Sarbanes-Oxley-wet (SOX) Definitie en voorbeeld |

Wat is het:

De Sarbanes-Oxley-wet , officieel de Public Company Accounting Reform and Investor Protection Act van 2002 genoemd, werd op 30 juli 2002 wet. De wet werd informeel genoemd naar zijn sponsors, senator Paul Sarbanes (D-MD) en vertegenwoordiger Michael G. Oxley (R-OH))

Hoe het werkt (Voorbeeld):

Alle bedrijven (zowel buitenlands als binnenlands) met aandelen of obligaties onder de Securities Exchange Act van 1934 zijn onderworpen aan de Sarbanes-Oxley-wet. Buitenlandse openbare accountantskantoren moeten zich ook houden aan de wet als zij werken voor bedrijven die onder de wet vallen.

In het algemeen heeft Sarbanes-Oxley financiële normen opgesteld op drie belangrijke terreinen: corporate governance, effectenanalyse en de uitvoering van controlewerkzaamheden Een van de belangrijkste doelen van de wet is ervoor te zorgen dat bedrijfsdirecteuren en -functionarissen zich bewust zijn van en verantwoording moeten afleggen over de financiële situatie van de bedrijven die zij beheren.

Dit is het duidelijkst in de eis van de wet dat het bestuur van bestuurders van de meeste beursgenoteerde ondernemingen heeft een auditcomité. Deze commissie moet de acties van het accountantskantoor van de onderneming benoemen, inspecteren, reguleren en controleren. De auditors rapporteren op hun beurt rechtstreeks aan de auditcommissie.

Bovendien moeten de CEO en CFO van elk bedrijf dat onder de Sarbanes-Oxley-wet valt, schriftelijk verklaren dat de financiële toelichtingen van het bedrijf in overeenstemming zijn met de wet en nauwkeurig de toestand van het bedrijf weergeven. Om te voorkomen dat bestuurders en functionarissen misleidende financiële verklaringen afgeven om persoonlijke voordelen te verkrijgen, maakt de Sarbanes-Oxley-wet het tot een federaal misdrijf voor een bedrijfsfunctionaris om een ​​accountant onder druk te zetten of te manipuleren door zich in te schrijven voor misleidende financiële overzichten. Verder, als een bedrijf gedwongen wordt om zijn financiën te herzien, dan moeten in de meeste gevallen de CEO en CFO van het bedrijf bonussen, compensatie of winsten die zijn gemaakt op persoonlijke transacties van de effecten van het bedrijf teruggeven gedurende het jaar nadat de foutieve documenten voor het eerst werden vrijgegeven.

Een van de fundamentele filosofieën die aan Sarbanes-Oxley ten grondslag liggen, is dat degenen die zich bewust zijn van bedrijfsmisbruik het vermogen en de middelen hebben om dit te corrigeren. Als gevolg hiervan breidt de Sarbanes-Oxley-wet klokkenluidersbescherming uit tot werknemers. De wet bepaalt ook dat als de interne advocaat van een bedrijf materiële schendingen van de effectenwetgeving ontdekt, de advocaat deze schendingen moet melden aan de chief counsel of CEO van de onderneming en de hiërarchische structuur moet doorlopen naar de raad van bestuur als er geen passend antwoord wordt gegeven.

Sarbanes-Oxley geeft de SEC ook de opdracht om effectenanalisten te onderwerpen aan strengere regels met betrekking tot belangenconflicten. De Sarbanes-Oxley-wet beoogt met name de objectiviteit en onafhankelijkheid van effectenanalisten te verbeteren door de functies van investment banking en effectenanalyse van de meeste financiële dienstverlenende bedrijven verder te scheiden.

Waarom het ertoe doet:

De

Sarbanes-Oxley-wet van 2002 kwam in de nasleep van enkele van de grootste financiële schandalen van het land, waaronder de faillissementen van Enron, WorldCom en Tyco. Als zodanig wordt de wet alom beschouwd als een van de meest ingrijpende wijzigingen in federale effectenwetten sinds de jaren 1930. De Sarbanes-Oxley-wet gaat verder dan het verplicht stellen van bedrijfsorganen om gedragscodes te hanteren. Het verhoogt substantieel de normen en vereisten voor directeuren, functionarissen, auditors, effectenanalisten en bedrijfsjuristen. Als onderdeel van zijn oog op hervorming heeft de wet ook de gevolgen voor financieel wangedrag versterkt. Overtredingen van de wet kunnen variëren van censuur tot gevangenisstraffen en boetes van meerdere miljoenen dollars. Het statuut van beperkingen op verschillende soorten effectenfraudeheffingen werd ook verlengd en er werden meer voorzieningen getroffen om te waarborgen dat de slachtoffers van de fraude - vaak individuele beleggers - ten minste een deel van de door de overtreders betaalde geldelijke schadevergoeding ontvingen. Belangrijk is dat de SEC nu de autoriteit heeft om elke betaling aan een functionaris, directeur, partner of agent te bevriezen tijdens een onderzoek.

De wet is echter niet zonder nadeel. De wettelijke, bestuurlijke en technologische nalevingskosten kunnen miljoenen dollars bedragen, zelfs voor kleine bedrijven. Deze hoge kusten hebben sommige bedrijven gemotiveerd (en kunnen dit blijven motiveren) om hun aandelen te schrappen van de belangrijkste beurzen, om privé te gaan of in sommige gevallen privé te blijven. Waarschijnlijk kunnen voor sommige kleine bedrijven de kostenbesparingen die samenhangen met het vermijden van compliance, de aandeelhouderswaarde zelfs vergroten.