Definitie doodfactor & voorbeeld |

Wat het is:

A Overlijdensbelasting , ook wel successierecht genoemd, is een belasting die wordt berekend op basis van alles of een deel van een geërfd landgoed. Levensverzekeringen, pensioenen, onroerend goed, auto's, bezittingen en schulden maken allemaal deel uit van iemands nalatenschap. "Doodtaks" is over het algemeen een pejoratieve term.

Hoe het werkt (Voorbeeld):

De tarieven voor overlijdensbelasting variëren en alleen het deel van een boedelwaarde boven een bepaalde drempel wordt belast tegen tarieven van wel 50%. Deze "drempels" veranderen vaak jaarlijks. Veel staten ontvingen vroeger een deel van de successierechten die door de federale overheid werden teruggevorderd, maar nu heffen veel staten in plaats daarvan hun eigen successierechten. Elke staat stelt zijn eigen belastingtarieven en -uitsluitingen vast. Doodsbelastingen zijn meestal van toepassing op vermogens die erfgenamen hebben geërfd, maar zijn meestal niet van toepassing op vermogens die door echtgenoten worden geërfd. Doodstakingen op kleine bedrijven en boerderijen die aan erfgenamen worden overgelaten, worden ook geconfronteerd met een unieke behandeling van successierechten.

Step-ups, die verwijzen naar een stijging van de prijs waartegen een investering werd gekocht, verlagen belastingrekeningen omdat de IRS de oorspronkelijke kosten van een activum is de marktwaarde wanneer u de activa erven

. Zo kunnen erfgenamen die beleggingen onmiddellijk verkopen en kunnen zij weinig of geen inkomstenbelasting betalen. Waarom het belangrijk is:

een deel van de estate planning is het voorbereiden van de belastingen die verschuldigd zijn bij iemands overlijden, en waar iemand woont, kan een aanzienlijke invloed hebben op de hoeveelheid successierechten die zijn of haar erfgenamen betalen. Dodenheffingen zijn niet hetzelfde als ontvangen vergoedingen, die ook duizenden dollars kunnen kosten. Het regelen van een nalatenschap kan ook betrekking hebben op executorievergoedingen, gerechtskosten, registratiekosten en advocaatkosten. In veel gevallen moeten de successierechten en -vergoedingen worden betaald als de nalatenschap in de nalatenschap wordt gestort, wat betekent dat de erfgenamen het geld redelijk onmiddellijk na het overlijden van de betrokkene moeten opbrengen. In veel gevallen moeten de erfgenamen de activa die ze hebben geërfd alleen verkopen om de belastingen en toeslagen te betalen, of ze moeten geld lenen om dat te doen.

Veel mensen proberen de omvang van hun vermogen te verminderen terwijl ze ' leef nog steeds door delen van hun nalatenschap weg te geven. Dit kan worden gedaan zonder de doodsbelasting in te voeren zolang de giften onder de vrijstellinggrens voor schenkingsrechten blijven. Het vestigen van een vertrouwensrelatie verlaagt vaak successierechten, omdat het een persoon toestaat om de juridische titel van zijn of haar eigendom over te dragen aan een andere persoon terwijl hij of zij nog in leven is. Het geeft de beheerder (de persoon die namens de overledene optreedt) de bevoegdheid om activa onmiddellijk aan de begunstigden te verdelen op basis van de voorwaarden van de trust. Geen enkele rechtbank is erbij betrokken, dus er zijn geen erfrechtelijke kosten en er is geen openbaar verslag van de waarde van het vermogen. Veel financieel adviseurs sporen cliënten aan vertrouwen te hebben, vooral degenen die in staten wonen waar de nalatigheidsvergoedingen bijzonder hoog zijn of als de klant een huis of onroerend goed bezit. Vertrouwen is echter niet voor iedereen, dus het is belangrijk om goed financieel advies in te winnen.