Definitie van koopkracht & voorbeeld |
Koopkrachtstijging - Zondag met Lubach (S09)
Inhoudsopgave:
Wat het is:
Koopkracht is een uitdrukking om de hoeveelheid goederen of diensten te beschrijven die een dollar kan kopen. Een afname van de koopkracht wordt inflatie genoemd.
Hoe het werkt (Voorbeeld):
Laten we aannemen dat $ 1 in gallon 1,50 gallon gas heeft gekocht in 1987. Vandaag koopt $ 1 ongeveer een halve gallon. Dit is een voorbeeld van de verandering in de koopkracht van de Amerikaanse dollar.
Twee algemene theorieën verklaren dalingen in koopkracht. De eerste, de demand-pull theorie, zegt dat de prijzen stijgen wanneer de vraag naar goederen en diensten hun aanbod overschrijdt. De tweede, de cost-push theorie, zegt dat bedrijven inflatie creëren wanneer ze hun prijzen verhogen om hogere bevoorradingsprijzen te dekken en de winstmarges te behouden.
Het Bureau of Labor Statistics berekent en publiceert de Consumenten Prijs Index (CPI), welke maatregelen dalingen in koopkracht. De CPI meet de verandering in de verkoopprijzen van ongeveer 80.000 specifieke goederen en diensten, de marktkorf genoemd. De BLS berekent de CPI door de kosten van de marktmand te vergelijken met dezelfde mand in het startjaar (meestal 1982-1984). Om dit te doen, stelt de BLS de gemiddelde prijs van de marktkorf in de jaren 1982, 1983 en 1984 op gelijk aan 100. Vervolgens berekent de BLS in elke daaropvolgende periode prijsveranderingen in verhouding tot dat aantal. Een CPI van 120 betekent bijvoorbeeld dat de prijzen 20% hoger zijn dan in de basisperiode.
De koopkracht heeft een aanzienlijk effect op beleggingsrendementen en beslissingen. Laten we bijvoorbeeld aannemen dat u $ 1.000 investeert in een eenjarige XYZ Company-obligatie. Als de obligatie 5% oplevert, dan verzamel je aan het eind van het jaar $ 1.050. Uw rendement van 5% is misschien niet zo goed als het eruit ziet, maar als uw koopkracht gedurende het jaar met 4% daalt. Je echte rendement is eigenlijk 1%. Sommige effecten, zoals Treasury Inflation-Protected Securities (TIPS), verbinden hun hoofd- en couponbetalingen aan veranderingen in koopkracht (de CPI) om de belegger te compenseren voor inflatie.
Waarom dit belangrijk is:
Wijzigingen in koopkracht direct of indirect van invloed is op vrijwel elke financiële beslissing, van consumentenkeuze tot rentetarieven en van activaspreiding tot aandelenkoersen. Koopkracht biedt ook belangrijke aanwijzingen over de toestand van een economie. De meeste economen zijn het er bijvoorbeeld over eens dat een matige koopkrachtdaling een teken is van een groeiende economie en dat een toename van de koopkracht een teken van stagnatie is.
De koopkracht kan ook de financiële prestaties van een bedrijf verstoren. Een bedrijf dat bijvoorbeeld een hoge omzetgroei rapporteert tijdens een periode van stijgende inflatie, kan misleidende aandeelhouders zijn als die inkomsten het resultaat zijn van inflatoire druk in plaats van managementvaardigheden. Om deze reden gebruiken veel analisten inflatiegegevens om bepaalde financiële maatregelen te 'laten leeglopen' of aan te passen, zodat ze deze in de loop van de tijd nauwkeurig kunnen vergelijken. Inflatie kan ook de keuzes van een bedrijf in boekhoudmethoden beïnvloeden. In een omgeving met stijgende kosten kan een bedrijf bijvoorbeeld in de verleiding komen om de FIFO-inventarisatiemethode te gebruiken om de papierwinsten te verhogen; in een dalende kostenomgeving kan LIFO beter zijn.
De koopkracht heeft ook invloed op de waarde van de effecten door middel van de discontovoet. Wanneer de inflatie hoog is of stijgt, zijn de toekomstige dividenden of rentebetalingen van een belegging minder waard. In algemene termen geldt dat hoe hoger de inflatie, hoe hoger de discontovoet en hoe lager de waarde van de beveiliging. Het omgekeerde is ook waar.
