Investeren als Warren Buffett | Buffett is misschien wel een van 's werelds rijkste mannen, maar u zou het niet weten door hem te ontmoeten. Hij wil veel meer graag worden dan dat hij beroemd wil worden, en zijn gevoel voor humor is veel meer een teken van zijn persoonlijkheid dan zijn ego. Het diner is niet in chichi-restaurants, maar in Gorat's - een steakhouse in Omaha. En het is altijd hetzelfde. De culinarily inadventerous Buffett bestelt een zeldzame T-bone met een dubbele volgorde van has

Buffett woont in het relatief bescheiden huis met vijf slaapkamers waar hij en zijn eerste vrouw, Susie, hun drie kinderen grootbrachten. Het heeft een geschatte waarde van minder dan een miljoen dollar. Hij rijdt zichzelf elke dag naar het werk in een gouden Cadillac. Het hoofdkantoor van Berkshire heeft zelfs minder dan twintig werknemers. Hij staat bekend als nederig, hoffelijk en voorkomend: het is niet ongebruikelijk dat hij op weg naar het vliegveld een bezoeker meeneemt naar McDonald's.

Warren Buffett is geen genie, maar hij is onmiskenbaar slim. Hij absorbeert schatten informatie en heeft een encyclopedische herinnering die de aanwezigen verbaast tijdens de jaarlijkse aandeelhoudersvergadering, waar hij enkele uren per jaar vragen zonder aantekeningen neemt. Buffett is geen sportman, een beschermheer van de kunst of een liefhebber van de fijnere dingen van het leven - met uitzondering van privéjets, die hij ongetwijfeld een voorrecht kan veroorloven. Hij draagt ​​dure pakken, maar maakt grapjes dat ze er goedkoop uitzien. Buffett's enige echte avocatie is bridge, die hij vaak speelt met zijn goede vriend Bill Gates. Buffett heeft zelfs plezier gehad met een rol voor 'All My Children'.

Hoe Buffett de grootste belegger ter wereld werd

Buffett begon aan de universiteit van Pennsylvania, maar studeerde af aan de universiteit van Nebraska en ging naar Columbia voor een MBA. Zijn mentor daar was Benjamin Graham, de vader van waardebeleggen, wiens boeken Buffett al jarenlang had geplast. Hij liep langs Wall Street en ging naar Omaha om zich bij zijn vader te voegen, die net zijn zetel in het Congres kwijt was en terug was bij zijn bemiddeling. Buffett worstelde: hij vond veel meer succes bij het lesgeven over beleggen dan bij het aantrekken van klanten. Uiteindelijk richtte hij een aantal partnerschappen op die het kapitaal van de beleggers gebruikten om aandelen te kopen. Buffett maakte alle transacties en hield de boeken bij, thuiswerkend met niets dan een telefoon, een Moody's Manual en een ledger.

Buffett was geïnteresseerd in de bezittingen van een textielbedrijf genaamd Berkshire Hathaway, dat hij in 1965 overnam. Nadat duidelijk was geworden dat Berkshire's oorspronkelijke bedrijf in een onomkeerbare achteruitgang verkeerde, bereidde Buffett geen kostbaar kapitaal voor nieuwe weefgetouwen in en andere apparatuur, op zoek naar andere ondernemingen.

Hij vond er een die hij leuk vond - verzekering.

Het verzekeringsbedrijf bood Buffett iets aan waar hij dol op was: contant geld. Het is de taak van de verzekeringsmaatschappij om premie te innen en te houden totdat deze wordt gepresenteerd met claims die als geldig en verschuldigd worden beschouwd. In de tussentijd kan het dat geld investeren - de 'float' genoemd - hoe dan ook. Buffett leerde snel het risico onder de knie te krijgen en zijn verschillende verzekeringsmaatschappijen zijn erin geslaagd een verzekeringstechnische winst te behalen. Hij neemt de float en koopt aandelen die volgens hem ondergewaardeerd zijn en bedrijven waarvan hij denkt dat ze tonnen geld kunnen genereren. De beleggingen van Berkshire hebben de S & P 500 de voorbije jaren beter overtroffen. De periode van 1964 tot en met 2007 vertoonde een + 400,863% winst in de boekwaarde van Berkshire versus een totaalrendement van + 6,840% in de S & P 500.

Wat Buffett Buys

Buffett heeft nooit gezegd wat zijn exacte investeringscriteria zijn, hoewel hij suggereerde dat hij een systeem had toen hij zinspeelde op een formulier van één pagina dat Graham & Associates gebruikte om beslissingen te nemen in de begintijd van zijn carrière. Maar zelfs zonder zijn precieze formule bekend te maken, is de algemene beleggingstijl van Buffett geen geheim. Buffett - die veel meer geniet van de rol van leraar dan die van miljardair - heeft trouwens de afgelopen decennia dezelfde investeringscriteria overgenomen.

De criteria:

Een bedrijf dat Buffett begrijpt: hij sloeg de technologiezeepbel over en voorspelde dat het overleed aan de spot van vele vrienden en collega's. Hij houdt van bedrijven die veel contanten genereren zonder substantieel extra kapitaal. Hij doet geen hightech omdat hij niet wil betalen voor constant onderzoek en ontwikkeling die nodig is om een ​​duurzaam concurrentievoordeel te behouden, wat hij benadrukt is van vitaal belang voor het succes van elk bedrijf op de lange termijn.

Gunstige langetermijneconomie: veel analisten hebben geprobeerd precies te ontcijferen wat dit betekent door naar eerdere aankopen te kijken. De beste hint bij Buffett is echter dat hij zich veel meer bezighoudt met de langetermijnbalanstrends dan met afzonderlijke kwartaalresultaten. Hij vindt groei net zo leuk als de volgende, maar hij is veel meer afgestemd op een superieur rendement op eigen vermogen.

Sterk management: Buffett is old school. Hij vergadert en organiseert het beheer van mogelijke overnames. Als ze contact maken en Buffett hen vertrouwt, zal hij een deal sluiten voor een handdruk met heel weinig extra due diligence. Daarna laat hij de leidinggevenden hun bedrijven runnen met hun passie en het beste oordeel - "delegatie naar het punt van troonsafstand", om Buffetts zin te lenen. Het lijkt voor alle betrokkenen te werken. Berkshire heeft het goed gedaan en geen enkele sleutelleverancier heeft ooit een bedrijf in Berkshire verlaten om een ​​andere baan te nemen.

Een verstandig prijskaartje: dit is een ander facet van de Buffett-koopformule die velen hebben geprobeerd te decoderen. Buffett koopt graag goedkoop, maar dat is relatief. Buffett denkt in termen van NAV - hij betaalt nooit voor wat hij vandaag krijgt, hij betaalt voor wat hij de komende 50 jaar krijgt. Buffett investeert, op enkele opmerkelijke uitzonderingen na, op de zeer lange termijn.

Het geheim: minder risico en minder fouten betekent betere resultaten

Buffett is geen financiële wizard of een innovator. Hij is een meester in de oude economie, van de balans, van het prijsrisico. Als hij het niet begrijpt, doet hij het niet. Hij verlaat eenvoudigweg nooit zijn gebied van bekwaamheid en, bijgevolg, is hij zelden verbrand. Een decennium van bescheiden, gestaag rendement heeft de voorkeur boven 10 jaar ongelijke resultaten of zelfs verliezen. Minder risico nemen en minder fouten maken is op de lange termijn veel belangrijker dan gedurfd of zelfs slim zijn. Plus, wanneer Buffett een slechte telefoontje pleegt, slaat hij zichzelf er redelijk goed in op in de brief van de aandeelhouder en zegt vervolgens wat hij heeft geleerd. Dan - en dat is de sleutel - maakt hij nooit meer die fout. (Alle beleggers moeten overwegen Buffett's jaarlijkse brief aan de aandeelhouders te laten lezen, ze zijn gemoedelijk, grappig en een stuk goedkoper dan een MBA te krijgen.) Buffett houdt zich aan wat werkt, en zelfs bij hem is het nooit opgeven wijzer. Het is een goed systeem.