Maak uw tiener een geautoriseerde gebruiker op uw creditcard?

Als de 17-jarige Aiveen Dunn dit najaar naar de universiteit gaat, doet ze dat met een portefeuille vol plastic - en de vaardigheden om haar geld te beheren. Dat komt omdat haar ouders de afgelopen twee jaar geleidelijk hun financiële verantwoordelijkheid hebben verhoogd, met als hoogtepunt dat Aiveen en haar 15-jarige broer, Chris, als geautoriseerde gebruikers op een van hun creditcards deze zomer zijn toegevoegd.

Financiële geletterdheid leren

Met de geautoriseerde gebruikersstatus krijgt een persoon een creditcard met zijn of haar naam erop, maar de kaart is gekoppeld aan het account van iemand anders. Een geautoriseerde gebruiker zijn, kan een belangrijk onderdeel zijn van de financiële educatie van een kind. Maar ouders moeten de basis leggen voordat ze die stap zetten, zegt Carrie Houchins-Witt, financieel adviseur in Coralville, Iowa.

"Ouders moeten kinderen leren over budgetteren, sparen en hard werken voordat ze het concept van schulden en creditcards leren," zegt ze.

Dat is de reden waarom Chris en Aiveen's ouders, Dan en Mayumi Dunn van Elk Ridge, Maryland, begonnen met het plaatsen van hun zakgeld op prepaidbetaalkaarten, zodat ze moesten leren hun uitgaven te budgetteren.

"In het begin gaven ze veel geld uit," zegt Dan Dunn, die werkzaam is in de informatietechnologie. Maar al snel begonnen ze te sparen voor items met een groot aantal tickets en onderhandelden ze met elkaar over de kosten van videogames die ze allebei van plan waren te spelen.

"Ze zijn volledig gestopt met het vragen van extra geld," zegt Dunn.

Toen de familie plannen maakte voor de kinderen om hun eerste onveranderde internationale reis te maken om familie in Japan te bezoeken, voegden Dunn en zijn vrouw hen toe als geautoriseerde gebruikers op een creditcard met reisbeloningen.

"Als ze ergens vastlopen en geld nodig hebben, of uit een situatie moeten komen, wil ik dat ze daar toegang toe hebben", zegt Dunn.

Omdat ze de primaire kaarthouders zijn, zijn Dan en Mayumi nog steeds de eindverantwoordelijke voor het geld dat de kinderen op de kaart uitgeven. Maar ze gaven duidelijke instructies over wanneer de kaart moest worden gebruikt. De familie ging zitten met een whiteboard en schetste wanneer het gepast was om de creditcard te gebruiken - die geen internationale transactiekosten had - en wanneer de kinderen hun prepaid-betaalpassen moesten gebruiken.

"Ze zijn hier beter in dan ik", zegt Dunn, die zegt dat hij het betreurt dat niemand hem leerde hoe hij geld moest beheren toen hij nog jong was. Aiveen is zo bekwaam geworden, zegt hij, dat hij haar zelfs een kaart heeft gegeven die is gekoppeld aan zijn flexibele uitgavenrekening voor gezondheidszorg, die alleen kan worden gebruikt voor co-patches voor artsen en andere medische kosten terwijl zij op school zit.

Op basis van wat experts zeggen, is de Dunn-familie goed bezig met het onderwijzen van financiële verantwoordelijkheid.

Laura Levine, voorzitter van de Jump $ tart Coalition for Personal Financial Literacy, gevestigd in Washington, D.C., is het ermee eens dat het toevoegen van kinderen als geautoriseerde gebruikers op een creditcard een geweldig leermiddel kan zijn, maar slechts een hulpmiddel.

"Vergeet niet dat de creditcard de lessen niet gaat doen", zegt ze. "De ouders moeten de lessen doen."

Levine zegt dat financiële educatie op scholen kan helpen, maar de meeste kinderen zullen het beter doen als ze ook thuis over persoonlijke financiën leren.

"Je kunt je eigen waarden opnemen in dat leren", zegt ze. Het benadrukken van de manier waarop waarden uitgaven beïnvloeden, kan het belang van goede financiële gewoonten versterken.

" MEER: Creditcards waarmee geautoriseerde gebruikers hun kredietwaardigheid kunnen vergroten

Potentiële valkuilen van geautoriseerde gebruikersstatus

Geautoriseerde gebruikersstatus kan een hoop problemen opleveren. Levine zegt dat sommige ouders niet begrijpen dat ze een wettelijke verantwoordelijkheid hebben om te betalen voor alles wat hun kind in rekening brengt - zelfs als het kind de overeengekomen bestedingslimieten overschrijdt. Ze benadrukt ook de noodzaak voor ouders om hun kinderen te leren hoe ze persoonlijke informatie veilig kunnen houden. Zelfs wanneer kinderen hebben geleerd verantwoordelijk voor geld te zijn, weten ze mogelijk niet hoe ze creditcardnummers en andere gevoelige informatie moeten beschermen.

"De jongen laat de kaart met de afbeelding naar boven in de slaapzaal op school achter," zei Levine, "of deelt het nummer online en beschermt het niet met een wachtwoord. De ouder moet onthouden dat het ook hun identiteit is."

Het kan ook een goed idee zijn om geen kind toe te voegen aan de creditcards die de ouders het vaakst gebruiken, zegt Ken Chaplin, een senior vice-president bij het kredietbeoordelingsbureau van TransUnion. In plaats daarvan zegt hij dat het geven van toegang tot een kaart met een onderlimiet een extra voorzorgsmaatregel is in het geval een jonge spender in de problemen komt.

Met een aparte kaart kunnen ouders ook duidelijk zien hoeveel hun kind uitgeeft. Sommige creditcardverstrekkers delen transacties per gebruiker op, maar velen niet. Chaplin raadt aan de kaartuitgever te bellen voordat u uw kind toevoegt als een bevoegde gebruiker.

"Elke kaartuitgever is anders", zegt hij.

Sommige emittenten rapporteren geautoriseerde gebruikers mogelijk niet aan de kredietbureaus, wat een nadeel is omdat de geautoriseerde gebruikersstatus een jongvolwassene kan helpen een sterke kredietgeschiedenis op te bouwen.

Het kan ook een goed idee zijn om het kredietrapport van een kind te beoordelen voordat u hem of haar aan een kaart toevoegt. Het beste resultaat is om helemaal niets over het rapport te vinden.Levine zegt dat kinderen soms het slachtoffer zijn van identiteitsdiefstal, dus het is verstandig om ervoor te zorgen dat er geen bestaande accounts in hun naam worden geopend.

En dan is er natuurlijk het risico dat een jongere deze nieuwe verantwoordelijkheid niet goed aankan. David Ruff, nu een advocaat van in de dertig die voor de California Legislature werkt, zegt dat zijn vader hem een ​​geautoriseerde gebruiker op een creditcard maakte toen hij op de middelbare school zat.

"Ik was een vrij eerlijk kind," zegt hij. Maar hij heeft de grenzen wel getest. Zijn vader ontdekte al snel dat het opladen van slechts enkele dollars bij een benzinestation betekende dat Ruff sigaretten kocht.

"Hij is geen domme man," zegt Ruff. "Het werd indirect behandeld door humor. Ik weet zeker dat hij heel blij is dat ik niet meer rook. '

Maureen Breen, een gecertificeerde openbare accountant in Philadelphia, heeft meer reden om te betreuren dat ze haar zoon een prepaid-betaalpas heeft gegeven. Ze liet het instellen, zodat ze op de hoogte werd gesteld van elke aanklacht en als er iets vreemds uitzag, kon ze de transactie blokkeren.

"Jammer dat ik seconden te laat was om de aanval bij Moo Tattoo te stoppen toen ik zag dat het raakte", zegt ze. Haar zoon, nu 24, sport nog steeds een tatoeage van Lady Justice op zijn kuit, en Breen schudt nog steeds haar hoofd over zijn manier van omgaan met geld.

het komt neer op

Op een verstandige manier gebruikt, kan een creditcard met de naam van uw kind erop een krachtig hulpmiddel zijn om hem of haar te leren om op een verantwoorde manier te budgetteren en krediet te gebruiken. Maar het is aan alle ouders om hun kinderen te leren hoe ze met geld moeten omgaan. Alle creditcards ter wereld kunnen hen niet voor u onderwijzen.

Virginia C. McGuire is een stafchrijver bij Investmentmatome, een website voor persoonlijke financiën. E-mail: [email protected]. Twitter: @vcmcguire.

Afbeelding via iStock.