Berekening van de kostenbasis voor obligaties

Door Robert Riedl, CPA, CFP, AWMA

Meer informatie over Robert op onze site Vraag een adviseur

Iedereen die ooit verbijsterd is door de netto-opbrengst van de verkoop van een obligatie te berekenen, zal in 2014 enige verlichting vinden. Vanaf volgend jaar moet u informatie van uw makelaar ontvangen die u de aangepaste kostenbasis van veel obligaties en opties vertelt. gekocht op of na 1 januari 2014.

U kunt wellicht stappen ondernemen om te bepalen hoe die kostenbasis wordt bepaald. Omdat de gerapporteerde kostenbasis voor uw posities van invloed is op uw belastingplicht voor die effecten wanneer ze worden verkocht, is het belangrijk om uw individuele situatie te beoordelen en deskundige hulp te krijgen om ervoor te zorgen dat deze correct wordt berekend.

Achtergrond

Rapportage van kostenbasis voor schuldinstrumenten vertegenwoordigt de derde fase van de regelgeving die is aangenomen tijdens de financiële crisis van 2008, waarbij makelaars en andere financiële tussenpersonen de kostenbasis voor de meest vaak verhandelde effecten moeten berekenen. De wetgeving was bedoeld om te beginnen met het herwinnen van belastinginkomsten, die naar schatting van het Government Accountability Office elk jaar miljarden dollars waard waren en die verloren gingen vanwege onjuiste kostenbasisinformatie. Mogelijk hebt u de afgelopen jaren al enkele berekeningen van de kostenbasis op Formulieren 1099-B van uw makelaar gezien. Rapportagebehoeften op basis van kosten werden van kracht voor aandelen vanaf 2011; beleggingsfondsen en exchange-traded funds werden vanaf 2012 gedekt.

De rapportage voor andere effecten, waaronder schuldinstrumenten, opties en grondstoffencontracten, zou volgens plan in 2013 van start gaan. Vanwege de grotere complexiteit van de berekeningen, stelde de Internal Revenue Service de implementatie van die derde fase uit. Typische obligaties, die rentebetalingen op een vast schema omvatten en waarvoor de looptijd en het rendement kunnen worden bepaald, worden nu gedekt vanaf 1 januari 2014; net als schuldinstrumenten met ingesloten opties. De rapportagevereisten zijn echter niet van toepassing op kortetermijnschulden (alle vastrentende effecten die binnen een jaar na uitgifte vervallen), REMIC-obligaties of bepaalde andere schuldinstrumenten waarvan de betalingen of opbrengst kunnen worden beïnvloed door vooruitbetalingen.

Bepaalde opties, zoals afzonderlijke futures en over-the-counter (OTC) opties verworven op of na 1 januari 2014, worden ook onderworpen aan de nieuwe regels voor de rapportage van de kostenbasis. Andere opties, waaronder valuta- en grondstoffenopties en opties die worden toegekend als onderdeel van compensatie, zijn specifiek uitgesloten van de rapportageverplichtingen.

Rapportage van de kostenbasis voor alle andere schuldinstrumenten, die doorgaans complexer zijn, werd nog verder vertraagd. Voorbeelden van dergelijke instrumenten zijn converteerbare obligaties, "stripped-coupon" -instrumenten ("strips"), buitenlandse obligaties en obligaties waarvan de betalingen in vreemde valuta worden gedaan, bepaalde belastingkredietobligaties, obligaties met variabele rentevoet en die met meer dan één rentetarief (bijv. zogenaamde "step-up" -tarieven), schulden die kunnen worden afgelost in aanvullende schulden van dezelfde emittent ("betaling in natura"), inflatie-geïndexeerde schuld en voorwaardelijke betaalinstrumenten. Effecten in de categorie "alle andere" vallen onder de regelgeving vanaf 1 januari 2016.

Wat betekent dit voor mij?

Net als bij aandelen en fondsen, zult u niet de enige zijn die uw kostenbasiscijfers ontvangt; uw makelaar is ook verplicht om dezelfde informatie te rapporteren aan de Internal Revenue Service. Individuele belastingbetalers (of hun belastingbereiders) zullen nog steeds verantwoordelijk zijn voor het accuraat rapporteren van de netto-opbrengst van een verkoop op hun federale inkomstenbelastingaangifte, maar de IRS zal nu een betere manier hebben om die cijfers te controleren.

De nieuwe vereisten betekenen niet dat u alle gegevens over uw obligatieaankopen kwijt kunt. De regels voor de kostenbasis zijn niet van toepassing op aankopen van obligaties of opties vóór 1 januari 2014, dus u bent nog steeds verantwoordelijk voor het berekenen van uw kostenbasis voor vóór die datum verkregen obligaties en opties.

Keuzes die de kostenbasis kunnen beïnvloeden

Wellicht heeft de belangrijkste invloed van de nieuwe regels betrekking op uw vermogen om invloed uit te oefenen op de berekening van uw kostenbasis. Volgens de regels, kunt u besluiten om:

• Waardeer elke obligatiepremie (een obligatiepremie is een bedrag dat hoger is dan de nominale waarde van een obligatie die u hebt betaald toen u het kocht). Met afschrijving kunt u elk jaar een klein deel van de premie gebruiken om de jaarlijkse rente van de obligatie te compenseren. Afschrijving van de premie is de standaardkeuze die een makelaar zal gebruiken, tenzij u anders aangeeft, en deze is automatisch van toepassing op belastingvrije obligaties.
• Omvat elke opgebouwde marktkorting in het inkomen op dit moment.
• Tel elke marktkorting op met behulp van de constante rendementsmethode.
• Behandel alle rente op een belastbare obligatie als een originele uitgiftekorting.
• Vertaal eventuele rente en kosten op in vreemde valuta uitgedrukte schuld tegen de contante koers.

Als u kiest voor een van de laatste vier methoden, d.w.z. voor iets anders dan afschrijving van de premie van een obligatie, moet u de makelaar formeel schriftelijk of elektronisch op de hoogte stellen van uw keuze.

Bepalen welke methode het meest geschikt is voor uw individuele bedrijf, kan een ingewikkelde berekening zijn. Aarzel niet om deskundige hulp te krijgen bij het bepalen welke methode het meest voordelig voor u is.