Legable Bond Definitie & Voorbeeld |

Wat het is:

Zetbare obligaties zijn obligaties die de houder het recht geven om zijn of haar obligatie te verkopen aan de uitgevende instelling vóór de einddatum van de obligatie.

Hoe het werkt (Voorbeeld):

De obligatie-indenture zal bepalen wanneer en hoe de obligatie kan worden verkocht, en er zijn vaak meerdere verkoopdata gedurende de levensduur van een obligatie die kan worden uitgegeven. Veel bedrijfs- en gemeentelijke effecten hebben voorzieningen van één tot vijf jaar.

Laten we een XYZ-obligatie die in 2000 is uitgegeven en in 2020 vervalt, beschouwen als een XYZ-obligatie die vervalt in 2020. De indenture bepaalt dat de houder mag plaatsen (verkoop) de obligatie na vier jaar. De putbepaling in de indenture vermeldt ook de putkoers, die de emittent moet betalen om de obligatie terug te betalen. Meestal is de putprijs 100% van de nominale waarde. In ons voorbeeld zou de indenture kunnen zeggen: "De XYZ-obligatie op 1 juni 2020 kan op 1 juni 2004 op 100% van de nominale waarde worden geplaatst." (De indenture biedt doorgaans ook een tabel met putdatums en prijzen, indien van toepassing.)

Bedenk dat wanneer de rente stijgt, de prijzen van oudere obligaties dalen, lagere tarieven dalen en omgekeerd. Dus als de rente op 1 juni 2004 3% bedraagt, maar de XYZ-obligatie slechts 2% terugkrijgt, zal de houder waarschijnlijk de obligatie plaatsen, zijn geld terugkrijgen en het opnieuw beleggen in iets met een hoger rendement. Als het marktrendement voor vergelijkbare obligaties echter tot 1% is gedaald, is de XYZ-obligatie meer waard en zal de belegger waarschijnlijk tevreden zijn obligatie aan te hangen en bovengemiddelde marktrendementen behalen.

Waarom het belangrijk is:

Het voordeel van obligaties die kunnen worden uitgegeven is dat als de rente na de beleggingsdatum stijgt, waardoor de waarde van de obligatie wordt verlaagd, de belegger een deel of het volledige verlies kan recupereren door de emittent te dwingen de obligatie terug te betalen aan par value.

Putbepalingen veranderen obligatieanalyses aanzienlijk, omdat ze twee dimensies van risico veranderen voor obligatiehouders. Ten eerste verlagen ze het herinvesteringsrisico: wanneer de rente stijgt, heeft de emittent van de obligatie meer kans om de put-provisie uit te oefenen om uit te komen van wat een low-return-investering is geworden en om dat geld opnieuw te beleggen tegen het geldende hogere tarief. Dit laat ook de emittent met de waarschijnlijkheid dat het plotseling geld moet verzinnen om de obligaties terug te betalen, en het moet dit doen in een omgeving waar waarschijnlijk een hoge rente heerst. Er is duidelijk de kans dat de emittent de contanten niet kan ophalen en dus de obligaties niet kan terugkopen. Daarom zijn veel putbare obligaties gegarandeerd (dat wil zeggen dat een derde partij, meestal een bank, heeft ingestemd om de obligatiehouders te betalen als de uitgever niet).

In de tweede plaats beperken bepalingen de potentiële prijsafschrijving van een obligatie, omdat wanneer de rente stijgt, de prijs van een verhandelbare obligatie niet lager zal zijn dan de putprijs.

Intuïtief is een putable bond slechts een traditionele obligatie waaraan een putoptie is gekoppeld. Zo kan de prijs van een verhandelbare obligatie ook intuïtief worden opgesplitst in de prijs van de onbetwiste obligatie en de prijs van de putoptie. Daarom kunnen prijsstellingsmodellen voor opties worden gebruikt om geweigerde obligaties te berekenen en hun voor opties gecorrigeerde rendementen, looptijden en convexiteiten te berekenen. Omdat putvoorzieningen gunstiger zijn voor beleggers, zijn obligaties met putvoorzieningen doorgaans meer waard dan vergelijkbare niet-schuldige obligaties. Als emittenten van deze obligaties menen dat ze voldoende compensatie ontvangen voor de risico's verbonden aan putvoorzieningen, kunnen ze een uitstekende manier zijn om kapitaal aan te trekken.