Garantiebepaling & voorbeeld |

Wat het is:

Over het algemeen is een garantie een belofte om de verantwoordelijkheid te nemen voor de financiële verplichting van een ander bedrijf als dat bedrijf kan zijn verplichting niet nakomen. De entiteit die deze verantwoordelijkheid op zich neemt, wordt de borg genoemd.

Hoe het werkt (Voorbeeld):

Laten we aannemen dat XYZ Company een dochteronderneming heeft met de naam ABC Company. ABC Company wil graag een nieuwe fabriek bouwen en moet daarom $ 10 miljoen lenen van een bank. De bank zal waarschijnlijk van XYZ Company eisen dat de lening wordt gegarandeerd. Door dit te doen, stemt XYZ Company ermee in de lening terug te betalen met kasstromen uit andere delen van haar bedrijf indien ABC Company niet in staat zou zijn om voldoende eigen geld te genereren om de schuld terug te betalen.

Vaak garandeert een moederbedrijf obligaties uitgegeven door een van haar dochterondernemingen, maar er zijn tal van andere situaties die garanties kunnen inhouden. Leveranciers hebben bijvoorbeeld soms een garantie van een klant nodig als de leverancier niet zeker weet of de klant kan betalen (dit gebeurt meestal in transacties met dure apparatuur of andere fysieke eigendommen). In dergelijke situaties kan de bank van de klant de betaling van de klant garanderen, wat betekent dat de bank de verkoper zal betalen als de klant dat niet doet.

Garanten garanderen niet altijd het volledige bedrag van een verplichting. In obligatiezaken kan de garant bijvoorbeeld alleen de terugbetaling van rente of hoofdsom garanderen, maar niet beide. Soms kan meer dan één bedrijf een veiligheid garanderen; in deze gevallen is elke garant gewoonlijk alleen verantwoordelijk voor een pro rata deel van het probleem. In andere gevallen kan elke garant aansprakelijk zijn voor de portefeuilles van andere garanten als ze ook hun verantwoordelijkheden niet nakomen. <> Van oudsher vermelden garanten de aard en de omvang van hun garanties in de toelichting bij hun jaarrekening. Maar in 2002 gaf de Financial Accounting Standards Board (FASB) interpretatie 45 uit, waarin staat dat garanten de reële waarde van de gewaarborgde verplichting als een verplichting op de balans moeten boeken en dat ze dat moeten doen bij het ontstaan ​​van de garantie. Sommige garanties, zoals die welke worden verantwoord als derivaten, die worden uitgegeven door verzekeringsmaatschappijen, en sommige garanties uitgegeven door leasingmaatschappijen, zijn vrijgesteld van deze regel. Het is belangrijk op te merken dat garanties tussen ouders en hun dochterondernemingen niet als verplichtingen hoeven te worden geboekt.

Alle garanties moeten echter worden bekendgemaakt. De garant moet de aard van de garantie bekendmaken (voorwaarden, geschiedenis en gebeurtenissen die de garant in een positie brengen om aan zijn verplichting te voldoen), de maximale potentiële aansprakelijkheid uit hoofde van de garantie en eventuele bepalingen die de garant in staat zouden stellen geld terug te vorderen. uitbetaald onder de garantie.

Waarom het belangrijk is:

Garanties

om het risico te beperken, maar het is belangrijk op te merken dat ze geen veiligheidsvrij maken. Het is immers nog steeds mogelijk dat zelfs de garant de schuld kan innen als de schuld te groot is of als de garant al om andere redenen worstelt. Garanties bieden echter een extra beveiligingslaag, waardoor gegarandeerde effecten vaak een hogere kredietwaardigheid krijgen.