Perspectieven op het Durbin-amendement: prof. Todd Zywicki

We zijn niet bang voor onze opvattingen over de interchange-markt: we denken dat het enkele systemische tekortkomingen vertoont, namelijk dat de enige mensen met de prikkel om swipe-fees te verlagen - retailers - heel weinig macht hebben om dat te doen, en dat het gedomineerd wordt door een klein aantal krachtige spelers, die inefficiënties kunnen creëren.

Dat wil niet zeggen dat we denken dat het Durbin-amendement een wondermiddel is. U hoeft alleen maar te kijken naar de reactie van Visa en MasterCard op de uitvoering ervan om te zien dat het knooppunt na Durbin niet bepaald een lichtend voorbeeld is van de efficiëntie van de vrije markt. In het bijzonder regelt het amendement alleen de kosten van pinpassen, zelfs niet vooruitbetaalde kosten, wat de effectiviteit beperkt en prikkels vervormt. Maar toch, als we onze pakken inkt die op Durbin zijn gemorst tot één positie moesten destilleren, zou de hervorming van de uitwisselingen een aarzelende stap in de goede richting zijn.

Maar we spraken met Professor Todd Zywicki van George Mason University Law School, die enigszins afwijkende meningen heeft over het Durbin-amendement. "Iedereen die ooit een enkele economische klasse heeft gevolgd, ziet dat het een slecht idee is", zegt hij, "De overheid plukt winnaars en verliezers. De winnaars zijn grootwinkelbedrijven en de verliezers zijn consumenten. "En in de geest van analyse van beide kanten van het debat, volgen hier enkele van zijn gedachten.

1. Het Durbin-amendement zal de manier waarop we bankieren verschuiven.

Naarmate grotere banken kosten in rekening brengen bij het controleren van rekeningen en betaalpassen, wat volgens sommigen een noodzakelijke reactie is op het Durbin-amendement, schakelen meer mensen over naar kredietverenigingen en lokale gemeenschapsbanken. Dat is op zichzelf geen negatief, maar Zywicki beweert dat banken, geconfronteerd met lagere inkomsten, filialen sluiten en werknemers ontslaan.

Ze zullen minder consumentvriendelijk worden, meer fraudegevoelig zijn en minder snel producten aanbieden zoals mobiel of online bankieren. De Durbin-wijziging bevrijdt kleine financiële intuïties met activa onder de $ 10 miljard, die bijna alle kredietverenigingen, gemeenschapsbanken en online banken dekt. Zywicki is echter van mening dat ze niet ongedeerd uit Durbin zullen komen: "De meeste experts zijn van mening dat dit tweeledige prijssysteem zal mislukken."

Zywicki voorspelt ook - en we beginnen dit al te zien - een verschuiving van debetkaarten naar prepaid- of creditcards. Een onderzoek van de Boston Fed toont aan dat naarmate pinpassen duurder worden, het gebruik van creditcard stijgt. Omdat creditcards hogere interbancaire vergoedingen hebben dan pinpassen, besparen retailers zelfs vóór Durbin niet zoveel als ze denken dat ze zullen doen. Zywicki voegt eraan toe dat een verschuiving weg van debet consumenten schaadt, omdat creditcards onvermijdelijk leiden tot creditcardschuld en prepaid-betaalpassen vaak met verborgen kosten worden geladen.

2. Prijscontroles zullen gewoon niet duren.

Zywicki heeft een aantal voorbeelden gegeven van prijsbeheersing in het bankwezen. Hij schetste een drieledige reactie op prijscontroles: termijnherziening, productvervanging en rantsoenering. Het eerste betekent dat de ene vergoeding eenvoudigweg opnieuw wordt ingepakt als een andere: interbancaire vergoedingen worden op de consument verschoven in de vorm van kosten voor het gebruik van het debet. De tweede, productvervanging, is te zien aan de gezamenlijke inspanningen van banken om mensen weg te duwen van pinpassen. Het derde en laatste element betekent dat minder instellingen debetkaarten zullen aanbieden zoals we die kennen, of het nu gaat om het verhogen van kosten en schuine beloningen door banken, of simpelweg stoppen met het uitgeven van betaalpassen.

Zywicki citeert het precedent van rentecontroles: de meeste staten hebben limieten op de rente die uw creditcardmaatschappij kan aanrekenen. In de dagen vóór de rentevoetlimieten hadden creditcards lage jaarlijkse kosten, maar hoge APR's. Toen de rentetarieven het land overspoelden, stegen de jaarlijkse vergoedingen dienovereenkomstig. Toen een belangrijke zaak van het Hooggerechtshof de rentevoetlimieten voor nationale banken effectief beëindigde, verdwenen de jaarlijkse vergoedingen en keerden vrije creditcards terug. Zywicki denkt dat we een vergelijkbaar effect zullen zien van uitwisselingsregulering: de oude interbancaire vergoeding zal eenvoudigweg een nieuwe worden.

De call-call van het derde kwartaal in Canada begon met die reactie: de kaartprocessor introduceert een nieuwe netwerkparticipatiebijdrage, geheven bij elke handelaar die Visa-kaarten helemaal wil accepteren. Als deze prijs correct is, kan deze in wezen de interbancaire vergoedingen vervangen, waardoor elke verandering in de kosten van de detailhandelaren teniet wordt gedaan.

Wat meer is, het zal kleine detailhandelaren meer pijn doen dan grotere. "Dit is een grotendeels vlakke prijs die zal afnemen naarmate het verwerkingsvolume omhoog gaat, dus grote retailers zullen minder betalen en kleine verkopers zullen meer betalen, in tegenstelling tot het huidige per-transactiesysteem dat in essentie schalen met volume," zegt Zywicki. Zelfs als je dat visum negeert, wordt een andere vergoeding in rekening gebracht op basis van de grootte van de verkoper (en aangezien grotere retailers momenteel lagere swipe-kosten betalen, is het waarschijnlijk dat ze een lagere NPF betalen), betekent de vaste prijs dat als een verkoper geen proces verwerkt veel transacties - zoals een coffeeshop-eigenaar wiens klanten vaak contant betalen - zullen in principe meer betalen voor elke transactie.

3. Zelfs als retailers hiervan profiteren, zullen consumenten dat niet doen.

In een competitieve markt betekenen lagere kosten lagere prijzen: als Joe's broodjeszaak het zich kan veroorloven om Mike's te ondermijnen om meer klanten te krijgen, dan zal dat wel gebeuren. In theorie zullen besparingen van interbancaire vergoedingen worden doorberekend aan de consument.Maar markten werken bijna nooit zoals ze dat doen in een econ-leerboek. Zywicki citeert het geval van Australië: hervorming na de interchange, retailers hebben geen lagere prijzen berekend. Hij verwacht dat Durbin handelaren op korte termijn een 'enorme meevaller' zal geven, omdat ze interbancaire besparingen verpakken zonder hun prijzen te verlagen.

Maar op de lange termijn is Zywicki er niet zeker van of ze veel profijt zullen hebben. "Handelaars profiteren van betaalpassen", zegt hij, "omdat het veel eenvoudiger is dan contant geld te dragen, en sommige mensen kunnen of willen geen creditcards gebruiken." En als banken erin slagen consumenten naar creditcards te lokken, retailers betalen misschien meer in swipe-kosten.

Zywicki is niet de enige die twijfelt aan Durbin

Iedereen heeft een punt te pikken met het Durbin-amendement, van retailers (de limiet is te hoog) voor banken (de cap bestaat), van academici (tweeledige prijzen werken niet) voor andere academici (monopolistische markten zijn inefficiënt).

Het meningsverschil houdt niet alleen op met het amendement van Durbin. Velen in Washington, van president Obama op hun donder, denken dat de debetgebruiksfee van Bank of America onweerlegbaar bewijs is dat banken winstgemotiveerd zijn en niet om hun klanten geven. Ze sporen klanten aan om te stemmen met hun voeten, en vertrekken naar de groenere weiden van gemeenschapsbanken en kredietverenigingen.

Anderen, aan beide kanten van het gangpad, zijn van mening dat het gebruik van debet en de kosten voor netwerkparticipatie een direct gevolg zijn van overheidsingrijpen. Het delen van het perspectief van professor Zywicki is Sen Jon Tester (D-MT), wiens wetsvoorstel om het Durbin-amendement uit te stellen niet slaagde voor een Senaatsfilibuster; Vertegenwoordigers Jason Chaffetz (R-UT) en Bill Owens (D-NY), die een wetsvoorstel hebben ingediend om het amendement volledig in te trekken; en Vertegenwoordiger Randy Forbes (R-VA), die het amendement citeert als bewijs dat overheidsregels te zwaar zijn. Federale Reserve-voorzitter Ben Bernanke, met karakteristieke zelfbeheersing, zegt eenvoudigweg dat hij niet zeker weet of consumenten geholpen of gewond zullen worden.

Het is duidelijk dat er talloze - en sterke - meningen bestaan ​​over het Durbin-amendement, zowel over de verdiensten van de wetgeving zelf als over het algemene uitgangspunt van federale regelgeving. We zullen blijven wijzen op verschillende ideeën en meningen met betrekking tot financiële regelgeving; als u geïnteresseerd bent in het schrijven van een artikel of het geven van een interview, neem dan contact met ons op via [email protected].