Wat de presidentiële cyclus zou kunnen betekenen voor uw portfolio |

In de afgelopen 100 jaar is er een duidelijk patroon op zijn plaats geweest. De aandelenmarkt heeft de neiging om op een vergelijkbare manier te handelen in elk van de vier jaar van een presidentiële cyclus - dat wil zeggen, eerstejaarsresultaten zijn vergelijkbaar van termijn tot looptijd, enzovoort.

De logica achter dergelijke rationele prijsactie is vrij eenvoudig: presidentieel economisch beleid volgt doorgaans voorspelbare patronen die de kansen vergroten dat een president (of zijn partij) een betere kans maakt op herverkiezing.

Bijvoorbeeld, het eerste jaar van een nieuwe term is gekenmerkt door beleid dat een breuk vormt met het beleid van een voorganger, meestal gebaseerd op populistisch georiënteerd beleid dat werd opgesteld tijdens het campagneseizoen. Deze 'goed voelen'-omgeving genereerde gemiddeld een winst van 8,8% in het eerste jaar van een nieuwe presidentiële cyclus, volgens veteraan Wallstrateeg Mark Hulbert.

Maar eenmaal in functie, realiseren presidenten zich dat ze uiteindelijk zullen moeten omzeilen van beleidsmaatregelen die op den duur tot economische problemen kunnen leiden. Dus tijdens hun tweede ambtsjaar zoeken ze vaak naar het verhogen van de belastingen, het dichten van mazen in de wet, het veto geven aan het uitgeven van varkensvleessoorten en andere strenge liefdesmaatregelen. Denk aan de tweede termijn van Ronald Reagan, toen hij instemde met een reeks belastingverhogingen in 1986. Dat zou hij nooit hebben gedaan als zijn partij te maken had gehad met een aanstaande presidentsverkiezing. Dat is de reden waarom markten historisch gezien plat zijn in het tweede jaar van een presidentiële periode. <> Tegen het derde jaar beseft de president dat de kiezers binnenkort zullen denken aan de volgende verkiezingen. In de volgende maanden zal de oppositiepartij haar kritische retoriek opvoeren en zal het veld van potentiële kandidaten in de verf worden gezet. Als reactie daarop zal de president een reeks stimulerende maatregelen aanbieden die hopelijk de economie een jaar later op een solide groeipad zullen brengen wanneer de voorverkiezingen en de verkiezingen daadwerkelijk plaatsvinden. Dat helpt verklaren waarom de aandelenmarkt gemiddeld maar liefst 15,5% stijgt in het derde jaar van de verkiezingscyclus.

In het laatste jaar van een presidentiële periode is de markt geneigd om een ​​respectabele, hoewel enigszins ondermaatse, 4,1% te stijgen. De implicaties van waarom dat het geval is, zijn mij onduidelijk. Het is belangrijk op te merken dat deze cycli worden berekend van 30 september tot 30 september, omdat dat de datum is die over het algemeen wordt beschouwd als het tijdstip waarop de volgende president grotendeels zal worden beslist. Het valt ook samen met het fiscale jaar van de regering, wanneer verschillende beleidslijnen van kracht worden.

Ik dacht aan dit alles bij het bekijken van de recente prestaties van de aandelenmarkt. Het kan misschien helpen verklaren waarom de aandelenmarkt de afgelopen kwartalen redelijk robuust is geweest, zelfs na een sterke rally die begon in het voorjaar van 2009. Ik en anderen verwachtten dat de markt zich zou terugtrekken als beleggers winsten boekten. Het is nooit gebeurd.

Maar hier is een merkwaardig gegeven: sinds het derde jaar van de huidige cyclus op 1 oktober begon, is de S & P 500 met 14,9% gestegen. Als deze theorie klopt, dan kijken we vanaf hier tot eind september met minder dan 1% winst. Die gedachte wordt nog eens onderstreept door de theorie 'Sell in May and Go Away' die ik onlangs heb besproken.

Hier is het goede nieuws: de scherpe uitverkoop die eind 2008 en begin 2009 plaatsvond, heeft ons achter de achtste bal gezet als het gaat om historische trends. Volgens de presidentiële cyclustheorie zou de markt in de eerste drie jaar van de cyclus rond de 25% moeten stijgen. Maar sinds 1 oktober 2008 is de S & P 500 slechts met 17% gestegen. (De markt heeft feitelijk de helft van zijn waarde verloren van juli 2007 tot maart 2009 en is sindsdien meer dan verdubbeld ten opzichte van die in maart 2009).

Als je kijkt naar de volledige vierjarige cyclus, dan zouden we een winst van 30% moeten verwachten. 33% (dankzij de kracht van compounding is de winst groter dan de som van de vier jaar). Dit betekent dat het redelijk is om tussen nu en 30 september 2012 winsten van ruwweg 15% te verwachten.

Om een ​​zin van technische analisten te lenen, "ziet de markt er te lang uit". De winst van 104% in de S & P 500 sinds maart 2009 is vrij ongekend en lijkt te anticiperen op een groot deel van het goede nieuws dat nog moet komen. Een pullback als we de zomer ingaan, zou voor niemand als een verrassing moeten komen. Maar als dat gebeurt, kan het misschien wel het toneel worden voor verdere winst als we ons een weg banen door de laatste kwartalen van de presidentiële cyclus.