Deze budgettaire truc voor ouderscholen hielp toen het moeilijk werd |

Toen ik de emotionele beslissing nam om thuis te blijven na de geboorte van mijn eerste zoon, het geld zat niet in mijn gedachten.

Ik was van plan om terug te keren naar mijn werk als bedrijfsredacteur bij een dagblad in Florida, een oppas te zoeken en mijn uren aan te passen aan mijn nieuwe leven. Toen kwam de dag voordat ik weer aan het werk moest. Met de baby die net drie maanden oud was, kwam ik thuis na het uitvoeren van een boodschap, keek in de ogen van mijn man en zei dat ik het niet kon doen. Ik kon mijn baby niet bij iemand anders achterlaten. Er was maar heel weinig aandacht voor hoe we het financieel zouden aanpakken, ook al zou het voor ons een enorme financiële verandering betekenen. We hadden ons nooit zorgen gemaakt over een begroting omdat we twee inkomens hadden - mijn man werkte als professor - en een paar onkosten. We stopten met pensioen met onze 401 (k) s, we investeerden in beleggingsfondsen voor een regenachtige dag en we hadden een kleine hypotheek, maar afgezien daarvan waren we in goede vorm. Er was altijd genoeg geld om uit eten te gaan en om dure vakanties te maken.

De baby veranderde dat, en we hebben er het vertrouwen in gesteld dat het allemaal op één inkomen uitkwam.

Ik begon te budgetteren, planning voor de toekomst van onze baby, het openen van een 529 college-fonds en het creëren van vergoedingen voor luiers en dergelijke. Maar langzaam liepen we schulden op onze creditcards. Toen hadden we een tweede zoon. We schenen nooit genoeg te hebben. Een verhuizing naar Texas deed ons nog verder achter.

[InvestingAnswers-functie: bereid je voor op Budget-Busting Babies in 4 stappen]

Toen, op een dag, toen de kinderen 4 en 6 jaar oud waren, had ik er genoeg van. Ik voelde dat er een manier moest zijn om te overleven met het salaris van een professor, en ik wilde het bewijzen. Dat is toen ik mijn systeem bedacht. De eerste stap was om greep te krijgen op de creditcardschuld. We hebben allemaal alle kaarten op één na verwijderd en toegewijd aan elkaar om onze creditcard alleen te gebruiken als we het geld op de bank hadden om het terug te betalen.

Vervolgens begon ik aan het begin van elk geld geld op te nemen van onze bankrekening maand voor voedsel, doktersbezoeken, medicijnen en incidentele kosten - met andere woorden, alle uitgaven zonder maandelijkse rekeningen. Er was ook geld gereserveerd voor seizoensuitgaven, zoals Kerstmis en onze jaarlijkse reis naar Galveston.

Ik verdeelde dat geld en bewaarde het in enveloppen die waren gemarkeerd op basis van de kosten die het geld zou dekken. Er was ook een wekelijkse envelop voor voedsel, zodat we in de eerste weken van de maand ons gebudgetteerde geld niet doorbraken. Als mijn man naar de winkel moest rennen, gaf ik hem geld uit de juiste envelop. Toen het geld voor de week of de maand op was, was dat het.

We moesten het doen. Dit rigide systeem dwong ons vooruit te plannen en sober te denken. Als we weinig geld zouden hebben voor voedsel, zouden we die avond door de vriezer graven of boonstoofpot hebben. Als we een bezoek van een arts hadden gepland en we hadden geen geld voor die kosten, hebben we de volgende maand opnieuw ingepland.

Natuurlijk waren er onverwachte kosten: een auto breekt of een kind wordt ziek. Maar als we onze centen bekeken, hadden we altijd geld over om in de "just in case" envelop te stoppen. En toen het allemaal zijn vruchten afwierp, als er wat geld aan het einde van de week overbleef, trakteerden we onszelf op een diner in een restaurant of een film. We waren nooit van plan enveloppen voor altijd te gebruiken - uiteindelijk wisten we dat we moesten groeien en beheren ons geld als volwassenen. En dat is precies wat er gebeurde. In de loop van de tijd voelde ik meer vertrouwen in het budgetteren van onze uitgaven. Ik heb nu elektronische "enveloppen" op de manier van subaccounts bij mijn credit union en een behoorlijk uitgebreide spreadsheet waarmee ik de totale uitgaven en inkomsten kan aanpassen met de verandering van een enkele entry. Ik houd toezicht op onze overgebleven contanten en ik reserveer geld voor toekomstige beugels, collegegeld, vakanties en andere uitgaven, allemaal elektronisch.

Ik ben dankbaar voor mijn enveloppen. Ze stelden me in staat om onze uitgaven en natuurlijk onze creditcards onder controle te krijgen. Ze hebben me geleerd om met een gerust hart te werken, en nu hoef ik niet meer het geld in handen te houden om ervoor te zorgen dat ik niet teveel geld uitgeven.

Het beleggingsantwoord:

Er is iets geruststellends aan het gebruik van contant geld: je hebt het gevoel dat je teruggaat naar de basis en dat je verantwoordelijk bent. De sleutel tot succes met de enveloppen is het minimaliseren van het gebruik van creditcards. Als je nog steeds op je kaarten leunt, verslaat dat het doel van het hebben van het geld in jouw handen wanneer je betaalt.