Visa, MasterCard Spring door de gaten in Durbin

De dag dat het Durbin-amendement in werking trad, introduceerde het hoofdkantoor van Visa nieuwe vergoedingen die het zinloos maakten. Interchange-regulering was bedoeld om het duopolie van Visa en MasterCard te doorbreken, waardoor kleine bedrijven gedwongen worden onredelijke vergoedingen te betalen en consumenten hogere prijzen betalen. Maar gaten in de wetgeving lieten de kaartnetwerken zowel hun prijzen als hun marktaandeel verhogen - precies het tegenovergestelde van wat was bedoeld.

Volgens de website van senator Durbin, geeft het amendement "kleine bedrijven en hun klanten een reële kans in de strijd tegen de waanzinnig hoge 'swipe fees' … Het zal voorkomen dat de gigantische creditcardbedrijven gebruik maken van concurrentiebeperkende praktijken." Toch is de helft gebakken regelgeving slaagt er niet in om prijsbeperkende prijzen te verlagen en om prijzen voor consumenten en bedrijven te verlagen.

Lagere kosten voor detailhandelaren en prijzen voor consumenten

Het Durbin-amendement hoopt de duidelijkste uiting te corrigeren van wat zijn aanhangers beschouwen als concurrentieverstorende prijzen: hogere kosten voor detailhandelaren, wat zich vertaalt in hogere prijzen voor consumenten. Door directe incassokosten te beperken, hoopte Durbin dat verkopers onmiddellijk lagere kosten zouden zien en enkele van die besparingen zouden doorberekenen aan hun klanten. Voor kleine winkeliers zal dit zeker niet het geval zijn.

"Deze regels zullen kleine bedrijven enige verlichting bieden van de onredelijk hoge kosten die de duopolie van Visa en MasterCard vaststellen," beloofde Durbin op 1 oktober^st persconferentie.

Maar als CEO Mark Horwedel van Merchant Advisory Group zei in een Wall Street Journal artikel zijn kleine handelaren "geschokt dat hun kosten in hun geval zelfs gaan stijgen." Visa en zijn concurrent MasterCard, die samen 80% van de debetverwerkingsmarkt vertegenwoordigen, hebben toegezegd om sommige detailhandelaren de maximaal toegestane hoeveelheid aan te rekenen. swipe fee voor debet transacties met kleine kaarten.

Vóór de Durbin-wijziging zou een coffeeshop met één winkel een vergoeding van 7 cent kunnen betalen voor een kop koffie van $ 2 en een vergoeding van 35 cent voor een bestelling van $ 20. Durbin hoopte het laatste tarief af te dekken met 23 cent en liet het eerste onaangetast: een plafond, geen richtlijn. In plaats daarvan kan die $ 2-koffie nu worden geleverd met een intercentratietarief van 22 cent, een stijging van meer dan 200%, wat zal resulteren in hogere prijzen voor consumenten. De acties van Visa en MasterCard zorgen ervoor dat kleine handelaars, in plaats van lagere interbancaire vergoedingen te betalen, veel hogere kosten moeten betalen dan voorheen.

Monopolieprijzen vaststellen

Het tweede onderdeel van het Durbin-amendement gaat in op wat de wetgever beschouwt als concurrentieverstorende prijzen. Nu kunnen debetkaarten niet worden beperkt tot één netwerk en kunnen verkopers niet worden verbannen de kaarten op andere netwerken te verwerken. De bedoeling is om concurrentie te introduceren op een markt die eerder gedomineerd werd door Visa en MasterCard, waardoor de prijzen tot een haalbaar niveau daalden.

Maar een nieuwe Visa-vergoeding, die grotendeels onopgemerkt is gebleven, zal het vermogen van verkopers om kaarten te verwerken op andere netwerken belemmeren en hen kwetsbaar maken voor prijsverhogingen op lange termijn. Visa kondigde in haar inkomsten uit het derde kwartaal aan dat het een netwerkparticipatiecommissie (NPF) zou introduceren: een vast bedrag geheven bij detailhandelaren die Visa-kaarten accepteren, of het nu gaat om creditcards, debetkaarten of prepaid-betaalkaarten. In ruil daarvoor betalen verkopers een lagere variabele interchange rate.

Verkopers hebben weinig verhaal als ze de NPF willen vermijden. Volgens Visa CEO Joseph Saunders, "kunnen ze ervoor kiezen om geen Visa-kaarten te accepteren." Om dit te doen, zouden retailers elke kaart die op het populairste netwerk wordt aangeboden, moeten weigeren op het verkooppunt. Verkopers zien een verlaging van de transactiekosten als ze verwerken op Visa, zodat ze weinig stimulans hebben om op een ander netwerk te verwerken nadat ze de NPF hebben betaald. Dit voordeel in variabele kosten schrikt de concurrentie van Visa af.

Het belangrijkste is dat hoewel interbancaire vergoedingen worden gereguleerd, de nieuwe NPF dat niet is. "Beperkt [NPF] ons vermogen om te prijzen? Ik denk niet dat we iets hebben gedaan dat ons vermogen beperkt om in de toekomst acties te ondernemen die wij geschikt achten, "zei Saunders over een inkomensvraag," en ik denk dat het sleutelwoord hier passend is."

Chris Brendler, analist van Stifel Nicolaus, betoogt dat "de NPF, eenmaal opgericht, het al lang bestaande prijszettingsvermogen van Visa daadwerkelijk zou moeten vergroten, aangezien handelaren weinig vermogen hebben toekomstige prijsstijgingen te ontmoedigen … [en] er zijn weinig presidenten over toekomstige prijsstijgingen."

Veel Wall Street-analisten zijn van mening dat Visa de NPF in de toekomst zal verhogen, waarbij ze profiteren van zowel hogere inkomsten per handelaar als het onvermogen van de handelaar om over te schakelen naar een andere processor. Analisten zijn van mening dat Visa haar marktaandeel zal behouden of zelfs zal vergroten door retailers aan hun netwerk te binden.

"Het is duidelijk dat [Visa] ervoor koos om Durbin niet te laten liggen. Het aanboren van het volledige Visa-klantenbestand om agressieve PIN-debetprijzen te subsidiëren, zou hun marktaandeel aanzienlijk moeten vergroten, mogelijk boven het exclusiviteitsniveau van vandaag. Deze agressieve aanpak is duidelijk slecht nieuws voor concurrerende PIN-debetnetwerken ", concludeert Brendler.

Het Durbin-amendement was bedoeld om de prijzen voor detailhandelaren, met name kleine handelaren, te verlagen en om concurrentie te introduceren in een eerder gelaagde markt.Visa en MasterCard brachten echter meteen kosten in rekening bij kleine detailhandelaren en behandelden het plafond van het amendement als een vloer. In de komende jaren staan ​​niet-gereguleerde tarieven zoals de NPF om verkopers te ontmoedigen andere netwerkprocessors te gebruiken. Voor alle controverse over het Durbin-amendement mislukt het op de lange termijn om zijn doelen te bereiken.