Definitie en beheerd beheerde distributiebeleid |

Wat is het:

A beleid voor beheerde distributie is de verplichting van een emittent om een ​​vast periodiek te maken dividenduitkering. Dit betekent dat beleggers aandelen van een aandeel kunnen kopen met het vertrouwen dat ze een betrouwbare distributie ontvangen in plaats van een voortdurend veranderende betaling.

Hoe het werkt (Voorbeeld):

Laten we aannemen dat bedrijf XYZ een driemaandelijks dividend betaalt op zijn gemeenschappelijke voorraad. Hoewel de raad van bestuur ervoor kan kiezen om een ​​dividend uit te betalen in verhouding tot de winst voor het kwartaal, kan het bestuur een beleid voor geleide distributie aannemen. Op deze manier betaalt het bedrijf $ 1,00 (of een bedrag dat het kiest) per kwartaal, per aandeel, ongeacht het bedrag van de winst van Company XYZ. Dienovereenkomstig, als bedrijf XYZ recordwinst genereert in een kwartaal, ontvangen de aandeelhouders nog steeds slechts $ 1,00 per delen in dividenden. Evenzo, als de winsten niet aan de verwachtingen voldoen, staan ​​de aandeelhouders niet voor het vooruitzicht om lager dan verwachte dividenden te ontvangen.

Veel closed-end beleggingsfondsen, die het grootste deel van hun inkomsten aan de aandeelhouders verdelen om belasting te vermijden, nemen beheerd distributiebeleid. Dit maakt hun aandelenkoersen vaak stabieler. Een belangrijk nadeel van managed distribution-beleid: als de emittent trage winsten genereert, heeft het mogelijk niet het geld om de distributie of het dividend uit te betalen. Voor beleggingsfondsen wordt dit vaak verlicht door een deel van het investeringskapitaal te verkopen om fondsen te werven. Dit heeft twee effecten: 1) een deel van de distributie wordt feitelijk een Return of Capital genoemd (en is over het algemeen niet belastbaar) en 2) het Fonds blijft achter met minder beleggingsactiva waarmee toekomstige opbrengsten kunnen worden gegenereerd.

Ditzelfde begrip is ook van toepassing op dividendbetalers. Voor hen kan het naleven van een beheerd distributiebeleid, wanneer de cashflow niet is wat was verwacht, vereisen dat een verhoogde kaspositie gehandhaafd blijft (en dus minder wordt geïnvesteerd in rendementsactiviteiten), geld leent om het dividend te betalen of activa verkoopt om dat te doen. In alle drie scenario's laat dit een kleinere activabasis voor de emittent over om toekomstige inkomsten te genereren.

Waarom het ertoe doet:

Beheer van beheerde distributie

om risico's voor zowel emittenten als beleggers te verkleinen door de onzekerheid te verminderen. De emittenten krijgen een vaste, vooraf bepaalde kosten en hun aandelenkoersen zijn vaak stabieler. De beleggers krijgen een betrouwbaar inkomen dat niet zo afhankelijk is van wispelturige kwartaalresultaten. Deze regeling is bijzonder aantrekkelijk voor inkomensbeleggers die afhankelijk zijn van dividenden om hun levensonderhoud of andere cashflowbehoeften te dekken.

Het is belangrijk op te merken dat het beheer van een beleggingsfonds of de raad van bestuur van een bedrijf altijd kan besluiten om een beheerd distributiebeleid wijzigen of elimineren, vooral tijdens moeilijke tijden. Sommige besturen aarzelen echter om dit te doen, omdat het bestaan ​​van het beleid vaak de prijs van het aandeel ondersteunt. Sommige onderzoeken wijzen erop dat closed-end beleggingsfondsen met beheerd distributiebeleid met kleinere kortingen handelen naar hun nettovermogenswaarde, en soms ruilen ze zelfs een premie in vanwege dit beleid. Het belangrijkste om te onthouden is dat hoewel beheerd distributiebeleid kan leiden tot voorspelbare cashflows, dit niet de zekerheid van geldstromen betekent.