Stock Market Crash van 1929 Definitie & Voorbeeld |

Wat het is:

De beurscrash van 1929 is de meest beroemde beurskrach aller tijden. Op één dag (24 oktober 1929) verhandelden paniek verkopers bijna 13 miljoen aandelen op de New York Stock Exchange (meer dan driemaal het normale volume op dat moment), en investeerders leden $ 5 miljard verlies.

Hoe het werkt werken (Voorbeeld):

De jaren voorafgaand aan de beurscrash van 1929 waren gevuld met irrationele uitbundigheid. De aandelenkoersen waren over de hele linie gestegen, zelfs voor bedrijven die weinig winst boekten, en beleggers waren zeer optimistisch dat de algemene opwaartse trend van de markt en de economie nog enige tijd zou aanhouden.

De Dow Jones Industrial Average bijna verdubbeld, stijgende van 191 in het begin van 1928 tot 381 op 3 september 1929. De prijzen begonnen echter licht maar gestaag te dalen, omdat beleggers winst begonnen te nemen. Veel economen wisten niet wat ze moesten doen en Irving Fisher, destijds een bekende econoom, verwierp het als niets ernstigs. Op 10 oktober 1929 sloot de Dow Jones Industrial Average meer dan 350 voor de eerste keer in 10 handelsdagen. Dit respijt leidde tot winstnemingen en de Dow Jones Industrial Average begon weer te dalen tijdens de verkoop. De verkoop werd intens op maandag 23 oktober en de markt daalde met 6,3%. Op 24 oktober, Black Thursday, bereikte de verkoopwaanzin een kritieke massa en veranderde in panische razernij. Het handelsvolume werd zo hoog dat het de tickertape met meer dan een uur vertraagde, wat verwarring en angst veroorzaakte. Sommige uitwisselingen waren zo overweldigend dat ze vroeg werden gesloten. De Dow Jones Industrial Average sloot die dag op 299.27. De Dow Jones Industrial Average sloot die dag op 230.07.

De beurscrash van 1929 wordt vaak geassocieerd met verhalen van investeerders en handelaren die uit de ramen springen nadat ze alles verloren hebben. Niet alles was echter verloren: een rally die begon toen Richard Whitey, toen hoofd van de New York Stock Exchange, begon met het kopen van aandelen van U.S. Steel en andere bedrijven. Zijn vertrouwen moedigde anderen aan om te beginnen met kopen. Dit deed echter niet veel meer dan tijdelijk het tij keren, omdat aandelen van Black Thursday tot 29 oktober 1929 (Black Tuesday) nog steeds meer dan $ 26 miljard aan waarde verloren en meer dan 30 miljoen aandelen verhandeld. Na deze sombere week bleven de prijzen dalen, waardoor de geschatte waarde van $ 30 miljard in aandelenwaarden halverwege november 1929 teniet ging.

De dagen rond de beurscrash van 1929 waren bijzonder pijnlijk voor beleggers die geld hadden geleend om aandelen te kopen die waardeloos of dichtbij geworden. De situatie heeft invloed gehad op wat een belangrijk keerpunt werd voor de Amerikaanse economie, omdat veel van deze kredietnemers, die zich aanzienlijk hadden ingespannen om deel te nemen aan de bull-markt, financieel in de steek werden gelaten. Ze moesten alles verkopen om hun schulden terug te betalen, en velen konden ze helemaal niet terugbetalen. Duizenden banken faalden als gevolg; bedrijven gesloten, niet in staat om krediet te krijgen; en het beschikbare inkomen van de natie daalde sterk.

Waarom het belangrijk is:

Historici citeren vaak de beurscrash van 1929 als het begin van de Grote Depressie omdat het niet alleen het einde betekende van een van de grootste bull markets van de natie, maar ook het einde van wijdverbreid optimisme en vertrouwen in de Amerikaanse economie. Zoals met veel marktomkeringen, zijn de oorzaken talrijk, verweven en controversieel. Velen noemen bijvoorbeeld de passage uit september 1929 van de Smoot-Hawley Tariff Act, die hoge belastingen op veel geïmporteerde artikelen legde, als een belangrijke bijdrage aan de instabiliteit van de markt. Anderen wijzen op de enorme hoeveelheid hefboominvesteerders die beleggers hadden gebruikt om aandelen te kopen, en sommigen halen de schandaalgereden recall aan van Britse fondsen die in de Verenigde Staten zijn geïnvesteerd en de piek van 26 september in de discontovoet van de Bank of England. Desondanks beschouwden beleggers niet langer hoge bedrijfswinsten en -dividenden, hoge lonen, direct beschikbare bankschulden, een bloeiende auto-industrie en een relatief gebrek aan regulering van de aandelenmarkt, alleen als tekenen van betere dagen vooruit. Ze begonnen hen te zien als tekenen van markt die klaarstonden voor omkering.

Naast het dramatische effect op de beleggerspsychologie, droeg de beurscrash van 1929 bij tot de creatie van een verscheidenheid aan nieuwe wetten, organisaties en programma's die zijn ontworpen om de infrastructuur van het land te verbeteren, de sociale welvaart te vergroten en bedrijfsfraude en misstanden te voorkomen. Deze omvatten de oprichting van de Federal Depository Insurance Corporation en het passeren van de Securities Act van 1933, de Glass-Steagall Act van 1933, de Securities Exchange Act van 1934 en de Public Utility Holding Act van 1935. De paniek veroorzaakt door vertragingen in de informatie ook voortgebracht snellere ticker-systemen die zware handelsdagen aankunnen.