Laaddefinitie & voorbeeld |

Wat het is:

A laad is een vergoeding die wordt betaald om een ​​specifieke investering te kopen of verkopen. Het wordt uitgedrukt als een percentage van het geïnvesteerde bedrag. De term wordt het vaakst gebruikt bij het bespreken van beleggingsfondsen.

Hoe het werkt (Voorbeeld):

Over het algemeen zijn er twee soorten belastingen: belastingen aan de voorzijde en belastingen aan de achterkant. Een front-end belasting is een vergoeding die wordt betaald om een ​​investering aan te schaffen, en een back-end load is een vergoeding die wordt betaald om een ​​investering te verkopen (dit kan ook een voorwaardelijke uitgestelde verkoopvergoeding, een uitstapvergoeding of een inkoopvergoeding worden genoemd). Een fonds zonder belasting is een fonds dat geen kosten van dit type in rekening brengt.

Laten we aannemen dat u geïnteresseerd bent in het doen van een investering van $ 10.000 in het beleggingsfonds XYZ van het bedrijf. Als het fonds een front-end belasting van 4% heeft, wordt van de investering van $ 10.000 $ 400 ($ 10.000 x.04) betaald aan het fondsbedrijf en wordt $ 9.600 daadwerkelijk in het fonds geïnvesteerd als resultaat. Idealiter zouden de inkomsten uit de investering de front-end belasting meer dan goedmaken. In dit voorbeeld moet het front-end loaded-fonds 14,6% in één jaar retourneren om een ​​waarde van $ 11.000 na de prijs te krijgen.

Als het fonds in plaats daarvan een back-end-belasting van 4% heeft, moet u een vergoeding van $ 400 betalen voor de verkoop van de investering ($ 10.000 x.04). Nogmaals, de inkomsten uit de investering moeten idealiter meer dan goed zijn voor de back-end load. In dit voorbeeld moet het back-end loaded-fonds dus 14% in één jaar retourneren om een ​​waarde van $ 11.000 na de vergoeding te bereiken.

Het is duidelijk dat de omvang van de belasting van invloed is op de omvang van het rendement van de belegger. In ons voorbeeld, als het bedrijf XYZ-fonds een fonds zonder belasting is, dan moet het, om na één jaar een waarde van $ 11.000 te bereiken, slechts 10% rendement genereren.

Front-end belastingen verschillen sterk en kunnen van toepassing zijn aan herinvesteringen van dividenden, rente of meerwaarde. Deze beleggingsfondsen worden vaak A-aandelen genoemd. Bij het bekijken van beleggingsinformatie over beleggingsfondsen, zullen front-end loaded beleggingsfondsen vragenprijzen hebben die groter zijn dan de intrinsieke waarde van het fonds (of de biedkoers). De vraagprijs is gelijk aan de intrinsieke waarde van het fonds plus de front-end belasting.

Back-end belastingen worden doorgaans beoordeeld op de beginwaarde van de investering, hoewel sommige bedrijven de vergoeding op de eindwaarde berekenen als deze lager is dan de originele aankoopprijs. Backend-end beleggingsfondsen worden vaak B-aandelen genoemd. Over het algemeen worden back-end belastingen verlaagd voor elk jaar dat de belegger de investering aanhoudt. Als de belegger lang genoeg de investering vasthoudt, zien veel fondsen af ​​van de back-endvergoeding. Een back-endvergoeding kan bijvoorbeeld 5% zijn in het eerste jaar, 4% in het tweede jaar, enzovoort, totdat de vergoeding nul is.

Beleggers kunnen vaak lagere belastingen betalen als ze grote investeringen doen. Het bedrag dat in aanmerking komt voor een verminderde belasting wordt het breekpunt genoemd en varieert van investering tot investering. Sommige fondsen hebben mogelijk meerdere breekpunten. In sommige gevallen kan een belegger een intentieverklaring ondertekenen met de beleggingsmaatschappij, waarbij hij belooft in de loop van de tijd een bepaald bedrag te beleggen om in aanmerking te komen voor de verminderde belasting.

Waarom het ertoe doet:

Veel beleggers ontmoedigen vaak het verhandelen van hun aandelen in beleggingsfondsen, een activiteit waarvoor geld nodig is om aanzienlijke hoeveelheden contanten bij de hand te hebben in plaats van te beleggen. Over het algemeen wordt een belasting echter beschouwd als betaling voor de expertise van de makelaar bij het selecteren van het juiste fonds voor de belegger. Opmerkelijk is dat er veel controverse is over de vraag of belastingfondsen beter of slechter presteren dan niet-geladen fondsen.

Ladingen worden meestal geassocieerd met beleggingsfondsen, maar annuïteiten, levensverzekeringspolissen en commanditaire vennootschappen kunnen ook lasten hebben. Beleggingsfondsen moeten belastingen en andere vergoedingen in hun prospectussen vermelden. Het is belangrijk om te weten dat een belasting slechts een van de verschillende soorten kosten is die in rekening kunnen worden gebracht. Bij het vergelijken van beleggingen moeten beleggers dus zorgvuldig omgaan met alle kosten die aan een investering zijn verbonden, en niet alleen aan de omvang van de belasting.