Hoe de nieuwe 'Conciërge'-regeling van Wall Street werknemers afscheurt

Van Jonathan Broadbent

Meer informatie over Jonathan op onze site Vraag een adviseur

Ik kon mijn oren niet geloven. Ik was in gesprek met een zeer geloofwaardige bron van een van de grootste beleggingsondernemingen in het land, en hij vertelde me openlijk dat een groep bij een van de grote bedrijven in Wall Street een verkooppraktijk heeft die is bedoeld om pensioenregelingen op de werkplek om te leiden naar een hoge vergoeding, low-service producten met weinig of geen verantwoordelijkheid.

Zo werkt het: een team van financiële adviseurs biedt een reeks high-touch services exclusief voor belangrijke besluitvormers bij grote bedrijven. Die beslissers krijgen exclusieve verzekerings- en investeringsdeals voor zichzelf en hun families. In ruil daarvoor geven ze het bedrijf het lucratieve 401 (k) -planbedrijf van het bedrijf.

Ze hebben een handige naam als "conciërgeservice".

Het schokkende deel was de manier waarop deze bron dit nieuws bracht. Het klonk nogal als: "Wat een slim idee hebben deze jongens. Wie kan een speciale witte-handschoenenbehandeling weerstaan?"

Even dacht ik dat ik terug in de tijd was gereisd. Wat deze man beschreef, deed griezelig denken aan bankrenteprogramma's uit de jaren 90 en 2000, maar erger.

Het is algemeen bekend dat banken vroeger lagere rentetarieven aanboden op kredietlijnen voor bedrijven die hun 401 (k) -plannen bij de bank plaatsten. De bank kan iets minder winst maken door het lagere tarief aan te bieden, ervan uitgaande dat het bedrijf de kredietlijn heeft gebruikt. Maar het is een klein offer, want de bank kan dit meer dan goedmaken door het pensioenplan meer in rekening te brengen. Dit betekent dat het bedrijf iets baat heeft, maar dat zijn werknemers mogelijk nog een extra paar jaar moeten werken om de verloren winst van hun investeringen goed te maken.

Je zou kunnen beweren dat er indirect voordeel is voor de werknemers omdat dit helpt om het bedrijf te versterken, en daarom bevindt het bedrijf zich in een betere financiële positie. Het is een beetje een bereik, maar op zijn minst plausibel.

Het nieuwe "conciërge" -schema is daarentegen veel erger en heeft geen aannemelijk excuus. In dit geval plaatsen besluitvormers van het bedrijf het pensioenplan gewoon zo dat ze een soort exclusieve verzekering en investeringsovereenkomst voor zichzelf en hun familie kunnen krijgen. Er kan geen argument worden aangevoerd dat de werknemers niet alleen schade lijden, zodat de beleidsmakers er persoonlijk profijt van kunnen trekken.

Laten we de logica hiervan en de bijbehorende wettelijke vereisten in perspectief plaatsen. Volgens de wet moet elke keuze die deze mensen maken over het pensioenplan uitsluitend ten goede komen aan de deelnemers van het plan. Het is zo simpel. De meeste besluitvormers doen hun uiterste best om hun objectiviteit te documenteren en om deze verantwoordelijkheid serieus te nemen, omdat de wet hen waarschijnlijk toestaat om persoonlijk vervolgd te worden als iemand anders dan de begunstigden van het plan, wel, voordelen heeft.

Stel u voor dat uw bedrijf u bijvoorbeeld in een bepaalde ziektekostenverzekering plaatst - een pakket met hogere kosten dan andere beschikbare plannen - omdat verschillende mensen op hoog niveau bij het bedrijf passen krijgen voor een exclusieve golfclub of reispunten. Dit zou niet gebeuren, omdat gezondheidsplannen redelijk transparant zijn. Als u plotseling een hoger eigen risico heeft of uw arts niet kunt zien, weet u dat meteen.

Als je echter in een duurder pensioenplan komt, zul je niet echt de pijn voelen totdat je de pensioengerechtigde leeftijd nadert. Op dat moment hebben de mensen die het plan aan jouw bedrijf hebben verkocht, een paar kant-en-klare excuses. Ze kunnen de markten de schuld geven, en ze kunnen suggereren dat je misschien niet genoeg hebt gespaard. Hoewel beide factoren relevante factoren zijn, is er maar één ding dat we met zekerheid kunnen zeggen dat dit een positief effect heeft op uw beleggingsrendement: lage kosten.

Het idee dat een grote financiële verkooporganisatie, en misschien ook anderen zoals zij, een verkooppraatje hebben aangepast aan belangrijke besluitvormers om een ​​beroep te doen op hun gevoel dat ze anders moeten worden behandeld, wordt nog erger gemaakt door het feit dat dit een duidelijk discriminerende praktijk is.. Dit stuurt een bericht naar de werknemers dat als u niet genoeg geld heeft om te investeren, u weinig of geen aandacht krijgt, en zeker niet de "conciërge" -service. Het is nog een van die praktijken die een wig drijft tussen het hogere management en de gewone werknemers van bedrijven.

De manier waarop de relatie tussen planaanbieders en beleidsmakers bij uw bedrijf moet werken, kan worden ingegeven door twee zeer belangrijke ideeën: de 'Plicht van Loyaliteit' en de 'Exclusieve Doelregel'. U zult allerhande informatie vinden over deze onder wat bekend staat als ERISA, wat staat voor de Wet op de inkomenszekerheid werknemers. Ze betekenen simpelweg dat iedereen die beslissingen neemt over uw pensioenplan op de werkplek dit alleen moet doen in het belang van de deelnemers van het plan en redelijke tarieven moet betalen.

Als dit je vraagt, vraag je je dan af hoeveel extra jaar je zou moeten werken om de grond die verloren is gegaan aan een paar gelikte verkooppraktijken door de jaren heen van je spaarplan te sparen, dan zou je moeten weten dat er een hele reeks nieuwe op het web gebaseerde bronnen komen online om u te helpen bepalen welke impact extra kosten waarschijnlijk hebben op uw toekomst.Ze tonen de kosten die uw plan betaalt in vergelijking met de gemiddelde tarieven voor vergelijkbare plannen en schatten het aantal extra jaren dat u moet werken om het verschil te compenseren. Sites zoals deze zijn op zijn minst tot nadenken stemmende, en in het gunstigste geval oog-openend.

Afbeelding via iStock.

https: //

Misschien vind je dit ook leuk:

Pensioenplan Industrie Rijp voor revolutie?

Recente afstudeerders komen niet in aanmerking voor pensioensparen

De enige sleutel tot succesvolle pensioenplanning

Behind the Curtain of Target Date Funds