Pensioenplannen vaak Rife met belangenconflicten

Van Jonathan Broadbent

Meer informatie over Jonathan op onze site Vraag een adviseur

De technologische revolutie heeft tientallen industrieën ontwricht, waarbij wendbare startups een betere en transparantere taak hebben om de klant van dienst te zijn, en traditionele bedrijven die de prijs betalen in verloren marktaandeel of zelfs uitsterven.

Wat nu nodig is, is een soortgelijke revolutie in de sector van de pensioenplannen, met kleine, onafhankelijke denkers die de manier waarop plannen voor pensioenregelingen op de werkplek worden gebouwd, herinrichten.

We hebben het niet over lippenstift op een varken - we hebben het helemaal over nieuwe denkprocessen.

Het lijdt geen twijfel dat we een probleem hebben. Veel anekdotisch bewijsmateriaal, empirische gegevens, succesvolle rechtszaken en analyse tonen aan dat een groot deel van de marktplaats voor het pensioenplan puur voor winst wordt gemanipuleerd. Mensen in de branche weten dat dit de reden is voor de recente golf van vergoedingsregelingen.

Volgens de in 2012 vastgestelde regels moet iedereen die wordt betaald voor het beheer van een pensioenplan bekendmaken aan de werkgevers die de diensten van die aanbieder gebruiken, en de werkgevers moeten bekendmakingen doen aan hun werknemers. Wanneer u deze samen met een nieuwe vereiste toevoegt - dat iedereen die wordt betaald door een pensioneringsplan op de werkplek een dienstverleningsovereenkomst moet verstrekken waarin wordt uitgelegd wat zij doen en hoeveel zij krijgen voor het doen - begint u de bedoeling van de voorschriften te begrijpen. Werkgevers moeten nu een goed inzicht krijgen in wie betaald wordt, hoe zij worden betaald, hoeveel zij worden betaald, welke diensten zij leveren en eventuele belangenconflicten.

Vóór 2012 hebben de meeste plannen de meeste of soms geen van deze problemen aangepakt. Dit zorgde ervoor dat opgetogen providers hun belangenconflicten op prijs stelden door steeds meer diensten toe te voegen, zoals salarisadministratie, beleggingsfondsen, handel, prestatierapporten, IRA's met rollover, investeringsrichtlijnen en juridische documenten - allemaal onder één dak.

Dit klonk goed en gemakkelijk voor veel werkgevers, totdat ze de kleine lettertjes in 2012 begonnen te lezen.

Conflicten zijn er in overvloed

Het werd tijd voor enkele veranderingen, maar er is nog een lange weg te gaan. Neem bijvoorbeeld beleggingsfondsen. Waarom domineren beleggingsfondsen nog steeds pensioenregelingen op de werkplek? Eén beleggingsfondsgroep biedt 16 verschillende versies van hetzelfde fonds. Dit betekent dat, afhankelijk van wie onderhandelt over de kosten, u mogelijk veel meer betaalt dan iemand anders voor exact hetzelfde fonds. Dit doodt samengestelde rente.

>> MEER: Gebruik de samengestelde rentecalculator van Investmentmatome om te zien hoe het samenstellen uw spaargeld beïnvloedt

Verzekeringsaanbieders voegen nog een extra laag toe aan deze ellende door fondsachtige beleggingen te promoten die u niet kunt volgen. Deze zogenaamde "sub-accounts" zijn zeer zorgvuldig ontworpen om op beleggingsfondsen te lijken, maar dat zijn ze niet. Er zijn geen openbare bestanden over, en er is ook geen manier om ze te traceren met boekhoudsoftware. De inkomsten die dergelijke beleggingen delen met de verzekeringsmaatschappij zijn nog tientallen jaren niet bekendgemaakt of ondoorzichtig.

Dan is er de kwestie van de mensen die u deze producten verkopen: verkoopagenten die worden gekocht en betaald. Een groot aantal mensen die pensioenregelingen op de werkplek "verkopen" hebben verborgen agenda's, zonder specifieke vaardigheden als het gaat om het assisteren van het plan. Velen zijn er alleen om andere producten aan werknemers te verkopen, zoals annuïteiten, IAA's met rollover, verzekeringen, belasting- en boekhouddiensten, creditcards en meer, allemaal terwijl ze nog steeds zowel openlijk als achter de schermen worden betaald door het bedrijf of bedrijven waarvan ze de producten verdedigen.

Last but not least: conflicterende providers. Het lijkt geweldig op papier om een ​​bedrijf te hebben dat alle gegevens bijhoudt voor het pensioenplan op de werkplek en ook de juridische documenten. Maar hoe zit het met het feit dat de aanbieder ook zijn eigen beleggingsproducten op de markt brengt, vaak niet zo goed als andere en met hogere kosten?

Buiten doelfondsen

"Streefdatum" -fondsen zijn een actueel voorbeeld. Ze zijn enorm gegroeid sinds 2006, maar een doelfonds is niets meer dan een verzameling beleggingsfondsen, bijna altijd de eigen middelen van de provider - misschien zelfs degenen die het niet goed hebben gedaan op de markt en mogelijk helemaal niet werken als ze niet verborgen zijn achter een datum zoals "2050."

De onderhandelingen die plaatsvinden om te bepalen hoeveel elk van de partijen wordt betaald, als dergelijke onderhandelingen überhaupt plaatsvinden, zijn cruciaal voor het succes van het plan. Uiteraard wil elke partij graag zoveel mogelijk betaald krijgen, in ruil voor zo min mogelijk werk en verantwoording. Voor bedrijven met producten zoals beleggingsbeheer (zoals beleggingsfondsen of subaccounts) betekent dit dat ze het echt leuk vinden om zoveel mogelijk producten en services te 'bundelen', waarbij ze willens en wetens andere providers negeren die mogelijk beter werk doen of kosten minder.

Dit is de reden waarom fondsen met een richtdatum zich nu onder de microscoop bevinden - 20 miljoen werknemers houden 800 miljard dollar aan dergelijke fondsen, blijkt uit onderzoek van Paladin Registry en Target Date Solutions. De aanbieders willen absoluut niet openstaan ​​voor prijs- en prestatieconcurrentie. Concurrentie doet de winstgevendheid pijn.

En als een verkoopagent het plan heeft bemiddeld (wat betekent dat de agent het heeft "verkocht" maar niet erg betrokken is bij de uitvoering), zou de agent minder geld verdienen door lagere bedragen te onderhandelen.De ernstige bezorgdheid over dergelijke praktijken blijkt uit de nog steeds vrij nieuwe eis van het Labor Department dat alle plannen die worden gecontroleerd openbaar moeten maken wie een 'partij in belang' is.

En hoe zit het met de layering van planproviders in add-on-services en het opzetten van systemen om automatisch meer geld van werknemers te ontvangen? Heb je gehoord van voormalige werknemers van een bedrijf die automatisch in een rollover IRA werden geplaatst toen ze vertrokken? Wat dacht je van het schattige logo op de bestemmingspagina van de provider, waarin je wordt gevraagd om "klik hier voor een 529 college spaarplan"?

Meestal werpen deze productaanbiedingen een groot net in de hoop dat mensen er gewoon in vallen zonder een alternatief te kiezen. Niets van dit alles heeft te maken met lage vergoedingen of goede investeringen. Met andere woorden, die glanzende look kan een stevig beleid verbergen dat is ontworpen om werknemers blind te stelen.

Deze industrie verstoren

Het is heel goed mogelijk voor goedkope providers om geweldige dingen te doen voor onze geweldige Amerikaanse werknemers om hen te helpen zich voor te bereiden op hun pensioen. Een aantal is opgedoken en zet een goed gevecht op. We moeten gewoon een paar rotte appels en conflicterende mensen uit de weg ruimen. Dan zullen deze bedrijven echt van de partij zijn en zal het landschap drastisch veranderen.

Als u hieraan mee wilt doen, begin dan met de jaarlijkse vergoeding die u van de beheerder van uw plan ontvangt. Als je denkt dat het moeilijk te begrijpen is, ben je niet de enige. Het is waarschijnlijk om een ​​reden - om belangenconflicten te maskeren.

Vraag duidelijkheid van de provider. Bel, e-mail, vraag het aan je werkgever. En als uw plan een adviseur heeft waarvan u vermoedt dat deze in gevaar is (een verkoopagent), vraag uw werkgever dan om anderen te evalueren.

Controleer openbare deponeringen en de rapporten die naar u zijn verzonden voor buitensporige 'partijen in belang'. Dit kan een duidelijke aanwijzing zijn dat onderhandelingen over vergoedingen in gevaar zijn.

De gevestigde exploitanten zullen niet gemakkelijk vertrekken. Ze zijn erg goed in het vormgeven van het gesprek. Maar er is nog steeds tijd voor Amerika om opnieuw uit te vinden hoe pensioneringsplannen op de werkplek werken. Laten we beginnen met uit te zoeken waar alle verborgen kosten en belangenconflicten liggen, en ze uitbannen.