Indexrentuïteit Definitie & voorbeeld |

Wat het is:

Een indexannuïteit is een lijfrente die een rendement betaalt dat overeenkomt met een specifieke index, zoals de S & P 500-index.

Hoe het werkt (voorbeeld):

Een lijfrente is een contract waarbij een belegger een forfaitaire betaling doet aan een verzekeringsmaatschappij, bank of andere financiële instelling die in ruil daarvoor stemt ermee in om de belegger in de toekomst een hogere forfaitaire betaling te geven of een reeks gegarandeerde betalingen. Stel dat u wilt investeren in een voertuig dat maandelijks een gegarandeerde maandelijkse betaling van $ 1.000 aan u zal zolang je leeft nadat je met pensioen bent gegaan over vijf jaar. Een lijfrente kan vereisen dat u nu, zeg $ 175.000, stort om deze gegarandeerde toekomstige inkomstenstroom te verkrijgen. De verzekeringsmaatschappij investeert op zijn beurt deze $ 175.000 om uw maandelijkse betalingen te genereren. Als de verzekeringsmaatschappij dit geld verstandig belegt, kan het meer geld verdienen dan het moet uitbetalen aan de eigenaar van de lijfrente en zo winst maken.

Met een indexannuïteit investeert de verzekeringsmaatschappij het geld en vervolgens stemt ermee in om de eigenaar een vastgesteld percentage van de verhoging van een bepaalde index te betalen, tot een maximum van een bepaald percentage. Een lijfrente van de XYZ-index kan bijvoorbeeld de belegger 85% van de jaarlijkse verhoging van de S & P 500 betalen, waarbij een minimum van 3% per jaar en een maximum van 9% wordt gegarandeerd. Dus als de index met 10% in een jaar stijgt, betaalt de lijfrente 85% hiervan, of 8,5%. Maar als de index met 25% omhoog gaat, betaalt de lijfrente in dat jaar slechts het maximum van 9%.

Indexrentuïteiten garanderen vaak ook een minimumrendement. Als de index in een jaar tijd met 15% is gedaald, krijgt de belegger zijn minimumrendement van 3%. Sommige index-annuïteiten zullen de belegger zelfs een minimumrendement garanderen gedurende de gehele looptijd van de lijfrente. Deze neerwaartse bescherming geboden door de meeste index-annuïteiten is duidelijk aantrekkelijker tijdens bearmarkten. Maar ze zijn ook aantrekkelijk tijdens bull markets, omdat beleggers nog steeds kunnen deelnemen aan een deel van de aanloop.

Een annuity-belegger begint doorgaans betalingen te ontvangen nadat de overleveringsperiode is verlopen en de belegger minstens 59 1/2 jaar oud is. De overgaveperiode is de tijd (meestal ongeveer zeven jaar) gedurende welke de belegger het volledige of een minimale deel van het geld op de rekening moet houden of afkoopkosten moet hebben die gelijk zijn aan een percentage (meestal ongeveer 10%) van het opnamebedrag. De overleveringsperiode op index annuïteiten is vaak zeven tot tien jaar, wat langer is dan andere annuïteiten. In tegenstelling tot IRA's zijn er geen beperkingen aan het bedrag dat een belegger in een lijfrente kan steken.

Waarom het ertoe doet:

Indexrentuïteiten kunnen zeer aantrekkelijke investeringen zijn voor mensen die een gegarandeerd inkomen willen en willen deelnemen aan de markten, maar met beperkt neerwaarts risico. Ze hebben ook belastingvoordelen: zoals 401 (k) s en IRA's, bijvoorbeeld, worden de rente, dividenden en meerwaarden verdiend op de onderliggende beleggingen van een indexannuiteit belast met uitgestelde belastingen tot intrekking (dit betekent dat er gewoonlijk geen bijkomend voordeel is bij het houden van annuïteiten) in IRA's of andere fiscaal voordelige accounts). Dit levert twee voordelen op: alle hoofdsom en rente van de lijfrente blijven werken voor de belegger, en beleggers die annuïteiten gebruiken voor inkomen bij pensionering bevinden zich tijdens pensionering vaak in een lagere belastingschijf dan tijdens het werken, wat belastingbesparingen oplevert.

verstandige beleggers moeten enkele belangrijke nadelen overwegen voor het indexeren van annuïteiten en annuïteiten in het algemeen. Ten eerste betalen annuïteitenbeleggers belastingen op winsten tegen hun normale inkomstenbelastingtarief (in plaats van het lagere langetermijnwinst op kapitaalwinsten) wanneer zij opnames maken. Verder, wanneer een begunstigde een lijfrente erft, wordt hij of zij belast op de winsten van de lijfrente op het normale belastingtarief in plaats van een verhoging in basis te krijgen, zoals het geval zou zijn als hij of zij aandelen in beleggingsfondsen zou hebben geërfd.

In tegenstelling tot bankdeposito's verzekeren de FDIC of andere agentschappen geen lijfrentes en als de emittent failliet gaat, kan een lijfrente een deel of de gehele waarde ervan verliezen. Daarom is het belangrijk om rekening te houden met de kredietwaardigheid van een uitgevende instelling bij het kopen van een lijfrente. Best's Rating Service, Moody's en Standard & Poor's bieden allemaal deze service.

Kosten zijn ook een belangrijke bron van controverse voor annuïteiten. Er zijn vaak front-end belastingen, staatstaksen, jaarlijkse vergoedingen gebaseerd op een percentage van de rekeningwaarde, vervroegde intrekkingsboetes, enz., En ze kunnen de belastingvoordelen van een lijfrente of een deel ervan volledig compenseren. Onder druk staande verkooptactieken en minder-dan-transparante openbaarmaking hebben ook het imago van annuïteiten aangetast, dus verstandige beleggers moeten deze informatiematerialen zeker lezen en zijn of haar financieel adviseur veel vragen stellen. Uiteindelijk is de geschiktheid van een index annuïteit is afhankelijk van de financiële doelstellingen van de belegger, de belastingsituatie en de soorten annuïteiten die beschikbaar zijn. Inflatie en renteverwachtingen kunnen van invloed zijn op het type annuïteit dat een belegger kiest, evenals de wensen van de belegger voor zijn of haar afhankelijke personen en erfgenamen.