Met pensioen gaan: van plan om het tweemaal te doen

Er is een pensioen dat op de reclames lijkt: fietsen, reizen, genieten van het gezin.

En dan is er degene waar je niet meer de trap op kunt.

De meesten van ons plannen graag de eerste, wanneer onze gezondheid goed is en de energie hoog. De tweede kan moeilijk zijn om te overwegen, wanneer gezondheidstoornissen en medische crises levens in een oogwenk kunnen veranderen.

Toch kan een focus op alleen het actieve deel van het pensioen je levenskwaliteit korter maken als je eenmaal begint te weigeren. Daarom adviseren financiële adviseurs je ook te kijken naar hoe je in de latere fase zult leven. Dit is wat je zou moeten overwegen voor die tweede fase.

Stel je de toekomst voor

Gecertificeerde financiële planner Dana Anspach uit Scottsdale, Arizona, wil niet dat haar klanten voortijdig hun huizen opgeven of andere zetten doen die niet bij hen passen. Een paar dat ze adviseerde, bijvoorbeeld, verhuisde naar een doorlopende zorggemeenschap - een met inbegrip van zelfstandig wonen, geassisteerde woon- en verpleeghuiszorg - in de jaren tachtig en verhuisde een jaar later terug omdat ze hun appartement niet konden onderhouden of inrichten. manier waarop ze wilden. (Ze gebruikten hun terugbetaalde storting om een ​​flat te kopen en hadden genoeg geld om de in-home zorg te betalen.)

Anspach heeft ook horrorverhalen gehoord van ouderlingen die te lang in onveilige omstandigheden verbleven totdat gezondheidscrises hen het ziekenhuis in drongen - en hun families achterlieten om de kosten, hun zorg en wat te doen met het ouderlijk huis te verwerken.

De sleutel, zeggen planners, is om te beginnen denken en praten over hoe je wilt omgaan als je gezondheid begint te falen.

"Je hebt zoveel meer opties als je eerder plant en het traject opstelt van waar je naartoe wilt," zegt Danielle Howard, een CFP in Basalt, Colorado.

Howard begint met de wat eenvoudigere beslissingen, zoals bij wie de klanten medische en financiële beslissingen willen nemen als ze niet meer kunnen werken. Daarna gaat de discussie over de hardere onderwerpen - het leven voorstellen wanneer ze niet de trap op kunnen of de dagelijkse activiteiten zoals koken, schoonmaken, aankleden of baden zelf kunnen doen.

Zouden ze in hun huidige huis kunnen blijven? Zou het moeten worden aangepast? Wie zal hun zorg verlenen en hoe zullen zij ervoor betalen?

Anspach adviseert cliënten die geen langdurige zorgverzekering hebben of familieleden die bereid zijn om zorg te bieden om hun eigen vermogen te sparen voor dergelijke uitgaven, in plaats van het te gebruiken om hun pensioeninkomen te verhogen. (Eigen vermogen kan worden afgelost met kredietlijnen of omgekeerde hypotheken of door de woning te verkopen.)

Als ouders verwachten dat kinderen helpen, zegt Anspach, moeten ze ervoor zorgen dat de kinderen aan boord zijn en dat de levens van die kinderen stabiel genoeg zijn om zorg te bieden als de ouders dichterbij komen.

"Je wilt niet door het land trekken en ze ergens anders laten overbrengen", zegt Anspach.

Houd rekening met de behoeften van zorgverleners

Ouders moeten ook overwegen hoe ze het voor hun zorgverleners gemakkelijker kunnen maken, zegt Ed Vargo, een CFP in Cleveland. Vargo moedigde zijn schoonfamilie aan om van een thuis weg te gaan dat 20 minuten verwijderd was van een huis dat vijf minuten verderop lag.

"Die 20 minuten kunnen een uur heen en weer worden, en je gaat misschien meerdere keren per dag", zegt Vargo.

Zijn schoonmoeder, Rose Forrester, begreep die dynamiek goed. Voordat ze drie jaar geleden met pensioen ging, was Forrester een fysiotherapeut die zorgde voor thuiszorg aan oudere patiënten - en een verzorger voor haar moeder, die ook 20 minuten verder woonde. Uiteindelijk verplaatsten Forrester en haar man Dan de oudere vrouw naar hun huis, waar ze drie jaar tot haar dood woonde.

Toen begon het paar te praten over wat ze zouden moeten doen om het de komende jaren gemakkelijker te maken voor zichzelf en hun kinderen. Ze wilden hun huis van vier decennia niet verlaten, maar beiden beseften dat de trappen en lay-out moeilijk zouden zijn om ooit te navigeren.

"Ik had nog 10 jaar kunnen blijven, maar in 10 jaar tijd wist ik dat ik niet de energie zou hebben om te bewegen", zegt Forrester. Het echtpaar verhuisde drie jaar geleden naar een huis in een ranchstijl, toen hij 68 was en zij 66 was.

Vargo praat nu met zijn vader over dichterbij komen. De oudere man verwierp aanvankelijk het idee, maar na een paar jaar van discussies heeft hij gezegd dat hij er nu over nadenkt.

"Er is een neiging voor mensen om andere mensen te vertellen wat ze moeten doen. Dat werkt niet echt, "zegt Vargo. "Neem een ​​discussie, deel uw zorgen, maar wees geduldig."

Liz Weston is een gecertificeerde financiële planner en columnist bij Investmentmatome, een website voor persoonlijke financiën en auteur van 'Your Credit Score'. E-mail: [email protected]. Twitter: @lizweston.

Dit artikel is geschreven door Investmentmatome en werd oorspronkelijk gepubliceerd door The Associated Press.