Heb ik een co-ondertekenaar nodig voor mijn creditcard als ik jonger ben dan 21?

In het verleden konden jonge mensen hun eigen "startercards" krijgen zodra ze naar de universiteit gingen of naar de werkwereld gingen. Maar de Creditcardwet van 2009 heeft deze overgangsrite sterk beperkt. Nu is het veel moeilijker om een ​​creditcard te krijgen als je jonger bent dan 21. Een manier om het gemakkelijker te maken, is door een mede ondertekenaar in de rij te zetten - iemand die akkoord gaat om de schuld op de kaart te betalen als je dat niet doet.

Dat ben je niet noodzakelijk verplicht om een ​​mede-ondertekenaar te krijgen onder de 21, maar tenzij je een aanzienlijk eigen inkomen hebt, heb je er misschien een nodig.

Kaartwet kraakte op starterkaarten

Vroeger was het heel gemakkelijk voor studenten om een ​​creditcard te krijgen. Uitgevers zouden op de introductiedag stands op de campus opzetten en studenten aanmelden voor kaarten. Ze zouden zelfs gratis T-shirts, eten of andere weggeefacties aanbieden om aan te vragen. Dit is hoe een hele generatie werd geïntroduceerd als eerbetoon. Sommigen gebruikten hun kaarten spaarzaam en op verantwoorde wijze. Maar velen gingen uit het veld, renden schulden aan en begonnen hun financiële leven diep in het gat.

Voer de kaartwet in die het gebruik van weggeefacties verbood en het illegaal maakte om een ​​creditcard uit te reiken aan aanvragers jonger dan 21 jaar, tenzij die aanvragers aan een van de volgende twee voorwaarden voldeden:

• Ze konden aantonen dat ze een onafhankelijk inkomen hadden om de schuld terug te betalen.
• Ze hadden een mede-ondertekenaar.

Veel jongeren zijn op school of werken niet genoeg uren om hun inkomens te kwalificeren, dus een mede-ondertekenaar is vaak nodig. Dit kan een serieuze wegversperring zijn, aangezien mede-ondertekening een grote verantwoordelijkheid is die veel mensen niet willen opnemen. De mede-ondertekenaar legt zijn eigen credit score op de lijn; als de kaarthouder grote schulden loopt of betalingen mist, kan dit het tegoed van de mede-ondertekenaar schaden.

Uitgevende instellingen wijken af ​​van mede-ondertekenaars

Complicerende zaken, grote kaartuitgevers hebben afgezien van het aanbieden van de mede-ondertekenaaroptie, verkiezen in plaats daarvan kaarten alleen uit te geven aan diegenen die onafhankelijke middelen hebben om de rekeningen te betalen. Als u een mede-ondertekenaar nodig heeft, kunt u beter naar uw lokale bank of kredietvereniging gaan dan een grote landelijke uitgever.

" MEER: Welke creditcardverstrekkers staan ​​medeondertekenaars toe?

Je hebt misschien een mede-ondertekenaar nodig, ongeacht hoe oud je bent

De Card Act heeft niet alleen jongeren getroffen. Het verscherpt leningsnormen voor iedereen die op zoek is naar een creditcard.

Dit komt omdat om in aanmerking te komen voor een kaart, je moet kunnen bewijzen dat je onafhankelijk het inkomen is aanzienlijk genoeg om de betalingen van de kaart te doen, ongeacht uw leeftijd. Dit is natuurlijk goed te doen voor de meeste mensen die fulltime werken. Maar als u ouder bent dan 21 jaar en niet aan de inkomenseis kunt voldoen, moet u een mede ondertekenaar vinden.

De uitzondering 'redelijke toegang'

Hoewel de Card Act succesvol is geweest in het verlagen van de kosten en het vergroten van de transparantie voor consumenten, kwam er in 2012 één grote tekortkoming onder de aandacht van beleidsmakers. Het deel van de wet dat van leningnemers een onafhankelijk inkomen verlangde, was het voorkomen van thuisblijvers van ouders. krediet krijgen in hun eigen naam.

Als reactie hierop hebben regelgevers de vereisten aangepast om aanvragers van creditcards toe te staan ​​om in hun inkomen elk gezinsinkomen op te nemen waarvoor zij "redelijke toegang" hebben. Deze regel is echter alleen van toepassing in gevallen waarin aanvragers 21 jaar en ouder zijn. Het helpt geen jonge mensen.

Het geautoriseerde gebruikersalternatief

Een manier om een ​​creditcard te bemachtigen zonder het aanvraagproces helemaal te hoeven doorlopen, is om een ​​geautoriseerde gebruiker te worden op het account van iemand anders. Een geautoriseerde gebruiker krijgt een kaart met hun naam erop die ze kunnen gebruiken om aankopen te doen, maar de verantwoordelijkheid voor de betaling ligt bij de primaire kaarthouder. De meest gebruikelijke regeling is dat een ouder een kind een geautoriseerde gebruiker maakt, maar het kan een ander familielid zijn, een vriend of een partner of partner. Er is nog steeds een risico voor de primaire kaarthouder, omdat de facturen allemaal op hun naam staan.

De meeste grote creditcarduitgevers verlenen geautoriseerde gebruikers, waardoor deze regeling eenvoudiger is in te stellen dan een mede-ondertekenaar-relatie. Raadpleeg onze handleiding voor geautoriseerde gebruikersstatus voor meer informatie.