Hoe de eerste creditcards waren
Creditcards - Verstandig of niet? (2019)
Inhoudsopgave:
- De eerste creditcards werden alleen gebruikt voor reis- en eetkosten
- De eerste creditcards bieden geen beloningen
- Tegenwoordig is gemak slechts een startpunt
In 1950 introduceerde de oprichter van Diners Club, Frank McNamara, een nieuwe methode om te betalen voor aankopen. Hij noemde het een 'creditcard'.
Maar toen McNamara het idee gooide, had hij het niet over beloningen, voordelen, rentetarieven of vergoedingen, factoren die vandaag de dag creditcardaanbiedingen doen of breken. In plaats daarvan concentreerde hij zich op wat zijn kaart onderscheidde van eerdere systemen waarmee je aankopen op krediet kunt doen: je zou het bij verschillende handelaars kunnen gebruiken, in plaats van slechts één.
"Het is perfect voor de zakenman," vertelde McNamara aan Matty Simmons, die later een uitvoerend lid van Diners Club werd, zoals Simmons in zijn boek "The Credit Card Catastrophe" herinnert. "U betaalt al uw zakelijke entertainment met één maandelijkse controle. U hoeft niet veel contant geld bij u te hebben en, het allerbelangrijkste, u heeft ontvangstbewijzen voor uw bedrijf en entertainmentontvangsten voor belastingaftrek."
Creditcards laten nog steeds kaarthouders betalen in "één maandelijkse controle", zoals de eerste kaarten deden, maar dat is waar de overeenkomsten eindigen. Eens een product alleen voor de rijken, op slechts enkele plaatsen geaccepteerd, staan creditcards nu miljoenen mensen toe geld te lenen, beloningen te verdienen en dagelijkse aankopen te doen.
Dit is wat de eerste kaarten waren en hoe ze zich in de loop van de tijd hebben ontwikkeld.
Creditcards dan: McNamara noemde zijn product een 'creditcard', maar volgens de huidige normen zouden we het een oplaadpas noemen, omdat je aan het eind van elke maand volledig moest betalen. Je kon geen saldo van de ene maand naar de volgende dragen.
Op deze manier was de Diners Club-kaart vergelijkbaar met veel van zijn voorlopers, de metalen oplaadplaten die waren uitgegeven door warenhuizen, oliemaatschappijen en andere retailers in die tijd. Zelfs aan het eind van de jaren vijftig had Diners Club nog steeds "geen boete of rentelasten voor betalingen die na 30 dagen werden gedaan", schrijft Simmons. De belangrijkste inkomstenbron van het bedrijf was het 7% -tarief - afhandeling genoemd - aan verkopers bij elke transactie. Toen American Express in 1958 zijn eerste kaart lanceerde, moest deze ook aan het einde van de maand volledig worden betaald.
Deze kaarten boden een manier om entertainmentuitgaven te consolideren, maar waren niet bedoeld om kaarthouders in de loop van de tijd in staat te stellen hun saldo te betalen.
Bank of America daagde deze conventie uit met zijn BankAmericard, de eerste algemene doorlopende creditcard. Het nieuwe product werd een maand eerder gelanceerd dan AmEx's eerste kaart in Californië en liet consumenten kortlopende leningen opnemen en ze terugbetalen volgens een flexibel schema, met rente.
Nu creditcards: Doorlopende creditcards zijn alomtegenwoordig geworden en de enige grote uitgever die nog steeds betaalkaarten aanbiedt, is American Express. Alleen al in de Verenigde Staten kunnen tientallen miljoenen kaarthouders geld lenen voor aankopen wanneer ze maar willen, met de optie om het in de loop van de tijd met rente terug te betalen. Het lenen van geld is vaak duur: de gemiddelde APR op creditcards met een geschatte rente was 13,35% in het laatste kwartaal, volgens de gegevens van Federal Reserve.
Het dragen van schulden is nog steeds niet iets dat je wilt doen als je het kunt helpen. Als u elke maand volledig betaalt, wordt er geen rente in rekening gebracht. Toch is het waardevol om de optie te hebben om te lenen wanneer dat nodig is. Als u weet dat u schulden zult dragen, kunt u ook rente vermijden door een kaart te kopen met een inleidend 0% APR-bod.
De eerste creditcards werden alleen gebruikt voor reis- en eetkosten
Creditcards dan: Zoals de naam al aangeeft, werden Diners Club-creditcards aanvankelijk alleen geaccepteerd in restaurants. Dat was het oorspronkelijke idee van McNamara. Maar de hoge handelsvergoeding van de kaart vormde een obstakel voor acceptatie.
"Omdat restaurants die zich een uitwisseling van 7% konden veroorloven vaak duurder waren, werd het uiteindelijk een product voor de rijken," zegt Michael Moeser, directeur betalingspraktijken bij het adviesbureau Javelin voor onderzoek en banken. Kort daarna werd Diners Club uitgebreid met hotels.
Vroege concurrenten gingen ook af
Toen Bank of America de BankAmericard lanceerde, overtuigde het verschillende soorten detailhandelaren om het te accepteren. Maar er was een vangst: het was alleen geldig in Californië.
Nu creditcards: Van restaurantdiners tot boodschappen en gas tot uw nutsrekeningen, tegenwoordig kunt u bijna alles in rekening brengen op uw creditcard.
Deze brede acceptatie is deels omdat de meeste creditcarduitgevers nu werken onder Visa (die is voortgekomen uit de oorspronkelijke BankAmericard) en MasterCard (geboren als "MasterCharge"). Deze enorme betalingsnetwerken werken acceptatieovereenkomsten met verkopers uit, zodat emittenten dit niet individueel hoeven te doen. Ze stellen ook interchange-tarieven vast, die beter betaalbaar zijn voor verkopers dan vroeger.Typische interbancaire tarieven variëren nu van 2% tot 3% van elke transactie, in plaats van de 6% of 7% van het verleden. Ongeveer 9,5 miljoen verkopers in de VS accepteren nu Visa- en MasterCard-creditcards, volgens de Nilson Report-gegevens van 2014.
De eerste creditcards bieden geen beloningen
Creditcards dan: Loyaliteitsprogramma's bestonden lang voordat creditcards werden uitgevonden. In de jaren 1800 boden veel winkels beloningen aan klanten in de vorm van stempels, die konden worden ingewisseld voor handelswaar, zegt Moeser. Maar er waren veel meer creditcards nodig om deel te nemen aan het rewards-spel.
"Het decennium van de jaren 80 was een keerpunt voor de beloningen van creditcards", zegt Moeser. "Toen de Discover-kaart door Sears in 1986 werd gelanceerd, beschikte het over een cashback-beloningsprogramma dat een deel van de uitwisseling aan de consument terugbetaalde." Het werd een van de eerste beloningen voor creditcards die ooit in de VS werden aangeboden en stimuleerde de concurrentie tussen emittenten.
Kort daarna lanceerde Citi een co-branded-kaart bij American Airlines die kaarthouders frequent flyer-miles opleverde. In de jaren 1990 en 2000 kwamen er meer concurrenten op de markt en werden creditcardbeloningen genereuzer.
Nu creditcards: Tegenwoordig zijn aanmeldingsbonussen ter waarde van honderden dollars gemakkelijk te vinden op reiskaarten. Een handvol rewards-kaarten bieden een vlak 2% -tarief op alle aankopen - twee keer zoveel van de aangeboden early rewards-kaarten.
Beloningen creditcards hebben de neiging om te komen met hoge rentetarieven, dus ze zijn geen goede keuze voor mensen met een saldo. Rentekosten wegen ruimschoots op tegen zelfs de meest genereuze beloningen. Maar als u elke keer volledig betaalt, is het een eenvoudige manier om elk jaar een paar honderd dollar te verdienen aan dagelijkse aankopen.
Tegenwoordig is gemak slechts een startpunt
Gemak alleen - zeg, betalen met "één maandelijkse controle" - is niet zo'n groot verkoopargument voor creditcards als vroeger. Tegenwoordig kun je beter een kaart kiezen voor zijn beloningspercentages, vergoedingen, rentetarieven of voordelen. Maar als jij gezocht om een kaart te kiezen op basis van hoe gemakkelijk het was om te gebruiken, had je nog steeds genoeg opties.
Kaarten met forfaitaire beloningen concurreren als een eenvoudiger alternatief voor kaarten met gelaagde beloningen. Meer emittenten laten je beloningen naadloos inwisselen, bijvoorbeeld rechtstreeks via verkopers zoals Amazon.com of Uber, of zelfs contant geld aan de geldautomaat. En pre-kwalificatieprogramma's kunnen u vertellen voor welke kredietkaarten en bonussen u in aanmerking komt voordat u zich aanmeldt.
Creditcards zijn niet alleen waardevoller geworden; ze zijn ook gemakkelijker te beheren. En aangezien emittenten elkaar blijven overtreffen voor betere beloningen en voordelen, winnen consumenten.
Foto's met dank aan Javelin Strategie en onderzoek.
Claire Tsosie is een stafchrijver bij Investmentmatome, een personal finance-website. E-mail: [email protected] . Twitter: @ ideclaire7 .
Dit artikel is geschreven door Investmentmatome en werd oorspronkelijk gepubliceerd door Forbes.
