dat inkomsten die verband houden met het delen immuun zijn voor belastingheffing, ook al zien we het delen van systemen op de een of andere manier 'buiten de markt'.

"Natuurlijk is er ook druk van de traditionele uitwisselingsindustrie om systemen voor delen te reguleren. Als Lyft taxi's gaat bedreigen, zullen taxi's het niet leuk vinden. Dat doel is volgens mij minder pro-sociaal van aard - als we willen dat consumenten de mogelijkheid hebben om de beste manier te kiezen om aan hun behoeften te voldoen, moeten we nieuwe opties toestaan marktaandeel te winnen. Anders creëren we precies de soorten belemmeringen voor innovatie die politici beweren te willen verminderen. Als regelgeving dergelijke barrières opwerpt, verstoren we feitelijk het vermogen van de markt om oudere, meer inefficiënte marktstructuren af te stoten naar meer innovatieve, efficiënte opties. Dat lijkt me moeilijk te rechtvaardigen, ongeacht de kant van het politieke pad waarop men staat.

"De meest potentieel pro-sociale reden om deelsystemen te reguleren, is de consument beschermen. Ik beargumenteer echter dat de exacte dingen die systemen voor delen van gegevens maken, de zaak zijn die de regelgeving voor consumentenbescherming minder noodzakelijk maakt dan in andere uitwisselingscontexten. Ten eerste zijn de juridische aspecten van het delen van systemen ter bescherming van consumenten niet veel anders dan bij elk ander type transactie, en dus zou de bestaande wetgeving al van toepassing zijn. Een contract blijft een contract, nalatigheid blijft nalatigheid en fraude blijft fraude. Consumenten moeten net zo voorzichtig zijn in het delen van systemen als in elke aankoopsituatie, en de wet zal op dezelfde manier bescherming bieden. Ten tweede, zoals veel auteurs hebben opgemerkt, beschikken de meeste succesvolle deelsystemen over robuuste platforms voor het melden van slecht gedrag. Reputatie stimuleert succes. Deelnemers worden dus automatisch gemotiveerd om hun eigen systemen te controleren en zich te gedragen binnen de normen van het systeem. Alles bij elkaar genomen, zouden het bestaande contractenrecht en de reputatiebevoegdheid moeten dienen om deelnemers te beschermen tot hetzelfde, zo niet in grotere mate dan we zien bij standaard marktuitwisselingen."

Volgens directeur van bedrijfscommunicatie Steve Webb, toen Turo, een autodeelservice die voorheen bekend stond als RelayRides, zijn bedrijfsmodel ontwikkelde, was het in het beste belang om zich aan te passen aan normen die zelfs strenger zijn dan overheidsvoorschriften:

"Vertrouwen en veiligheid, of het bieden van een veilige en beveiligde marktplaats voor onze leden, is de levensader van RelayRides en de bredere deeleconomie. Toen we RelayRides startten, moesten we een extra stap zetten om ervoor te zorgen dat ons verzekeringsproduct, fraudebeschermingen en andere ledenbeschermingen een veilige marktplaats creëren voor eigenaren en huurders. Met andere woorden, het was in ons eigen belang om een veilige en beveiligde marktplaats te creëren. Daarom zijn veel van onze rij-eisen conservatiever dan de staatswetten en daarom is onze verzekering vaak meerdere keren meer dan wat staten eisen."

Janelle Orsi, auteur van Recht uitoefenen in de deeleconomie, is van mening dat de overheid een onderscheid moet maken tussen grootschalige ondernemingen met gedeelde economie en kleinere bedrijven:

"In een tijd waarin banen schaars zijn, openen deelnemende economiebedrijven als AirBNB een enorm nieuw gebied van mogelijkheden voor mensen om op een creatieve manier levensonderhoud te maken. Als zodanig moeten steden, staten en de federale overheid redelijke ruimte vrijmaken voor de nano-ondernemingen die de deeleconomiebedrijven mogelijk maken. B & B's op basis van huis moeten in redelijke mate worden toegestaan, op een vergoeding gebaseerde ridesharing en autodelen moet in redelijke mate worden toegestaan.

"Het uitdagende deel is bepalen wat" redelijke mate "betekent in een breed scala aan contexten, met een groot aantal factoren en zorgen. De overheid moet doorgaan met het waarborgen van de gezondheid en de veiligheid van de consument, de eerlijke behandeling van werknemers en de veiligheid en orde van onze wijken. Er moet echter een onderscheid worden gemaakt tussen regelgeving die van toepassing is op grootschalige bedrijven en regelgeving die van toepassing moet zijn op de nano-ondernemingen van de deeleconomie. Elk overheidsinstituut in de Verenigde Staten zou moeten leren over de deeleconomie en manieren moeten onderzoeken om regelgeving te wijzigen om redelijke ruimte te maken voor economische innovatie."

Andrew Pontti, Consumer Educator bij Sunrun is van mening dat regelgeving nieuwe ideeën moet aanmoedigen:

"De deeleconomie heeft ons innovatieve producten en diensten gebracht die we eigenlijk willen, maar diepgewortelde zakelijke belangen beschouwen deze vooruitgang als een bedreiging en hebben actief geprobeerd het te formuleren. Sunrun heeft te maken gehad met ongelooflijke uitdagingen van monopoliebedrijven die geprobeerd hebben om de zonne-energie op het dak te stoppen omdat ze een monopolie hebben op hoe mensen elektriciteit krijgen. Ondanks het feit dat tweederde van Californië's thuis-zonne-installaties nu voorkomen in lage en middeninkomensbuurten, lopen nutsbedrijven door de gangen van Sacramento, wijzend op tien jaar oude gegevens die suggereren dat zonne-energie alleen voor de rijken is. Deze nutsbedrijven vertonen het zogenaamde "huurzoekende" gedrag waarbij bedrijven naar de overheid en toezichthouders kijken om hun belangen te beschermen tegen innovatieve concurrentie. Maar regelgeving zou nieuwe ideeën moeten beschermen en aanmoedigen. Wanneer we groei stimuleren in plaats van stoppen, behouden we de keuze van de consument en ondersteunen we de positie van ons land als een wereldwijde leider in innovatie."

Meer lezen van Investmentmatome: