Wie betaalt er als handelaars slachtoffer zijn van creditcardfraude?

U bent niet aansprakelijk voor creditcardfraude, maar iemand betaalt het tabblad.

Er is veel publiciteit geweest over creditcardfraude en -beveiliging, waarvan een groot deel voortvloeide uit de zeer veelvuldig gepleegde schending van Target-creditcards eind 2013. Als gevolg van een inbreuk op de creditcardbeveiliging, zullen er altijd kosten verbonden zijn aan de hele affaire. Het zijn niet alleen frauduleuze aankopen, maar elke kost wordt gedragen door verschillende entiteiten, afhankelijk van de situatie.

Banken richten zich op groot doelwit

Laten we beginnen met iets breeds, zoals het doelverhaal. In dat geval vindt de eerste reeks verliezen plaats bij Target voor alle goederen die zijn gekocht en / of verzonden. Dat zou miljoenen dollars aan verloren voorraad kunnen bedragen.

Vervolgens komen de daadwerkelijke kosten. Kaarthouders kunnen niet aansprakelijk worden gesteld door federale wetgeving, dus ze zijn niet op de haak voor die aankopen. De banken die samenwerken met de Target-kaarten zijn de eerste verliezers. Die aanklachten zijn gemaakt door dieven die de kosten uiteraard niet zullen betalen. De banken draaien zich in plaats daarvan naar Target en verwachten dat ze volledig zijn, dus dat heeft geresulteerd in een reeks rechtszaken.

Dus nu keert de last terug naar Target, die waarschijnlijk verantwoordelijk wordt gehouden voor de overtreding vanwege slechte beveiliging. Target kan tot een miljard dollar verliezen.

Maar we zijn nog niet klaar. Al die creditcards moeten worden vervangen. Nu zijn we terug bij de banken, die al dat nieuwe plastic moeten afgeven. Toch zullen ze opnieuw naar Target kijken om compleet te worden.

Grote risico's voor eigenaars van kleine bedrijven

De situatie is erger voor eigenaren van kleine bedrijven. Target zal niet blij zijn met de enorme verliezen, maar mensen in kleine bedrijven kunnen worden vernietigd. Als fraudeurs een storm opleggen aan gestolen kaartgegevens bij een bepaalde verkoper, en die handelaar levert zijn product af, dan is hij uit het product - en dat is nog maar het begin.

De banken kunnen dan op hem uitkijken voor vergoeding van het toestaan ​​van de frauduleuze transacties. Bovendien leert de betalingsverwerker van de fraude en beëindigt hij zijn verwerkingsaccount. Als dat gebeurt, is er waarschijnlijk geen ander verwerkingsbedrijf dat zijn bedrijf opneemt. Hij zal op een zwarte lijst worden geplaatst. In dit geval kan de handelaar dus gewoon worden vernietigd.

Meestal zijn het echter de banken die het meest worden gekwetst. Dit omvat kleine regionale banken. Visa en MasterCard's contracten leggen over het algemeen de last van fraude-terugbetaling op de bank. Een kleine bank kan worden geraakt met een grote fraude-vergoeding als een overtreding ernstig genoeg is. Erger nog, als de handelaar zelf op de een of andere manier betrokken is, kan dit het onmogelijk maken om terug te vorderen van de handelaar.

" MEER: Hoe u frauduleuze creditcardkosten kunt betwisten

Hoe zit het met bankpasfraude?

In de wereld van de betaalpassen neemt de fraude af, tot ongeveer 0,04% van alle activiteit. Fraudeverliezen worden meestal gedeeld tussen kaartuitgevers en verkopers. De uitgever is historisch vastgelopen met ongeveer 60% van het verlies, en bijna al de rest ging naar de handelaar. Het komt zelden voor dat de kaarthouder een dingetje krijgt - misschien minder dan 2% van alle kosten. Interessant is dat de emittenten het grootste deel van de verliezen ophaalden toen de kaart aanwezig was, maar frauduleus was, terwijl handelaren het grootste deel van de verliezen oppikten wanneer er geen kaarten aanwezig waren.

Afbeelding betalen via Shutterstock