De Buffett-regel is terug: wat Obama's billijke aandelenbelasting zou betekenen

Wat is de Fair Share Tax die wordt voorgesteld in het begrotingsvoorstel van het Witte Huis voor 2014 en hoe zou dit van toepassing zijn?

In september 2011 vroeg vooraanstaande zakelijke blogger Megan McArdle: 'Als een' Buffett-regel 'zo'n geweldig idee is, waarom stelt de administratie dan niet voor om er een uit te vaardigen?

Welnu, nu hebben ze. In het begrotingsvoorstel van president Obama voor het fiscale jaar 2014 roept de administratie op tot een "billijke aandelenbelasting". Deze belasting is een variatie op de Buffett-regel, die stelt dat miljonairs geen lager belastingtarief dan hun secretarissen zouden moeten betalen.

De kernnummers die u moet weten:

• Volgens de administratie zou hun Fair Share Tax-voorstel de komende tien jaar ongeveer $ 53 miljard opbrengen.
• In een notendop pleit het team van de President voor een nieuwe belasting op alle gecorrigeerde bruto-inkomsten, waarbij de belastingfasering in AGI tussen $ 1 en $ 2 miljoen per jaar ligt.
• De president roept ook op om de drempel voor inflatie te indexeren.

De administratie is tenminste een paar jaar vriendelijk geweest tegenover het concept van de Buffett-regel. Het Witte Huis heeft een webpagina gewijd aan het idee, compleet met een lange lezing door adviseur van het Witte Huis, Brian Deese, de adjunct-directeur van de Nationale Economische Raad, dezelfde wankering die op 31-jarige leeftijd door de administratie werd toevertrouwd met de taak uiteen te scheuren Algemene motoren.

De president duwde het idee ook aan het begin van vorig jaar, toen het Witte Huis 'Een Amerika gebouwd om te duren' publiceerde. De administratie schreef:

"Vorig jaar riep de president op tot belastinghervorming die volgt op de Buffett-regel - het principe dat geen huishouden dat meer dan $ 1 miljoen per jaar verdient, een kleiner deel van zijn inkomsten aan belastingen moet betalen dan gezinnen uit de middenklasse betalen. Ter ondersteuning van deze regel roept de president nu specifiek op tot maatregelen om ervoor te zorgen dat iedereen die meer dan een miljoen dollar per jaar verdient, een minimaal effectief belastingtarief van ten minste 30% betaalt. De administratie zal ervoor zorgen dat deze regel op een billijke manier wordt geïmplementeerd, inclusief het niet benadelen van personen die grote liefdadigheidsbijdragen leveren. "

De administratie verdubbelde het concept op 10 april^th, het vrijgeven van een update en het uitbreiden van hun oproep tot codificatie van de Buffett-regel in de wet. De president maakte er ook een centraal punt van zijn radio-adres op 14 april^th.

De echte impact op miljonairs

Een belastingcode vragen die vereist dat 'miljonairs' minstens 30 procent van hun inkomsten aan belastingen moeten betalen, is een heel ander ding dan het uitschrijven van de belastingcode. Terwijl de National Economic Council van de president nogal wat inkt laat morsen, wat aantoont dat sommige miljonairs een veel lager belastingtarief betalen dan gezinnen uit de middenklasse, doet de administratie geen specifieke, voorgestelde taal voor een factuur. In plaats daarvan roept het het Congres op om dit te doen. Aangezien alle inkomstenrekeningen afkomstig moeten zijn van het huis, dat wordt gecontroleerd door Republikeinen, is het onwaarschijnlijk dat we veel beweging zullen zien.

Zaken om te overwegen

De administratie zegt dat meer dan 1.400 miljonairs - dat wil zeggen, individuen met meer dan $ 1 miljoen aan inkomsten voor het jaar - nulbelastingen betaalden in 2009. Maar dat komt grotendeels door de belastingtoeslag op gemeentelijke obligaties. De federale overheid rekent geen inkomstenbelasting aan op inkomsten uit gemeentelijke obligatierente. Deze subsidie ​​maakt het voor gemeenten veel goedkoper om te lenen - en met veel steden en provincies die op het randje van het faillissement staan, is deze subsidie ​​van cruciaal belang. Eén verkeerde zet zou kunnen leiden tot een tsunami van wanbetalingen op gemeentelijke obligaties, of massale ontslagen van publieke werknemers omdat ambtenaren van de stad en de staat moeite hebben om faillissement te voorkomen en meer te betalen aan investeerders om de federale inkomstenbelasting op hun obligaties te dekken.

Een ander probleem is dat het verhogen van de belastingen op dividendinkomsten en vermogenswinsten (ja, sommige waarnemers beschouwen vermogenswinsten als 'inkomsten' voor dit doel) zouden investeringen ontmoedigen. Deze effecten kunnen enigszins worden gedempt door het feit dat deze miljonairs niet veel keus zouden hebben om de belasting te ontwijken.

Kwetsbare liefdadigheidsverminderingen kwetsen

Wat liefdadigheidsaftrekken betreft, vraagt ​​de president om een ​​krediet van maximaal 28 procent van de charitatieve aftrekposten van de belastingbetaler. "Momenteel geniet een miljonair die bijdraagt ​​aan het goede doel of een dollar hypotheekrenteaftrek aftrekt, een aftrek die meer dan twee keer zo genereus is als die voor een middenklassefamilie", schrijft het Office of Management and Budget in hun bespreking van de eerlijke aandelenbelasting. op pagina 36 van dit document - een merkwaardige constructie, omdat het niet de miljonair is die deze aftrek "leuk" vindt. De miljonair zou beter af zijn om helemaal geen liefdadigheidsaftrek te doen, maar gewoon de inkomstenbelasting te betalen en de rest van het geld te houden. Niettemin roept de president op om de behandeling van liefdadigheidsbijdragen te schrappen als een aftrek boven de lijn en in plaats daarvan een belastingvermindering van 28 procent te bieden op het gedoneerde bedrag.

Dat werkt voor iedereen op de marginale belastingschijf van 28 procent of lager. Maar iedereen daarboven zou inderdaad benadeeld worden door de belasting. Inderdaad, omdat het krediet twee procent lager is dan het beoogde minimale effectieve belastingtarief, zou het plan, bij ontwerp, charitatieve gevers belasten met geld dat ze weggeven.Volgens de OMB zou de maatregel slechts drie procent van de belastingdossiers negatief beïnvloeden.