Stijgend mobiel: wat betekent de uptick-regel voor u? |

Zelfs als u de beurs slechts kortstondig volgt, is het waarschijnlijk snel duidelijk dat de overgrote meerderheid van de marktdeelnemers stieren zijn. Dat betekent dat ze willen dat de aandelenkoersen stijgen en dat ze meestal behoorlijk standvastig zijn in dit geloof, omdat ze willen dat anderen zich bij hen aansluiten om de markten voortdurend omhoog te houden.

Natuurlijk is er een andere kant aan de medaille en dat zijn de beren (of de korte broek). Geld verdienen als aandelenkoersen dalen, worden verkopers meestal belasterd in de rechtbank van de publieke opinie om te profiteren terwijl anderen hun shirts verliezen. Dientengevolge geloven veel beleggers ten onrechte dat short selling immoreel of te riskant is of dat short sellers slechte mensen zijn. Hoewel al deze gedachten fout zijn, zijn er pogingen gedaan om short selling moeilijker te maken en ze duiken normaal op tijdens bear markten. De meest prominente poging om short selling te belemmeren, is de uptick-regel, die in wezen stelt dat een handelaar een aandeel niet kan kortsluiten tenzij de prijs stijgt. Dat is eigenlijk het spel aan het manipuleren, want als je te kort bent, blijf je waarschijnlijk niet lang in een positie als het omhoog blijft gaan.

Genoeg commentaar voor nu. Laten we eens kijken naar de geschiedenis van de uptick-regel en of het al dan niet nuttig kan zijn voor gemiddelde beleggers.

Geschiedenis van de uptick-regel

De uptick-regel werd in 1938 tegen het einde van de mogelijk ergste beer geïmplementeerd markt in Amerikaanse geschiedenis. Het was een reactie op zware short selling in 1937. Een ander interessant stukje geschiedenis is dat de eerste Securities and Exchange (SEC) -commissaris voorstander was van de uptick-regel. Die man was Joseph Kennedy, de vader van John F. Kennedy.

Een van de redenen dat de uptick-regel nuttig was in de jaren 1930 en 1940 was dat groepen beleggers konden voeren wat bekend stond als 'bear raids'. Dit betekent dat ze hun middelen zouden bundelen om dezelfde aandelen te kortsluiten, waardoor hun prijs zou dalen. Dit zou lange investeerders dwingen om in paniek te raken en hun aandelen te dumpen, waardoor de prijs nog verder zou dalen.

Naarmate de markten in de loop van de jaren groeiden en meer technologisch geavanceerd werden, nam het vermogen om een ​​berenoverval in scène te zetten af. Dus in 2004 experimenteerde de SEC met een programma om de uptick-regel op te heffen voor ongeveer een derde van de grootste aandelen op Amerikaanse beurzen. Halverwege 2007 werd de regel helemaal opgeheven, omdat de SEC beweerde dat hij de opkoopregel niet nodig had om prijsmanipulators uit te roeien.

Argumenten ten gunste van de Uptick-regel

Kortom, er is één argument in het voordeel van de uptick-regel en dat is een beperking van het vermogen van grote institutionele beleggers, met name hedgefondsen, van stampende ondermijnende aandelen in een slechte markt. Veel stieren geloven dat bearishtraders vastklikken op zelfs goede aandelen in punkmarkten en hun prijzen verlagen, waardoor gemiddelde beleggers gedwongen worden hun aandelen te dumpen. De kern van de zaak blijft het feit dat bullish investeerders geen behoefte hebben aan een slechte markt slechter te worden en beren willen profiteren door dingen erger te maken. Wat het argument ofwel weigert te erkennen of ervoor kiest om te verdoezelen, is het feit dat short selling een natuurlijke functie is van kapitaalmarkten en een kalmerend effect kan bieden in het licht van irrationele bullishness.

We hoeven alleen de go-go dagen te onthouden van het midden tot het einde van de jaren negentig, waar technische bedrijven die geen geld verdienden, hun aandelenkoersen zagen stijgen. Dit is een mooi voorbeeld van het feit dat stieren te snel opgewonden raken en ze worden gestraft als er koelere hoofden de overhand hebben en die bestanden weer op de aarde vallen.

In dit geval, zonder een uptick-regel, zouden verkopers van shorts gemakkelijker gekort kunnen hebben deze slechte aandelen masquerading als blauwe spaanders en riep de vraag op de doeltreffendheid van hun rijke waarderingen. Dat brengt ons naar een ander punt. Short-sellers, hoe dan ook, zijn vooral bedreven in het opsporen van bedrijven die op weg zijn naar een ramp voordat hun aandelenkoersen kelderen. Laten we zeggen dat u aandelen in een bedrijf bezit en merkt dat de korte interesse in de aandelen toeneemt. Dit kan een teken zijn dat het tijd is om aandelen te dumpen voordat de prijs drastisch afneemt.

Nog een punt in het voordeel van de korte broek: ze moeten kopen om hun posities te dekken. Dit betekent dat wanneer een shortverkoper uit zijn positie wil, hij een kooporder moet invoeren. Hoe nors konden de dingen op een slechte markt terechtkomen als een overgrote meerderheid van de bestellingen uitverkocht waren? De markt maakt geen onderscheid tussen gekochte koopwaar en reguliere kooporders, het reageert eenvoudigweg op de kooporders die de verkooporders overtreffen.

De uptick-regel nieuw leven inblazen

Er zijn pogingen geweest om de verkoop opnieuw in te stellen uptick regel. Zoals te verwachten, lijken ze te verschijnen in het midden van de beurzen. Het lijkt erop dat de wens om de regel te herstellen op zijn best misplaatst is. Markthistorici zullen zich herinneren dat de SEC in 2008 de short selling in bepaalde aandelen beperkte en dit deed niets om de beren te weren. En in 1938, toen de uptick-regel voor het eerst in werking trad, vielen de markten slechts kort om de neerwaartse spiraal te hervatten die was begonnen in 1937. Met andere woorden, de uptick-regel is geen partij voor een woedende beer.