Definitie van aandelenoptie & voorbeeld |

Wat het is:

Een aandelenoptie geeft de houder het recht, maar niet de plicht, om 100 aandelen van een bepaald onderliggend aandeel kopen of verkopen tegen een gespecificeerde uitoefenprijs op of vóór de vervaldatum van de optie. Er zijn twee soorten opties: Amerikaans en Europees. Amerikaanse opties verschillen van Europese opties omdat Europese opties de houder toestaan ​​om alleen op de vervaldatum te oefenen.

Hoe het werkt (Voorbeeld):

Alle opties zijn afgeleide instrumenten, wat betekent dat hun prijzen zijn afgeleid van de prijs van een andere beveiliging. Meer specifiek worden optieprijzen afgeleid van de prijs van een onderliggende aandelen. Laten we bijvoorbeeld zeggen dat u een call-optie koopt op aandelen van Intel (Nasdaq: INTC) met een uitoefenprijs van $ 40 en een vervaldatum van 16 april. Deze optie geeft u het recht om 100 aandelen van Intel tegen een prijs van $ 40 op of vóór 16 april (het recht om dit te doen, is natuurlijk alleen waardevol als Intel op dat moment meer dan $ 40 per aandeel handelt).

Elke optie vertegenwoordigt een contract tussen een koper en verkoper. De verkoper (schrijver) heeft de verplichting om aandelen te kopen of verkopen (afhankelijk van het type optie dat hij heeft verkocht - een call-optie of een put-optie) aan de koper tegen een opgegeven prijs op een bepaalde datum. Ondertussen heeft de koper van een optiecontract het recht, maar niet de plicht, de transactie op of vóór een bepaalde datum af te ronden. Wanneer een optie verloopt, als het niet in het belang van de koper is om de optie uit te oefenen, dan is hij of zij niet verplicht om iets te doen. De koper heeft de optie gekocht om in de toekomst een bepaalde transactie uit te voeren - vandaar de naam.

Als een snel voorbeeld van hoe call-opties geld verdienen, laten we zeggen IBM (NYSE: IBM) aandelen handelt momenteel op $ 100 per aandeel. Laten we nu aannemen dat een belegger één calloptiecontract bij IBM koopt voor een prijs van $ 2 per contract. Opmerking: omdat elk optiecontract een belang vertegenwoordigt in 100 onderliggende aandelen, zijn de werkelijke kosten van deze optie $ 200 (100 aandelen x $ 2 = $ 200). Dit Amerikaanse contract zegt toevallig dat de belegger maximaal 100 aandelen kan kopen voor $ 100 elk op of voor 1 januari.

Dit is wat er zal gebeuren met de waarde van deze call-optie in verschillende scenario's:

Wanneer de optie vervalt, IBM handelt op $ 105.

Let op: de Amerikaanse call-optie geeft de koper het recht om aandelen van IBM te kopen tegen $ 100 per aandeel op of vóór 1 januari (in plaats van alleen op 1 januari, zoals het geval zou zijn met een Europese optie). De koper zou de optie kunnen gebruiken om die aandelen te kopen voor $ 100, en dan onmiddellijk diezelfde aandelen op de open markt verkopen voor $ 105. Deze optie wordt daarom "in the money" genoemd. Hierdoor zal de optie voor $ 5 verkopen (omdat elke optie een belang vertegenwoordigt in 100 onderliggende aandelen, zal dit neerkomen op een totale verkoopprijs van $ 500). Omdat de belegger deze optie kocht voor $ 200, is de nettowinst voor de koper van deze transactie $ 300.

Wanneer de optie vervalt, handelt IBM op $ 101.

Met dezelfde analyse is de call-optie $ 1 waard (of $ 100 totaal). Omdat de belegger $ 200 heeft uitgegeven om de optie te kopen, zal hij of zij een nettoverlies van $ 1 (of $ 100 totaal) laten zien. Deze optie wordt "at the money" genoemd, omdat de transactie in wezen een was is.

Wanneer de optie vervalt, handelt IBM op of onder $ 100.

Als IBM op of op de vervaldatum van de optie eindigt op of onder de $ 100, dan vervalt het contract "uit het geld". Het zal nu waardeloos zijn, dus de optie koper verliest 100% van zijn of haar geld (in dit geval de volledige $ 200 die hij of zij voor de optie heeft uitgegeven).

Het Black Scholes-model is een formule die wordt gebruikt om prijzen toe te wijzen aan optiecontracten, maar is toegespitst op Europese opties. Amerikaanse opties hanteren hogere prijzen dan Europese opties omdat de Amerikaanse opties de belegger in wezen verschillende kansen bieden om winsten te behalen, terwijl de Europese opties de belegger slechts één kans bieden om winsten te realiseren.

Waarom het ertoe doet:

Beleggers gebruiken opties om twee hoofdredenen: speculeren en risico's afdekken. Gissen is gewoon gokken op de richting van prijsveranderingen. Hedging is echter net zoiets als een verzekering kopen - het is bescherming tegen onvoorziene gebeurtenissen. Het gebruik van opties om uw portefeuille af te dekken, volbrengt dit voor sommige beleggers.

Over het algemeen zijn Europese opties risicovoller dan Amerikaanse opties omdat ze de belegger slechts één dag kans op uitoefening bieden. Amerikaanse opties geven de onderliggende aandelen meer kansen om voldoende te stijgen om de optie in het geld te stoppen. Voor verkopers van Europese optiecontracten kan dit allemaal een voordeel zijn.

Veel indexopties zijn Europese opties, dus beleggers moeten er zeker van zijn de aard van wat ze kopen te begrijpen.