Werk. Leven. Balans. |

Met fo

je kinderen en een bedrijf om te rennen, voel ik me altijd in twee richtingen getrokken. Maar er is geen vraag in mijn gedachten: familie is belangrijker dan wat dan ook. Dat betekent niet dat ik altijd werk laat vallen om te doen wat mijn kinderen willen - integendeel eigenlijk. Ik werk voor mijn familie. Het geld dat ik verdien is van vitaal belang voor ons voortbestaan ​​en ons welzijn, ik heb het goede voorbeeld gegeven als vrouwelijke professional in een door mannen gedomineerde sector en ik hou van wat ik doe voor de kost, dus ik ben een betere, gelukkiger moeder nadat ik heb een productieve dag achter de rug. Ik herinner mezelf vaak dat ik mijn kinderen niet kwet door te werken, ik onderricht ze en zorg voor ze. Soms moet ik mijn kinderen er ook aan herinneren. Niettemin, er zijn tijden dat familie me meer nodig heeft, vooral wanneer ik de oproep krijg om een ​​ziek kind van school te halen en we eindigen thuis voor de volgende een paar dagen vechten tegen koorts en heen en weer rennen naar de dokter of apotheek. Er zijn momenten waarop hun school of buitenschoolse activiteiten op onverwachte manieren ingrijpen in mijn schema en ik vergaderingen moet verplaatsen of annuleren. Over het algemeen beweegt het werktempo langzamer dan ik de meeste dagen zou willen en het is altijd een strijd om vrede te hebben met deze waarheid, omdat ik niet iemand ben die graag wandelt als ze kan rennen. Ik zou andere mensen aanmoedigen moeders om te leven, werken en ouder, niet-verloskundig. Ik heb jarenlang het gevoel gehad dat wat ik ook deed, het niet goed genoeg was voor iemand. Nu weet ik dat er niet zoiets bestaat als "niet goed genoeg", er is gewoon wie ik ben en wat ik op een bepaald moment kan, wat blijkt dat het zoveel meer is dan ik ooit had gedacht. Ik ben veel meer dan "niet goed genoeg", en ik denk dat de meesten van ons dat zijn. Ik maak tijd voor mezelf, voor mijn werk, voor mijn fysieke fitheid, voor mijn spirituele welzijn, en voor mijn familie, en zelfs voor de inzinkingen die gebeuren als dat gevoel van "niet goed genoeg" weer binnensijpelt.

Neem elke dag een moment om trots op jezelf te zijn. Je hoeft niet bang te zijn dat je kinderen je kwalijk nemen dat je hard werkt; laat ze ook trots op je zijn. Vergeef jezelf voor de keren dat je het fout hebt; we maken allemaal fouten. En blijf vooruit gaan.