Hoe investeerders beoordelen | - 2024

Hoe beoordeelt investeerder Leen Zevenbergen een businessplan?

Ik ben dol op de titel van dit bericht door Matt Mireles: "How I Judge Investors" op zijn The Metamorphosis -blog. De titel alleen al maakt een heel belangrijk punt: beleggen is als een huwelijk. Beide partijen winnen, of geen van beide partijen wint.

Het is echt pijnlijk om te zien dat een mogelijk goed bedrijf in de put kan raken omdat de investeerders en de oprichters niet compatibel waren. En het gebeurt veel. Ik heb aan beide zijden van deze tafel gestaan. Ja, je zou je investeerders moeten beoordelen. Het werkt het best als een partnerschap op lange termijn, en dat werkt het beste als het beide kanten beter maakt. Mireles maakt dit heel belangrijk punt:

"Wil ik deze man op mijn bord?" vooral, is de vraag.

Het blijft goed als hij zegt dat hij op zoek is naar intelligentie bij een investeerder, benadrukkend dat met een geweldig citaat van Steve Young, Hall of Fame quarterback, advocaat en privébelegger. Mirales citeert dat Young zegt dat hij 'de domste man in de kamer' wil zijn. Matt voegt eraan toe:

Het mooie van rondhangen en omgaan met echt slimme mensen is dat ze een afwerende werking hebben. Echt slimme mensen dagen je uit en dwingen je om groter, harder en met het risico te denken volledig vaag, beter te klinken. Ze halen je slechte ideeën sneller uit elkaar … Dat is geweldig spul. Tot zover.

Ik koop echter niet zijn volledige lijst. Matt wil dat een investeerder een beetje lijkt op je favoriete personage in de film, veilig en zelfbewust, bescheiden, zelfbewust en ja, zelfs blij. Slok. Maar ik ben erg blij dat hij zo'n lijst maakt en erover schrijft. Ik vind het een goed idee dat beleggers hem dingen moeten leren. Verdomd recht. Sommige van mijn favoriete investeerders zijn degenen die, ongeacht of ze ja of nee hebben gezegd, leer mij iets over mijn industrie, product, markt, team, enz. Zelfs als ze nee zeggen, zij zijn degenen die ik terug naar de weg zal gaan en proberen te lokken ze in de kolom Ja.

Ik vind zijn idee niet leuk dat hij geen beleggers wil die willen dat hij liegt. Specifiek zijn voorbeeld.

Dit manifesteert zich meestal in de vorm van financiële prognoses voor de lange termijn. "Wat zullen uw verkopen over vijf jaar zijn?"

Ik koop dat niet. Er is niet veel raffinement nodig om het verschil tussen leugens en projecties te begrijpen. Het spijt me, maar ik wil een aantal projecties zien en ik wil dat ze de granulariteit en logica hebben die nodig is om ze geloofwaardig te maken. Beloof niet dat de zeeën gaan scheiden; maar kom wel met een aantal nummers. "Hoe moet ik dat weten?" Snijdt het niet. De investeerders zijn zich volledig bewust van onzekerheid.

Trouwens, aan Nelly Yusupova, @digitalwoman op Twitter, die dit bericht onder mijn aandacht heeft gebracht. Dat is een voorbeeld van waarom ik van Twitter hou: anders zou ik het bericht nooit hebben gezien. En veel succes met Matt Mireles en zijn onderneming SpeakerText. In alle eerlijkheid tegenover hem, sinds ik kritisch ben geweest in delen van dit bericht, wil ik zijn paragraaf over zijn achtergrond citeren, met een heel sterk argument om zijn voorbeeld te volgen bij het beoordelen van mensen:

In mijn vorige leven, ik werkte vele jaren als een paramedicus in Harlem en de South Bronx. Voordien vocht ik bosbranden op een hotshot-ploeg voor de Amerikaanse Forest Service. Ik heb gezien wat stress doet bij mannen (en vrouwen). Ik heb mensen zien sterven. Veel van hen. Baby's ook. Ik heb gezien hoe mensen reageren, naar buiten klappen en hun rotzooi helemaal kwijtraken. En ik heb mensen zien falen, en genadig herstellen ondanks dodelijk gevaar. En bij dit alles leerde ik een beetje over het beoordelen van het karakter van mannen. Snel. Hiervoor verontschuldig ik me niet.

Moeilijk om daar tegenin te gaan.