Lessen uit de financiële crisis van 2008

Door A. Raymond Benton

Lees meer over Raymond op onze site Vraag een adviseur

Als we terugkijken op de financiële crisis en de ontwikkelingen die later de dag van vandaag vormden heroverwegen, kunnen verborgen agenda's en politiek spelmanschap ons ertoe brengen de overweldigende ernst van de gebeurtenissen rondom de paniek van 2008 te negeren en de kansen te verdoezelen die de weg kunnen blijven plaveien tot herstel.

Het kan dus nog steeds nuttig zijn om na te denken over de belangrijkste kenmerken van dit financiële debacle, de gelijkenissen met en verschillen met andere crises te identificeren en misschien reden te vinden om dankbaar te zijn voor de beslissende acties van de belangrijkste leden van twee administraties van tegengestelde partijen die over het algemeen werden gedwongen door stressvolle en onbekende omstandigheden om ons door grotendeels onontgonnen gebied te leiden.

Anticipatie en de bedrijfscyclus

Warren Buffett anticipeerde op de financiële crisis in een brief aan aandeelhouders van 2002 die voor een deel luidde:

"De geschiedenis leert ons dat een crisis vaak problemen veroorzaakt om te correleren op een manier waarvan men in rustigere tijden niet droomt … Linkage, wanneer het plotseling naar boven komt, kan ernstige systeemproblemen veroorzaken. … Derivaten zijn financiële massavernietigingswapens, die gevaren dragen die, hoewel ze nu latent zijn, potentieel dodelijk zijn."

Een enorm complex mondiaal systeem opgebouwd uit een berg van derivaten, het "schaduwbanksysteem", bevroor volledig in de nasleep van de mislukking van Lehman Brothers, en traditionele instellingen werden geconfronteerd met de dreiging van kapitaaltekorten en, in sommige gevallen, dreigende mislukkingen. Als gevolg van onverwachte verbanden leidde een buitensporige leverage tot een neerwaartse spiraal van activaprijzen die in sommige gevallen ver verwijderd was van de markt voor subprime-hypotheken waar de crisis ontstond. De financiële markten verloren vertrouwen en vertrouwen. Als gevolg hiervan kon commercial paper niet worden uitgegeven of verlengd en werden de geldmarkten geïmmobiliseerd. Doortastend overheidsoptreden was vereist om ernstige economische gevolgen te voorkomen.

De rampspoed vloeide voort uit een uniek complex financieel systeem met wereldwijde banden en werd geprovoceerd en verergerd door extravagante invloed. Globalisering en ongekende niveaus van complexiteit onderscheiden ons financiële systeem van zijn voorgangers. Maar een vluchtige recensie van de Amerikaanse economische geschiedenis onthult een koppige cyclus die culmineert in financiële crises van verschillende diepten en doorzettingsvermogen. De onderliggende kracht van het kapitalisme verankerd in een vrije samenleving blijft bestaan, ondanks incidentele aanvallen van slecht gereguleerde hebzucht, met leverage versterkte manie en de daaropvolgende dreiging van financiële ineenstorting. Dit financiële debacle dat de Grote Recessie voortbracht, hoewel ernstig, was niet zonder precedent.

In feite is de occasionele dreiging van calamiteiten binnen de bedrijfscyclus al lang erkend als de prijs die we betalen voor een systeem dat ondernemersinspanningen aanmoedigt, ondersteunt en valideert. Een paar jaar voor de paniek van 1907 verscheen de volgende opmerking in een populaire publicatie van de dag, World's Work:

"Elke twintig jaar is er grote paniek geweest in dit land, en halverwege deze grote paniek zijn er kleinere stuiptrekkingen geweest, zodat gemiddeld elk tiende jaar van onze bedrijfsgeschiedenis een jaar was van afnemende activiteiten met meer of minder van verlies en rampspoed. '

De paniek van 1907 resulteerde in de oprichting van de Federal Reserve in 1913 in de hoop de scherpe volatiliteit van de conjunctuurcyclus te verzachten, zo niet te elimineren.

Meer recent hebben de investeringsmarkten te maken gehad met tal van uitdagingen die de veerkracht van de economie en de financiële markten hebben getest. De inflatie van de jaren 70, de back-to-back recessies en de Mexicaanse valutacrisis in de vroege jaren '80, de 'crash' van 1987, de spaar- en leencrisis van de jaren tachtig en het junk-obligatie-debacle van 1990, de Russische default en falen van langetermijnkapitaal in 1998 en de dot-com busting van het nieuwe millennium hadden allemaal krachtige effecten op de financiële markten in eigen land en wereldwijd. Hoewel elk van deze gebeurtenissen gepaard ging met ernstige voorspellingen en uitgebreide media-aandacht opeiste, herstelden de financiële markten zich. Met occasionele hulp van overheid en private bronnen zijn de markten blijven functioneren en de geschiedenis heeft aangetoond dat de kapitaalmarkten creatief kunnen reageren op ongelooflijk ongunstige omstandigheden. Maar deze voorbeelden, hoewel bedreigend, waren geen systeembrede 'paniek'.

Te veel hefboomwerking

Het recente begin van paniek onderscheidde zich door zijn wereldwijde reikwijdte en de dreigende uitsplitsing van het financiële systeem als gevolg van te veel speculatieve invloed. Als hefboomwerking wordt afgewikkeld, kunnen er vicieuze feedbacklussen ontstaan ​​naarmate onderpand in twijfel wordt getrokken, er meer kapitaal nodig is en gedwongen liquidaties leiden tot dodelijke koersspiralen. In de poging het risico te beheersen, vooral omdat ons financiële systeem in complexiteit is gegroeid, kan regulering deze 'natuurlijke ongevallen' zelfs verergeren door te eisen dat kapitaalniveaus worden gehandhaafd, terwijl de 'mark-to-market'-boekhouding wordt afgedwongen.

Tegelijkertijd wordt de rol van de overheid als lender of last resort getest. Hoewel soms wordt gedacht dat acties van de Fed en de Schatkist 'moreel risico' inboezemen en afwijken van de beginselen van de vrije markt, zou de terughoudendheid om te handelen waarschijnlijk de ernst en de duur van de crisis aanzienlijk hebben verdiept.Sommigen beschouwen een dergelijke terughoudendheid als een belangrijke factor die bijdraagt ​​aan de Grote Depressie. Als de Federal Reserve haar eerste echte test in 1929 mislukte, in 2008, geleid door een geleerde van die eerdere schaamte, was het vast besloten dit deze keer niet te doen. In elk geval kunnen we begrijpen dat de Federal Reserve en de Schatkist uiteindelijk resoluut hebben gehandeld en dat twee presidentiële administraties en het Congres met tegenzin hen de ruimte hebben gegeven om dat te doen.

Herstel en de toekomst

In de schaduw van de paniek in 2008 voorspelden enkele experts zoals John Mauldin, auteur van "Betting on Financial Armageddon", een herstel.

"De crisis op Wall Street zal voorbijgaan en de wereld zal blijven veranderen," zei hij in september van dat jaar. "Ik denk dat het voor de meeste mensen zal verbeteren."

Tot op heden hebben de reële economie en de kapitaalmarkten gunstig gereageerd. De werkgelegenheid blijft aantrekken, de obligatiemarkt lijkt stabiel en aandelenindexen hebben zich hersteld. "Financial Armageddon" lijkt te zijn vermeden.

Niemand weet hoe het Wall Street-landschap eruit zal zien in één, vijf of tien jaar, maar de geschiedenis heeft aangetoond dat de onbedwingbare vitaliteit van het Amerikaanse volk niet moet worden onderschat. In de tussentijd kunnen we dankbaar blijven voor de beslissende actie van ambtenaren van beide politieke partijen om een ​​catastrofe te voorkomen. In dit politiek gepolariseerde klimaat is dat misschien de moeite waard om te vieren.