Waar gebeurd: een product gaat van start

Soms gaat het zelfs beter dan gepland. En dat kan heel opwindend zijn.

Dit is een waargebeurd verhaal. <> Ik dacht dat ik het hier nu zou vertellen vanwege een dinerbijeenkomst afgelopen maandagavond met iemand die zich in een vergelijkbare situatie zou bevinden. Dat is een misschien, helaas. Hij is een aardige vent; het zou leuk zijn als hij of ik het zeker wist.

Dit was jaren geleden, maar de herinnering is nog vers.

We ontmoetten elkaar in de kantoren van het bedrijf, drie of vier kamers boven een Jaguar-reparatiewerkplaats in Scotts Valley, Californië. Philippe Kahn was oprichter, president, CEO, marketingdirecteur, hoofdprogrammeur en bijna alles van Borland International. De vergadering omvatte mij, Philippe en ten minste twee van de andere drie leden van de raad van bestuur.

In het geval dat de verwijzing naar de raad van bestuur u afzet, moet ik verduidelijken dat hoewel het (en elke andere Californische onderneming) een raad van bestuur, dit was absoluut geen groot bedrijf. Het was bijna volledig Philippe. Hij had daar twee, misschien drie andere mensen. Het grootste deel van zijn programmeertalent was in Denemarken.

Ik was niet tevreden over een ontmoeting op zaterdag. We hadden vier kinderen en ik heb veel gewerkt, dus probeerde ik zaterdagen vrij te houden. Maar Philippe had niet zo vurig gevraagd als hij die tijd had gedaan, dus ik dacht dat het het beste was om te gaan. Ik was ongeduldig geworden met Philippe en Borland. Toen het bedrijf in mei van dat jaar formeel werd opgericht als een Californisch bedrijf, moesten het idee en het bedrijfsplan een menusysteem met de naam Menu Master van het CP / M-besturingssysteem naar het DOS-besturingssysteem verplaatsen. En gedurende de maanden van die zomer, vertelde Philippe me elke keer dat ik vroeg naar vooruitgang, me geen zorgen te maken: "Ze schrijven een Pascal-compiler." Nu om eerlijk te zijn, in software, dan zoals nu, de normale interpretatie van "ze schrijven een compiler" om een ​​softwareproduct van het ene besturingssysteem naar het andere te converteren, is "vergeet het maar, de programmeurs zijn op zichzelf verloren, dit zal nooit werken." Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Het is een groot project. Het schrijven van een compiler is ongeveer gelijk aan het maken van een nieuwe programmeertaal. Je doet dat niet alleen om een ​​softwareproduct naar een ander besturingssysteem te converteren. Dus daarmee als achtergrond, begrijp je misschien waarom ik op zaterdagochtend een beetje chagrijnig kon zijn toen ik een uur moest rijden om ga naar die vergadering.

En toen liet Philippe ons Turbo Pascal zien. De compiler die zijn Deense programmeringsteam had geschreven, was niet alleen een middel om Menu Master naar DOS te converteren. Nee. In plaats daarvan was het een fantastisch stuk software op zich, veel beter dan Menu Master, een die honderdduizenden pc-gebruikers zouden willen hebben.

Philippe verzamelde ons rond de computer en toonde ons Turbo Pascal. Ik denk niet dat menimeester ooit opnieuw werd genoemd, tenminste niet door iemand in die vergadering. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat de andere drie bestuursleden zo ongeduldig waren geweest als ik was geweest. Zij, zoals ik, zagen meteen hoe goed het ietwat toevallige nieuwe product was. Philippe twijfelde nooit. Het was duidelijk dat hij het eerst had gezien en onmiddellijk gehandeld had. Borland had geen geld. Philippe had $ 20.000 van zijn vader geleend om het op gang te krijgen. Hij had een deal of twee gedaan voor Menu Master om in sommige CP / M-computers te worden ingebouwd (een OEM-deal met de fabrikant) om het op gang te houden.

Maar of het nu geld was of niet, hij pushte op volle toeren. Hij speelde telefonisch met zijn ene receptioniste, waarbij hij enkele verkoopmedewerkers van de advertentie trof om hem een ​​paar paginagrote advertenties te geven (Byte Magazine

en

Dr. Dobb's Journal) op krediet. Dat was ongeveer 20.000 dollar aan advertenties. Tegen de tijd dat we erachter kwamen, was het al gedaan. Hij wedt het bedrijf op die advertenties. Als ze flopten, zou het de hel zijn om de rekeningen te betalen.

Maar die advertenties produceerden meer dan $ 40.000 directe directe verkoop. De bestellingen kwamen binnenstromen. Philippe moest mensen toevoegen om de oproepen aan te nemen. Dus de volgende maand verdubbelde hij de advertentie-verplichtingen tot $ 80.000. En de omzet verdubbelde weer.

Dus daar is het. Om de zoveel tijd gebeurt het. Een product gaat van start omdat mensen het willen. En, wauw, dat is opwindend om te zien.

Dat was in 1983. Borland International groeide naar meer dan $ 60 miljoen in jaarlijkse verkopen en werd publiek voor het einde van 1986.