Actief beheren van uw passieve portfolio

Door Steven Podnos, MD CFP

Meer informatie over Steven op onze site Vraag een adviseur

Wanneer u de financiële pers leest, ziet u vaak razende argumenten over 'actieve' versus 'passieve' investeringen. Deze voorwaarden zijn van toepassing op het feit of een beleggingsfonds of een geruild verhandeld fonds een manager gebruikt om actief te kiezen tussen "winnaars en verliezers". Dergelijke fondsen worden "actief beheerd" en indexsoorten (waarin een steekproef van effecten die in een index passen, is). passief gekocht "worden beschouwd als" passieve "investeringen De financiële literatuur suggereert dat het betalen voor actief management in grote efficiënte markten zoals de Amerikaanse aandelenmarkt meestal niet loont.

Ik zou echter stellen dat we allemaal actieve investeerders zijn. U (of uw adviseur) moet een percentage kiezen van nul tot 100% voor het bedrag van uw portefeuille dat Amerikaanse aandelen aanhoudt (en welke omvang en type?), Buitenlandse aandelen, obligaties, grondstoffen, onroerend goed en andere posities. Tenzij u bereid bent om de exacte percentages dat elk van deze activaklassen bestaat in termen van globale waarde te berekenen of te onderzoeken en uw portefeuille dienovereenkomstig op één lijn te brengen, hebt u ervoor gekozen om een ​​actieve keuze in toewijzing te maken. Verdere actieve managementkeuzes zijn dan aan de gang aangezien de aanvankelijke percentages van elke activakeuze in de loop van de tijd veranderen (ze groeien of krimpen in waarde). Breng je de oorspronkelijke percentages in evenwicht? Kiest u periodiek voor een nieuwe asset-allocatie? Sluit u activaklassen uit die geacht worden op elk moment overgewaardeerd te zijn? Bent u daarentegen overwogen in activaklassen die historisch gezien 'goedkoop' zijn? Zijn trends in wereldzaken en economie van invloed op uw toewijzingskeuzes? Als u bijvoorbeeld van mening bent dat olie een steeds schaarser wordende substantie is, moet uw portefeuille dan deze overtuiging weerspiegelen?

Zodra de niet-zo-gemakkelijke keuzes van asset-allocatie zijn gemaakt, moet de belegger / adviseur de voertuigen kiezen voor elke activaklasse. Hier komen we terug op de titel van het artikel, want het bewijs is tamelijk solide dat de beleggingen in de meeste beleggingscategorieën in 'passieve' indexfondsen zouden moeten worden geplaatst. Bijvoorbeeld, eens de beslissing om 45% van iemands portefeuille in Amerikaanse aandelen te plaatsen, onthult het meeste onderzoek dat de beste keuze bestaat uit het kopen van low-cost indexfondsen (of exchange traded funds) die grote delen van de gehele Amerikaanse aandelenindex "bezitten" (es). Hetzelfde geldt voor de meeste buitenlandse aandelen en obligaties, zowel binnenlandse als buitenlandse. Men kan argumenteren dat bepaalde zeer kleine markten het best "gekocht" worden met actieve managers die proberen de beste aandelen in die specifieke markt te vinden, maar er is geen bewijs dat dit werkt (hoewel het zeker meer kost!).

De ogenschijnlijk tegenstrijdige paragrafen hierboven zijn in strijd met een goed aanvaarde economische theorie die bekend staat als Efficient Market Theory. Dit proefschrift stelt dat markten onmiddellijk reageren op economische en andere factoren die een belegger anders in staat zouden stellen een voordeel te behalen. Elke denkbare inefficiëntie wordt als klein genoeg ervaren om niet de moeite waard te zijn in tijd en kosten om te bepalen. De sterke persistentie van indexfondsrendementen over degenen die actief worden beheerd, ondersteunt de theorie en Eugene Fama heeft net de Nobelprijs voor de economie gewonnen voor het ondersteunen van deze stelling.

Maar het op orthodoxe wijze volgen van de theorie is misschien moeilijk om te doen (het is voor mij). Er zijn duidelijk tijden dat brede beleggingscategorieën niet efficiënt zijn en dat de voorzichtige belegger duidelijk uitersten van historische waarderingen kan opmerken. De NASDAQ-aandelen van de late twintigste eeuw en vastgoedaandelen van 2006-7 lijken duidelijke voorbeelden. Het negeren van extremen in marktgedrag lijkt niet verstandig en spreekt tot op zekere hoogte over actief management bij het maken van uw assetallocatie. Robert Shiller heeft zojuist de Nobelprijs voor de economie voor deze gedachtegang gewonnen.

Breng deze gedachten bij elkaar en we kunnen het erover eens zijn dat de voorzichtige belegger een actieve managementstijl hanteert om een ​​activatoewijzing te ontwikkelen en te behouden. Dan kunnen de gebruikte voertuigen vaak passief zijn om de kosten te verlagen en de prestaties te verbeteren.