Schulden en besluitvorming: waar de intuïtie ons leidt
Bert (55) zat in schulden door leningen voor auto’s: ‘Was een verslaving’
Inhoudsopgave:
- Hoe besluiten we onze schulden af te betalen?
- Creditcards vertegenwoordigen een bepaalde vervorming
- De smeltende schuld sneeuwbal
- Dus wat moet er gedaan worden? En wat kan er gedaan worden?
- Hoe zit het met creditcards met saldooverdracht?
In elke irrationele beslissing is er een mogelijkheid tot uitbuiting en een mogelijkheid om mensen op een beter pad te brengen. Werkgevers maken automatische aftrek van loonstortingen naar spaarrekeningen om werknemers te helpen zich voor te bereiden op hun pensioen, maar handelaren markeren hun prijzen en bieden goederen "in de uitverkoop" aan, zodat u vindt dat u een goede deal krijgt. Op het gebied van persoonlijke financiën, waar consumenten veel keuze krijgen maar weinig duidelijkheid, wordt de neiging tot irrationele beslissingen alleen maar verergerd. Regelgevers komen nu pas op het idee dat consumenten niet alleen meer informatie nodig hebben, maar ook gedragswijzigingen om hen in de richting van gezondere financiën te brengen.
Neem, bijvoorbeeld, de evolutie van creditcard-onthullingen. Een in 1988 vastgestelde wet vereiste dat uitgevende instellingen de rentetarieven, respijtperioden en andere opvallende informatie van hun creditcards bekendmaken. De doos van Schumer wordt echter vaak diep begraven op de voorwaarden van een creditcard en zelfs als consumenten erin slagen het te vinden, begrijpen weinigen de concepten achter de rentetarieven volledig.
De Credit CARD Act van 2009 heeft de bekendmakingen bijgewerkt om het begrip van de consument te vergroten, niet alleen kennis. Het vereist dat creditcardafschriften niet alleen de abstracte, soms verwarrende rente openbaar maken, maar ook de rentebetalingen die worden gedaan als de klant alleen het minimum betaalt en de maandelijkse betaling die nodig is om binnen drie jaar schuldenvrij te zijn.
Toch zijn er, voor elke duw die we kunnen geven in de richting van betere financiële besluitvorming, tien andere vooroordelen die rijp zijn voor uitbuiting. Met name creditcardschulden lijken onze irrationele kant naar voren te brengen. We spraken met professor Scott Rick van de universiteit van Michigan over zijn onderzoek naar menselijke drogredenen bij het afbetalen van creditcardschulden. Zijn bevindingen: we proberen zoveel mogelijk accounts te sluiten, zo snel als we kunnen, zelfs als het niet in ons belang is.
Hoe besluiten we onze schulden af te betalen?
Rick probeerde samen met vier andere bekende academici experimenteel vast te stellen hoe consumenten hun schulden afbetalen en zijn bevindingen in detail beschrijven De slag winnen maar de oorlog verliezen: de psychologie van schuldbeheer. In die experimenten exposeerden vrijwilligers schuldafkeer: ze zouden proberen hun kleinste schulden af te lossen, door prioriteit te geven aan het verminderen van het aantal openstaande rekeningen in plaats van het minimaliseren van rentebetalingen. Vanuit puur financieel oogpunt is de beste beslissing om eerst schulden af te lossen met de hoogste rente, waardoor het betaalde bedrag wordt verlaagd. In plaats daarvan kozen mensen voor de mogelijk suboptimale uitkomst van het richten op hun kleinste schulden.
"Het is moeilijk om je kleinst mogelijke accounts te sluiten," zegt Rick. "Er is de heuristiek dat je eerst je kleinste schulden moet afbetalen om momentum op te bouwen en dat het psychologische voordeel opweegt tegen de hogere rentebetalingen."
"We hebben niet geconstateerd dat dit het geval is. We hebben gemerkt dat, in meer recent werk, de meer verontruste mensen waren over hun schulden, hoe groter de kans dat ze prioriteit zouden geven aan het afsluiten van hun kleine accounts."
Als consumenten het rationele besluit nemen om hun kleinste schulden te betalen, wetende dat ze (potentieel veel) meer rente zullen betalen langs de lijn, zou dat één ding zijn. Maar Rick stelt dat consumenten de gevolgen van rentetarieven en schuldcompensatie niet volledig begrijpen en dus geen volledig geïnformeerde beslissing kunnen nemen. In De slag winnen, Rick stelt dat "consumenten waarschijnlijk meerdere schulden zullen beheren op manieren die uiteindelijk hun vermogen om zichzelf van schulden te ontdoen kunnen belemmeren" door zich steeds dieper in een financieel gat te graven.
Creditcards vertegenwoordigen een bepaalde vervorming
Met name creditcards hebben het potentieel om slechte besluitvorming aan te moedigen. Hypotheken, studieleningen en andere "afbetalingsschulden" hebben vaak, zoals de naam zou suggereren, vaste betalingen, en consumenten kunnen hun totale betaalde rente schatten bij het afsluiten van de lening. Creditcards zijn om een aantal redenen minder eenvoudig: creditcard-houders hebben gemiddeld 5 open kaarten, elk met een ander rentepercentage; mensen hebben de neiging om te budgetteren voor het afbetalen van "creditcardschuld" in het algemeen in plaats van specifieke kaarten in het bijzonder; en termijnen voor terugbetaling zijn veel vloeiender.
Consumenten kunnen ook meer creditcardschulden aan. In het experiment van Rick konden vrijwilligers de bestaande schuld alleen afbetalen en kwamen ze niet in de verleiding om een nieuwe aankoop te doen. In de echte wereld beslist u niet alleen welk account u moet betalen, u beslist ook of u het helemaal moet betalen. Volgens De slag winnen:
Dat individuen [suboptimale] betalingsstrategieën gebruiken … in onze vereenvoudigde game spreekt over de intuïtieve aantrekkingskracht van afkeer van schulden en suggereert dat schuldaflossingsgedrag in de meer complexe wereld zelfs nog meer deprimerend kan zijn.
Het rapport beschrijft ook manieren waarop mensen een aantal minder dan ideale beslissingen nemen met betrekking tot creditcards: ze geven te veel belang aan de minimale betaling, ook al is dat nummer bedoeld om rentebetalingen voor kaartuitgevers te oogsten; ze wegen de rentetarieven niet voldoende af bij de keuze tussen leningen; en zij dragen niet vaak saldi over van creditcardrekeningen met een hoge naar een lage rente.
Al met al suggereert Rick's onderzoek dat consumenten de neiging hebben om hun schulden op minder dan rationele manieren te beheren. "Hoewel dit natuurlijk een reden tot bezorgdheid lijkt te zijn voor diegenen die geïnteresseerd zijn in het beschermen van consumentenwelzijn, ondersteunen sommige financiële goeroes juist schuldafkeer aversie," zegt De slag winnen.
De smeltende schuld sneeuwbal
Dave Ramsey, een tv-persoonlijkheid en radiopresentator die praktisch, gemakkelijk te begrijpen financieel advies geeft, introduceerde het idee van de schulden-sneeuwbal: exclusief hypotheekbetalingen, de rekening met de minste schuld eerst betalen, het momentum opbouwen om je grotere te betalen schulden. "Uit de schulden raken is net zoiets als afvallen", zegt zijn website. "Het is een emotionele beslissing. Als het zes maanden duurt om een pond te verliezen, houd je je dan aan dat dieet? Echt niet."
De logica hierachter is gebaseerd op een verstandig concept: het afsluiten van een klein account geeft snelle, positieve feedback, wat op zijn beurt de wil schept om grotere schulden af te betalen. Maar het onderzoek van Rick suggereert dat "Ramsey misschien tot het koor predikt en verder niet-optimaal gedrag aanmoedigt, gedreven door enkele fundamentele menselijke vooroordelen."
Laten we de dieetmetafoor van Ramsey een stap verder nemen, om aan te geven dat consumenten niet alleen beslissen om hun schulden af te betalen, maar ook welke rekening het eerst moet betalen. Stel je voor dat je een aantal gezondheidsproblemen hebt: je rookt veel te veel, je bent een beetje overgewicht en je gaat twee keer per week naar fysiotherapie voor een knieblessure. Ramsey's plan zou je doorgaan met fysiotherapie, die net als bij een hypotheek regelmatige, vaste inspanningen vereist. Maar dan zou hij je laten werken aan het verliezen van vijf pond voordat je stopt met roken, met het argument dat de validatie die je ontvangt van het verliezen van gewicht je de kracht geeft om te stoppen met roken.
Waar dit geen verantwoording voor aflegt, is de schade van doorgaan met roken terwijl we afvallen. In termen van blijvende schade aan uw gezondheid, is roken veel erger dan het dragen van een paar extra kilo's, dus u doet uzelf een slechte dienst door niet eerst het grootste probleem aan te pakken.
Evenzo, wanneer u uw schulden afbetaalt, door een kleine, laagrentende rekening te sluiten voordat u, bijvoorbeeld, een creditcard met hoge rente ontvangt, verhoogt u het totale bedrag dat u moet betalen. Dat op zijn beurt verhoogt de tijd voordat u de opluchting krijgt om schuldenvrij te zijn. Bovendien is de formule van Ramsey deels gebaseerd op het idee dat je meer gemotiveerd bent om een taak te voltooien die bijna voltooid is. Hoewel dit misschien werkt om uw kleinere schulden af te betalen, zult u uw doel verder vinden dan toen u begon, zodra u de grote schulden moet aanpakken. Van WTB:
Hoewel de heuristiek van [Ramsey] niet per definitie een vergissing is, onthult ons werk dat schuldafkeer de consument op een dwaalspoor kan brengen als grotere schulden een hogere rente hebben. Uiteindelijk lijkt het erop dat consumenten door de afkeer van de consumentenwetten de strijd kunnen winnen, maar de oorlog verliezen.
Dus wat moet er gedaan worden? En wat kan er gedaan worden?
We hebben professor Rick gevraagd welke publieke sector, private sector en persoonlijke interventies hij nuttig achtte. Hij merkte op dat elk beleid dat zorgt voor optimaal schuldbeheer - zoals bijvoorbeeld het doorverwijzen van alle schulden via een centrale clearinginstelling - niet alleen onpraktisch zou zijn, maar ook de vrijheden van de consument zou beperken. Toch denkt hij dat er ruimte is voor nudges in de goede richting.
Accounts open houden. In zijn onderzoek ontdekte Rick dat als een consument niet in staat was om een van haar accounts volledig te sluiten (bijvoorbeeld als de kaart een jaarlijkse vergoeding had, of als ze niet genoeg geld had om zijn schulden af te betalen), ze meer was waarschijnlijk een rationeel besluit nemen over schuldbeheer. Jaarlijkse kosten kunnen dan een ingebouwde controle zijn tegen onze natuurlijke vooroordelen.
Interesse tonen in dollartermen. Onderzoek suggereert dat mensen het samenstellen van schulden duidelijker begrijpen als het wordt uitgedrukt in dollar dan in abstracte rentetarieven. Dit maakt deel uit van de reden waarom creditcardmaatschappijen verplicht zijn om op uw verklaring te vermelden hoeveel rente u zult ontvangen in verschillende scenario's. "Het is alleen maar eerlijk om die kosten voor consumenten te beschrijven," zegt Rick.
Creditcardrekeningen in één keer verzenden. Het is moeilijk genoeg om een solide strategie voor schuldbeheer te vinden, en het probleem wordt alleen verergerd door creditcardrekeningen die op verschillende tijden aankomen. Veel mensen betalen hun rekeningen als ze binnenkomen en kunnen dus een lage-rentecreditcard betalen, waarvan de verklaring op de eerste van de maand aankomt in plaats van een hoge APR-kaart waarvan de verklaring later aankomt. Een eenvoudige oplossing is om te vereisen dat creditcardfacturen tegelijkertijd worden verzonden, waardoor het besluitvormingsproces wordt vereenvoudigd.
Daag de schuld sneeuwbal uit. Het concept van het opbouwen van momentum op uw schulden is niet alleen maar slecht, zolang u maar een geïnformeerde beslissing neemt. De zorg is dat mensen de nadelen van een kleine schulden-eerste strategie niet ten volle waarderen en zichzelf onbewust voor ontbering langs de lijn stellen. In plaats van de logica achter een high-interest-first approach ("wiskunde", die het op een slordige manier omschrijft), weg te poetsen, moeten consumenten bewust worden gemaakt van de afwegingen van beide heuristieken. "We moeten mensen ervan bewust maken dat er een prijs is voor de schuld-sneeuwbalstrategie", zegt Rick.
Hoe zit het met creditcards met saldooverdracht?
Met een creditcard voor saldooverdracht kunt u al uw schulden op één rekening consolideren en uw schuld gedurende een bepaalde periode rentevrij betalen.Gegeven wat we zojuist hebben gezegd over suboptimaal beheer van meerdere schulden, lijkt het misschien dat saldo-overdrachten de beste oplossing zijn: in plaats van elke kaart afzonderlijk te wegen, consolideert u ze op één account. En het heeft zijn voordelen. Als u uw schuld kunt afbetalen tijdens de 0% APR-periode, krijgt u uitstel van groeiende rente. Bovendien, zelfs als u het niet op tijd betaalt, heeft u misschien een lager APR-saldo dan uw huidige creditcard.
Er zijn echter een paar valkuilen, ingebouwd in zowel de creditcards als onze psyche. Eerst, na het einde van de 0% APR-periode, zou u een hogere APR kunnen lopen dan uw originele APR. Lees de voorwaarden zorgvuldig door en maak een eerlijke beoordeling van de tijdlijn van uw terugbetaling. Ten tweede hebben de kaarten vaak een overdrachtswaarde van 3-5% van de overdracht, wat het voordeel van lagere rentebetalingen kan verkleinen of teniet doen.
De derde zorg is psychologisch. Rick merkt op dat schuldconsolidering het ongelukkige effect heeft van het aanmoedigen van uitgaven, die de kaarthouder zich niet kan veroorloven. "Mensen hebben de illusie dat ze vooruitgang hebben geboekt", omdat ze sommige accounts hebben gesloten, ook al is het bedrag aan schulden dat ze houden onveranderd. "Dat moedigt hen aan om meer uit te geven."
