Eurodollar Definitie & voorbeeld |

Wat het is:

A eurodollar is de Amerikaanse valuta die wordt aangehouden bij banken buiten de Verenigde Staten (meestal in Europa). Eurodollars zijn niet hetzelfde als euro's, de munteenheid van de Europese Unie.

Hoe het werkt (voorbeeld):

De eurodollar -markt begon in de jaren vijftig, toen de Sovjet-Unie begon te evolueren dollar-luidende olie-inkomsten van Amerikaanse banken om te voorkomen dat de VS haar activa bevriezen.

Laten we aannemen dat XYZ Company $ 10 miljoen verplaatst van haar Wells Fargo-account in New York naar een bank in Londen. XYZ Company ontvangt een eurodollar tijds-depositocertificaat van de bank in Londen. Het saldo van de Londen-rekening is in dollars en de rente die op de rekening wordt verdiend, wordt ook in dollars opgebouwd. De Londense bank kan de fondsen gebruiken om leningen te verstrekken, misschien in de Verenigde Staten. De meeste eurodollar-stortingen betalen rente en hebben vaste looptijden (aangezien het om termijndeposito's gaat).

Dollars hoeven niet te worden gestort bij een Europese bank om als eurodollars te worden beschouwd; de Bahama's, de Kaaimaneilanden en niet-Europese landen zijn ook populair. Buitenlandse filialen van Amerikaanse banken kunnen ook eurodollars accepteren.

De eurodollar-markt omvat Amerikaanse en buitenlandse bedrijven, particulieren en buitenlandse overheden. Londen is een belangrijk eurodollarcentrum omdat zijn markten actief zijn tijdens de Amerikaanse en Aziatische markten.

De markten zijn afhankelijk van een voorraad deposanten die bereid zijn hun dollars van Amerikaanse banken naar buitenlandse banken over te maken. Eurodollar-banken zouden liquiditeitsproblemen kunnen hebben als dit aanbod daalt, en veel banken hebben standby kredietlijnen bij Amerikaanse banken om dit te voorkomen.

Waarom het belangrijk is:

De eurodollar-markt is een van 's werelds primaire internationale kapitaalmarkten, en bedrijven gebruiken eurodollars om internationale transacties af te wikkelen, overtollige contanten te investeren, kortlopende leningen te verstrekken en import en export te financieren.

Een van de grootste redenen waarom de eurodollar-markt populair is, is dat eurodollar-deposito's niet onderhevig zijn aan Amerikaans bankieren regelgeving. Omdat de deposito's buiten de Verenigde Staten zijn, hoeven de banken die deze deposito's aanhouden niet te voldoen aan de reserveverplichtingen van de Federal Reserve en de Securities and Exchange Commission regelt geen eurodollareffecten.

Veel banken en bedrijven vinden het ontbreken van regelgeving aantrekkelijk omdat het de kosten verlaagt, de flexibiliteit vergroot en ruimte biedt voor creatieve structurering van financiële instrumenten. Dit is de reden waarom sommige Amerikaanse bedrijven geld inzamelen op de eurodollar-markten wanneer de Amerikaanse markten ongunstig zijn. Als gevolg hiervan zijn veel effecten in eurodollars uitgedrukt, evenals de rente-, hoofdsom- of dividenduitkeringen die daarmee samenhangen. Soms creëren Amerikaanse bedrijven zelfs IPO's met twee tranches, waarbij een tranche handelt op Amerikaanse beurzen en de andere transacties op een Europese beurs. Andere eurodollar-effecten, zoals eurodollar-obligaties, betalen beleggers in Amerikaanse dollars, maar hoeven niet te voldoen aan de SEC-regelgeving. In 1981 startte de Chicago Mercantile Exchange met de handel in eurodollar-futures, de eerste futures-contracten waarvoor geen levering van een onderliggend instrument was vereist, maar die in plaats daarvan in contanten werden afgewikkeld.