Hoe ze de boeken over MBA-schuld in 3½ jaar sloot

Erica Gellerman in Londen (Foto door Michelle Wildman Photography)

Erica Gellerman wist dat het behalen van een Master of Business Administration graad tot schuld zou leiden, maar ze zag het als een waardige wisselwerking voor een kans op een nieuwe, bevredigende carrière.

Nochtans, zelfs na haar afstuderen aan de Fuqua School of Business van Duke University in 2012 en haar droommarketingbaan in Los Angeles te landen, kon ze niet stoppen met obsederen over het feit dat ze $ 120.000 aan studieleningen schuldig was.

De stress werd groter toen zij en haar man naar het Verenigd Koninkrijk verhuisden voor zijn werk. Op dat moment combineerden ze hun financiën, maar ze wilde de volledige verantwoordelijkheid behouden voor het afbetalen van haar leningen. Toen ze eenmaal werk vond in het buitenland, besloot ze een agressievere aanpak te volgen, waardoor ze haar terugbetalingsplan kon verkorten van 10 jaar naar 3½.

Vandaag is Gellerman een freelance marketingconsultant en oprichter van The Worth Project, een site met een relatable, praktisch financieel advies. Ze woont in Londen met haar man en 2 maanden oude zoon.

We vroegen haar hoe ze zo snel van haar schuld afkwam, waarom herfinanciering een enorm verschil maakte en welk advies ze zou geven aan degenen die een bedrijfsschool overwegen. (Dit transcript is licht aangepast voor duidelijkheid en lengte.)

Gellerman, hierboven, studeerde af met een MBA van Duke's Fuqua School of Business. (Foto met dank aan Erica Gellerman)

Waarom heb je besloten om een ​​MBA te behalen?

Ik was een gecertificeerde openbare accountant, recht uit undergrad. Ik heb echt genoten van het bedrijf en de mensen waarmee ik werkte, maar ik wist dat dit niet het juiste carrièrepad voor mij was. Ik besloot dat ik marketing wilde gaan doen, met name merkbeheer.

Ik wist dat ik ofwel naar de businessschool kon gaan en onmiddellijk een baan kon krijgen in het merkenbeheer, of dat ik mijn carrière kon hervatten en een startpositie in marketing kon zoeken. Ik probeerde eerst de laatste, maar ik kwam tekort. Het was 2009 toen ik begon te kijken, dus het was niet de beste arbeidsmarkt.

Ik deed een stap terug en vergeleek de instapmarketingssalarissen met het uitgeven van geld voor de bedrijfsschool en met een hoger salaris. Het wegen van die opties leidde me naar de business school.

Hoe was uw financiële situatie vóór de business school?

Ik zou zeggen dat ik goede financiële beslissingen heb genomen, maar niet de beste. Ik had bijvoorbeeld het grote geluk om af te studeren aan een openbare universiteit en geen schulden te hebben. Ik leefde op mijn manier en redde wat ik kon. Met dat gezegd, heb ik niet zoveel geïnvesteerd als ik had moeten toen ik begin twintig was. Ik begreep niet wat het doel van investeren was, dus ik heb mezelf niet op de beste manier opgezet.

Erica Gellerman met haar man, Jordan. (Foto met dank aan Erica Gellerman)

Wat is er met je carrière en privéleven gebeurd na je afstuderen?

Ik ben verhuisd naar L.A. en heb voor Procter & Gamble gewerkt aan brand management, wat de baan was die ik hoopte te krijgen. Ik heb daar twee jaar gewerkt en daarna bracht de baan van mijn man ons naar Londen. Mijn man en ik zijn ook getrouwd. Ik herinner me dat ik tegen mijn moeder had gehuild en tegen haar had gezegd: 'Ik bloed aan het bloeden.' Het ergste was dat ik het gevoel had dat ik de relatie woog. Mijn man en ik zijn samen sinds de middelbare school en hij ging ook naar Duke om naar Business School te gaan.

Hij deed een executive-programma en kon zijn werkgever een meerderheid van zijn studieleningen laten sponsoren. Dus we waren allebei afgestudeerd met Duke MBA's, maar ik had zes schuldige figuren en hij had er bijna geen. Het woog absoluut in mijn gedachten.

Waarom heb je besloten je schuldaflossing te bespoedigen?

Mijn eerste betalingsplan was $ 1500 per maand gedurende 10 jaar en het eerste jaar was prima. Maar ik begon mezelf af te vragen: "Wat als ik op een dag andere carrièrekansen wil nastreven? Wat als mijn man een baan krijgt die hem minder betaalt? Wat als we een huis willen kopen of kinderen willen hebben? "Het grootste obstakel zou altijd mijn enorme leningbetalingen zijn, die op dat moment meer kosten dan mijn huur.

Ik zag dat het ons hielp op posities waar we niet wilden zijn. Na een jaar leningen te hebben betaald, besloot ik dat ik niet wilde dat het 10 jaar zou duren, dus begon ik meer proactief te zijn.

En herfinanciering was een grote hulp?

Ja. Mijn rentepercentage was absurd - het was een gemengd percentage van ongeveer 7,5%. Toen ik keek naar hoeveel ik elke maand in rente betaalde, maakte ik geen vat op mijn leningen. Het was niet meer frustrerend om $ 1500 per maand te betalen en daarvoor niet veel te laten zien.

Ik wist toen nog niet veel over herfinanciering. Er was wat onderzoek voor nodig om erachter te komen op welke tarieven ik moest letten. Ik wist alleen dat herfinanciering een optie was en dat betekende dat ik een aantal federale voordelen moest opgeven, zoals uitstel als ik mijn baan verloor, maar ik was niet zo bezorgd over het feit dat ik de bescherming voor uitstel verloor als ik was met hoeveel ik betaalde in rente elke maand.

Toen ik herfinancierde, had ik de mogelijkheid om vijf of tien jaar te herfinancieren, en het was rond dezelfde tijd dat ik een verhoging op mijn werk ontving. Ik zag dat herfinanciering voor een termijn van vijf jaar niet zo veel meer zou zijn voor maandelijkse betalingen dan tien, en met mijn nieuwe verhoging besefte ik dat ik het kon doen. Herfinanciering heeft mijn maandelijkse betalingen redelijk aanzienlijk verlaagd.

" MEER: Meer informatie over herfinanciering van studentenlening

Wat heb je nog meer gedaan om je leningen sneller af te lossen?

Ik onderhandelde mijn ondertekeningsbonussen bij twee van de bedrijven waarvoor ik werkte, waaronder een in Londen, en plaatste elke keer de volledige bonus op mijn leningen.

Erica Gellerman houdt haar zoon vast, Henry. (Foto met dank aan Erica Gellerman)

Heb je andere veranderingen in de levensstijl aangebracht?

Ik maakte er bijna een spel van. Eén keer stond ik in de rij in Target, op het punt om uit te checken met ongeveer $ 60 aan dingen waar ik zonder zou kunnen leven. Ik heb de spullen teruggeplaatst en in plaats daarvan een betaling gedaan van $ 60. Ik zou consequent mijn extra uitgaven wegen en mezelf afvragen: "maakt dit me gelukkiger dan mijn leningen af ​​te betalen?" Het zou zo simpel kunnen zijn om een ​​spin-class op te geven en die $ 25 naar mijn lening te sturen. Al deze kleine extra betalingen zijn aanzienlijk gestegen. Het hielp me een zinloos koopgedrag te doorbreken.

Hoe zou u anderen adviseren over een bedrijfsschool of studentenschuld?

Naar school gaan was de juiste beslissing voor mij, maar ik denk niet dat het voor iedereen geschikt is. Als je daarna niet meer weet wat je wilt doen, is het niet de beste plek om zes figuren uit te geven. Er zijn zoveel manieren om een ​​carrièreswitch te maken zonder naar de businessschool te gaan.

Voor iedereen die worstelt met de schulden van studentenleningen, was een van de beste dingen die ik deed het bedrag op te splitsen in kleinere maandelijkse betalingen, waardoor het een stuk minder overweldigend werd. Als ik het volledige bedrag had bekeken, was ik verlamd. Breek het af en concentreer je op kleinere dingen. Houd altijd een oogje in de gaten wat je aan het maken bent. Onderhandelen over mijn bonussen was het beste wat ik deed. Zorg ervoor dat je verdient wat je verdient.