Definitie looptijd en voorbeeld |

Wat het is:

Vervaldatum is de datum waarop een obligatie of een preferente aandelenuitgevende instantie de oorspronkelijke hoofdsom van een obligatiehouder of aandeelhouder.

Hoe het werkt (Voorbeeld):

Stel dat u op 1 januari 2000 een XYZ Company-obligatie met een looptijd van 10 jaar hebt gekocht. Dat betekent dat op 1 januari 2010 XYZ Company u (of wie u ook de band verkoopt) de nominale waarde (ook wel de nominale waarde) van de obligatie zal betalen. De nominale waarde is in wezen de grootte van de I.O.U. vertegenwoordigd door het veiligheidscertificaat. Dat wil zeggen, de nominale waarde is de oorspronkelijke hoofdsom die aan het bedrijf is uitgeleend. Obligatiewaarden zijn meestal $ 1.000 en de voorkeurstermen voor aandelen zijn meestal $ 25.

Sommige obligatie- en preferente aandelenverlooptijden zijn kortlopend (een jaar of korter), andere hebben een middellange looptijd (meestal twee tot tien jaar) en veel zijn op lange termijn (een periode van 10 tot 30 jaar of meer). Obligaties met een looptijd van minder dan 10 jaar worden meestal bankbiljetten genoemd.

Soms krijgen beleggers hun oorspronkelijke hoofdsom terug vóór de vervaldatum. Dit gebeurt meestal wanneer de uitgever gebruik maakt van speciale voorzieningen die een zekerheid kan hebben. Oproepbepalingen stellen een emittent bijvoorbeeld in staat om een ​​obligatie of preferente aandelen in te wisselen of te callen voordat deze vervalt. Uitgevende instellingen houden van deze voorziening, want als de rente daalt, kunnen ze de effecten betalen met opbrengsten van nieuwe uitgegeven effecten tegen een lagere rente. Beleggers verwelkomen dit niet altijd omdat ze hun vermogen verliezen om te verzamelen wat mogelijk boven de marktrente is en mogelijk moeten ze het geld opnieuw beleggen van hun teruggekochte effecten tegen een lagere rente. Om beleggers voor deze risico's te compenseren, stemmen uitgevende instellingen van opvraagbare obligaties gewoonlijk in meer te betalen dan de nominale waarde, afhankelijk van wanneer de effecten worden teruggekocht.

Een ander voorbeeld is de zinkfondsvoorziening, die vereist dat de emittent betalingen aan een trustee verricht terwijl de effecten zijn uitstekend. De trustee gebruikt vervolgens de fondsen om sommige of alle effecten op de open markt terug te kopen.

Meestal bepalen issuers of een effect wordt ingewisseld voordat het volwassen wordt, maar in sommige gevallen kunnen beleggers dit proces beheersen. Een converteerbare obligatie geeft de obligatiehouder bijvoorbeeld de mogelijkheid om de obligatie in te wisselen tegen een vooraf bepaald aantal effecten (gewoonlijk de aandelen van de emittent) op een datum in de toekomst en onder voorgeschreven voorwaarden. Een omwisselbare obligatie stelt de obligatiehouder daarentegen in staat om de obligaties in te wisselen voor de aandelen van een andere vennootschap dan de emittent van de obligatie. Door obligaties en preferente aandelen kunnen hun houders de uitgevende instelling dwingen de zekerheid tegen bepaalde prijzen af ​​te lossen.

Waarom het belangrijk is:

De looptijden van obligaties en preferente aandelen zijn erg belangrijk. Ze vertellen beleggers niet alleen wanneer ze zullen worden terugbetaald, ze zijn ook cruciaal voor het mathematisch bepalen van de juiste prijs van de beveiliging. Dit komt omdat de formules die worden gebruikt om deze effecten te waarderen vaak betrekking hebben op het vinden van de contante waarde van dat toekomstige rendement van de hoofdsom. Hoe langer de belegger moet wachten op de teruggave van zijn kapitaal, hoe minder het effect de moeite waard is.

Het is belangrijk om op te merken dat, omdat een obligatie een bepaald bedrag op de vervaldag zal betalen, niet betekent dat dat wat de de band is vandaag de moeite waard. Vaak kunnen beleggers obligaties kopen voor meer of minder dan de nominale waarde. Als de bedrijfs XYZ-obligatie bijvoorbeeld een nominale waarde van $ 1.000 heeft, kan deze vandaag nog steeds slechts $ 800 waard zijn, of vandaag 1.500 dollar waard zijn, afhankelijk van de marktomstandigheden, couponpercentages en of er speciale voorzieningen zijn zoals die hierboven zijn beschreven.

Nog belangrijker is dat de aanwezigheid van een vervaldatum niet garandeert dat de belegger zijn geld op die datum terugkrijgt. Voor alle obligaties en preferente aandelen (behalve Treasuries) is er altijd een kans dat de emittent in gebreke blijft.