Fisher-effectdefinitie & voorbeeld |

Wat het is:

Het Fisher-effect is een economische hypothese die stelt dat de reële rente gelijk is naar het nominale tarief minus het verwachte inflatiepercentage.

Hoe het werkt (Voorbeeld):

Aan het einde van de jaren dertig schreef de Amerikaanse econoom Irving Fisher een paper waarin werd gesteld dat de rentevoet van een land stijgt en daalt in directe relatie inflatiecijfers. Fisher formuleerde deze theorie mathematisch op de volgende manier:

R Nominaal = R Real + R Inflatie

De vergelijking stelt dat de huidige (nominale) rente van een land gelijk is aan een reële rente gecorrigeerd voor de inflatie. In die zin bedacht Fisher de rentetarieven, zoals de prijzen van leningen, aangepast aan de inflatie op dezelfde manier als de prijzen van goederen en diensten worden gecorrigeerd voor inflatie. Als de nominale rente van een land bijvoorbeeld zes procent is en de inflatie twee procent, dan is de reële rente van het land vier procent (6% - 2% = 4 procent).

Waarom het belangrijk is:

Fisher-effect is een belangrijk instrument waarmee kredietverstrekkers kunnen inschatten of zij al dan niet geld verdienen aan een toegekende lening. Tenzij het aangerekende tarief boven het inflatiepercentage van de economie ligt, zal een kredietverstrekker niet profiteren van de rente. Bovendien zou volgens de theorie van Fisher, zelfs als een lening zonder rente wordt verstrekt, een lenende partij ten minste de inflatie moeten berekenen om de koopkracht bij terugbetaling te behouden.