Markowitz Efficient Set-definitie & voorbeeld |

Wat het is:

De efficiënte set van Markowitz , ook wel efficiënte grens genoemd, is een wiskundig concept dat de combinaties of portefeuilles weergeeft die het maximale verwachte rendement genereren voor verschillende risiconiveaus.

In 1952 zette Harry Markowitz het idee van de efficiënte grens op gang toen hij een formeel portfolio-selectiemodel publiceerde in The Journal of Finance. Markowitz bleef in de komende 20 jaar onderzoek over dit onderwerp ontwikkelen en publiceren, en andere financiële theoretici hebben bijgedragen aan het werk. Markowitz won de Nobelprijs voor economie 1990 voor zijn werk aan de efficiënte grens en voor gerelateerde bijdragen aan de moderne portefeuilletheorie.

Hoe het werkt (voorbeeld):

Verschillende combinaties van effecten produceren verschillende rendementsniveaus. De efficiënte grens vertegenwoordigt de beste van deze combinaties - die het maximale verwachte rendement opleveren voor een bepaald risiconiveau. De efficiënte set is het resultaat van een evaluatie van het verwachte rendement, de standaarddeviatie en de covarianties van een reeks effecten.

Hieronder ziet u een voorbeeld. Merk op hoe de efficiënte set van Markowitz beleggers in staat stelt te begrijpen hoe de verwachte rendementen van een portefeuille variëren met de hoeveelheid risico (standaarddeviatie).

De relatie-effecten hebben met elkaar een belangrijk deel van de efficiënte set van Markowitz. Sommige beveiligingsprijzen gaan onder dezelfde omstandigheden in dezelfde richting, maar veel effecten zigzagen wanneer anderen zagen. Hoe meer synchroon de effecten in de portefeuille zijn (dat wil zeggen hoe lager hun covariantie), hoe kleiner het risico (standaardafwijking) van de portefeuille waarin ze worden gecombineerd. Daarom is de efficiënte grens eerder gebogen dan lineair - diversificatie maakt het risico (standaardafwijking) van de portefeuille lager dan het risico (standaardafwijking) van elke individuele beveiliging. Hoewel verschillende portefeuilles gewoonlijk de punten op de efficiënte bundel samenstellen grens, soms bevat de efficiënte set van Markowitz portefeuilles die uit één enkel beveiligingsniveau bestaan, als dit de enige manier is waarop de belegger het gewenste rendement met de minste hoeveelheid risico kan behalen.

Waarom het belangrijk is:

Toen Markowitz de Markowitz introduceerde efficiënte set en de efficiënte grens, het was in vele opzichten baanbrekend. Een van de grootste bijdragen was het duidelijk aantonen van de kracht van diversificatie. Beleggers hebben de neiging om, direct of indirect, portefeuilles te kiezen die de grootst mogelijke rendementen genereren met de minste risico's - met andere woorden, ze hebben de neiging om portefeuilles op de efficiënte grens. Er is echter geen efficiënte set van Markowitz, omdat portfoliobeheerders en beleggers het aantal en de kenmerken van de effecten in het beleggingsuniversum kunnen aanpassen aan specifieke behoeften. Een klant kan bijvoorbeeld eisen dat de portefeuille een minimale dividendopbrengst heeft, of de klant kan investeringen in ethisch of politiek ongewenste sectoren uitsluiten. Alleen de resterende effecten worden meegenomen in de berekeningen.

Toen hij de Nobelprijs in ontvangst nam, zei Markowitz: "Het bestaan ​​van onzekerheid is essentieel voor de analyse van rationeel investeringsgedrag." Ironisch genoeg probeert Markowitz om de optimale portefeuille van de belegger te berekenen blijkt een van de meest controversiële aspecten van de efficiënte grens te zijn. Velen beweren dat het het beleggingsbeheer reduceert tot een algoritme dat niets anders inhoudt dan statistische relaties tussen effecten in plaats van een analyse van de fundamentele en financiële kenmerken van de onderliggende bedrijven.