Definitie van langetermijnactiva & Voorbeeld |

Wat het is:

Een langetermijnactief is een actief van een bedrijf verwacht de economische waarde van na meer dan een jaar te verkopen of anderszins te erkennen.

Hoe het werkt (Voorbeeld):

Een actief is alles wat van commerciële of ruilwaarde is. Volgens de Financial Accounting Standards Board moet een actief redelijkerwijs te schatten toekomstige economische voordelen bieden, moet het worden beheerst door de eigenaar en moet het het resultaat zijn van een eerdere gebeurtenis of transactie (zoals een aankoop).

Laten we bijvoorbeeld neem aan dat XYZ Company voornemens is om een ​​kantoorgebouw te kopen voor $ 10 miljoen. Wanneer het bedrijf een wettelijke koopovereenkomst met de verkoper sluit, heeft XYZ Company een plaats van waaruit de bedrijfsactiviteiten in de komende 10 jaar kunnen worden uitgevoerd en zal het vanaf dat moment bepalen wat er met het gebouw gebeurt. XYZ Company heeft dus een activum van $ 10 miljoen verworven en moet dit actief op zijn balans opnemen als een langetermijnactief.

Activa worden op de balans gepresenteerd in volgorde van hun liquiditeit. Als een bedrijf verwacht de economische waarde van een actief binnen een jaar te verkopen of anderszins te erkennen, wordt het actief doorgaans geclassificeerd als een vlottende activa op de balans. Contant bij de hand is een veelvoorkomende actuele waarde. Materiële vaste activa (zoals het kantoorgebouw hierboven) zijn gemeenschappelijke langetermijnactiva.

De meeste langetermijnactiva verliezen hun waarde naarmate ze ouder worden - ze worden afgeschreven (amortisatie is de term die wordt gebruikt bij het verwijzen naar immateriële activa). De koers waartegen een bedrijf ervoor kiest om zijn langetermijnactiva af te schrijven, kan resulteren in een boekwaarde die verschilt van de huidige marktwaarde van de activa.

Waarom het belangrijk is:

Informatie over de langetermijnactiva van een bedrijf is een belangrijk onderdeel van nauwkeurige financiële rapportering, bedrijfswaardering en grondige financiële analyse. Hoewel de Financial Accounting Standards Board, de Securities and Exchange Commission en andere regelgevende instanties bepalen hoe en wanneer de activa van een onderneming worden gerapporteerd, kunnen bedrijven een verscheidenheid aan geaccepteerde methoden hanteren voor het opnemen, afschrijven en vervreemden van activa. Daarom moeten analisten ook bestudeer de aantekeningen in de financiële overzichten van een bedrijf.