Zou een bankuitkering voor betalingen veiliger zijn?

Een "veiliger" betaaldaglening klinkt als een oxymoron. Critici hebben deze notoir dure leningen gebrandmerkt als schuldenvallen waardoor leners steeds dieper in het gat gaan.

Dankzij een recente wijziging van de regelgeving kunnen banken nu mogelijk kleine, kortlopende leningen verstrekken die voor kredietnemers een stuk minder gevaarlijk kunnen zijn. Of banken dat ook zullen doen, staat nog te bezien.

Met de juiste bewegingen kunnen Amerikanen met een laag of gemiddeld inkomen miljarden dollars per jaar besparen. De verkeerde zetten kunnen nog een andere sinkhole creëren voor degenen die al worstelen.

Hoog risico voor leners - en kredietverstrekkers

Betaaldagleningen worden geadverteerd als een manier voor mensen om haast te maken met een cash crunch op korte termijn. Mensen lenen relatief kleine bedragen, meestal $ 300 tot $ 400, en betalen een vergoeding van $ 45 tot $ 60 voor een lening die een paar dagen moet duren tot hun volgende salaris. Dergelijke leningen hebben een effectieve jaarlijkse rentevoet ten noorden van 300%.

Het probleem is dat, ondanks de hoge kosten voor kredietnemers, kredietverstrekkers weinig of geen winst kunnen maken op kleine leningen als ze dure verzekeringstechnieken moeten doen, zoals kredietbeoordelingen en inkomensverificatie. Maar leningen die worden gemaakt zonder rekening te houden met iemands vermogen om terug te betalen, kunnen gevaarlijk zijn, omdat mensen de lening afsluiten en een fortuin aan vergoedingen betalen. De gemiddelde klant van de betaaldaglening betaalde $ 520 aan vergoedingen per jaar om herhaaldelijk $ 375 te lenen, volgens The Pew Charitable Trusts.

Nick Bourke, directeur financiën van Pew, heeft de leningmarkt voor kleine dollars uitgebreid bestudeerd en beveelt twee oplossingen aan die deze leningen winstgevend zouden kunnen maken zonder roofzuchtig te zijn:

• Sta toe dat leners hun saldo over meerdere maanden afbetalen als leningen op afbetaling, in plaats van te eisen dat het saldo ineens wordt terugbetaald, en
• Beperk de maandelijkse betaling tot 5% van het inkomen van de lener.

Bourke schat dat zelfs een gedeeltelijke verschuiving naar leningen met deze veranderingen consumenten met een laag of gemiddeld inkomen tussen de $ 10 miljard per jaar zou kunnen besparen.

Tot nu toe lijkt niemand in Washington te luisteren.

Een antwoord, geen oplossing

Op 5 oktober kondigde het Consumer Financial Protection Bureau een regel aan die kredietverstrekkers zou verplichten het vermogen van kredietnemers te bepalen om kleine dollarleningen terug te betalen - een acceptatievereiste die de meeste uitbetalers van betaaldag zou kunnen verjagen.

Op dezelfde dag kondigde het CFPB zijn regel aan, de regulator van de grootste banken van de natie, het Office of Comptroller of the Currency, maakte de weg vrij voor banken om opnieuw een vergelijkbaar leningproduct met een kleine dollar aan te bieden. In plaats van banken nieuwe regels te geven die de leningen veiliger konden maken, herriep het OCC eenvoudig de eerdere richtlijnen die het banken moeilijk maakten om ze al dan niet aan te bieden.

Banken experimenteerden enkele jaren geleden met kortetermijnleningen, en boden aan wat ze voorzichtig "deposit advance-producten" noemden aan klanten die snel contant geld nodig hadden. Ondanks de andere naam, werkte de aanbetaling veel op payday loans. Mensen konden een paar honderd dollar lenen voor een vergoeding en de lening terugbetalen met hun volgende salaris.

Het CFPB in 2013 waarschuwde dat de aard van de betaaldagleningen en de stortvoorschotten vaak tot schuldenvallen hebben geleid. Leners konden het zich vaak niet veroorloven het volledige saldo terug te betalen en werden dus keer op keer geleend.

Uit de CFPB-studie bleek dat bijna de helft van de betaaldagleners elk jaar meer dan 10 transacties had, terwijl deposit-advance-gebruikers over het algemeen een uitstaand saldo hadden gedurende negen maanden van het jaar.

"Als ze eenmaal binnen zijn, kunnen ze er niet uit", zegt Rebecca Borne, senior beleidsadvocaat voor het Center for Responsible Lending, een advocaat voor consumenten.

Toezichthouders begonnen banken te waarschuwen tegen voorschotten. De zes grote banken die hen aanboden - Wells Fargo, de Amerikaanse bank, de vijfde derde bank, de regio's Financial, Bank of Oklahoma en Guaranty Bank - hebben de leningen in 2014 afgebouwd.

Hoewel banken nu kleine dollarleningen kunnen hervatten, is het niet duidelijk dat ze dat wel zullen doen. De GVBB-regel is een potentiële belemmering, hoewel de toekomst ervan onduidelijk is nu de directeur van het agentschap is afgetreden.

Ook deden critici het zo goed om deposito-voorschotten te vergelijken met flitskredieten dat banken terughoudend zijn om weer op de markt te komen, zegt David Pommerehn, algemeen assistent en vice-president van de Consumer Bankers Association, die grote banken vertegenwoordigt.

"Het reputatierisico is voor hen niet de moeite waard", zegt Pommerehn.

Idealiter zouden mensen geld besparen voor noodsituaties, in plaats van dure kortlopende leningen aan te trekken. Maar omdat er zo veel tekortschieten - 44% van de Amerikaanse volwassenen zegt dat ze geen haast kunnen maken met $ 400 - regelgevers en wetgevers moeten ervoor zorgen dat ze een veilig en betaalbaar alternatief hebben.

Dit artikel is geschreven door Investmentmatome en werd oorspronkelijk gepubliceerd door The Associated Press.