Debunking van de 3 meest wijdverbreide beleggingsfondsen Mythen |

Vroeger was het moeilijk voor beleggers met een bescheiden middel om hun portefeuille grondig te diversifiëren. Het samenstellen van de juiste mix van individuele aandelen en obligaties kan duur zijn.

Vandaar de geboorte van de beleggingsfondsensector.

Omdat ze de middelen van duizenden beleggers bundelen, geven beleggingsfondsen elk individu de middelen om honderden aandelen te bezitten. Maar in de loop der jaren zijn er tal van mythen ontstaan ​​rond beleggen in beleggingsfondsen. En als u ze gelooft, zou u een onbevredigde belegger kunnen zijn.

Het is voor mensen moeilijk om de kudde mentaliteit te vermijden. We zijn tenslotte sociale dieren en als zodanig nemen we onze gedragsaanwijzingen van anderen.

Deze lemming-achtige tendens is vooral uitgesproken als het gaat om beleggingen in beleggingsfondsen, die van nature beleggers aantrekken die de analyse graag aan anderen willen overlaten. Echter, ongeacht uw beleggingsdoelen of tijdshorizon, moet u altijd uw eigen rationele analyse toepassen als het gaat om uw spaargeld.

[InvestingAnswers-functie: vind de beste doel-datum beleggingsfondsen voor pensionering]

analyseer de overvloed aan alternatieven voor beleggingsfondsen, val niet voor wat misschien wel de drie meest voorkomende gemeenschappelijke fondsmythen zijn:

1) Beleggingsfondsen zijn altijd langetermijninvesteringen, geschikt voor pensionering. Investeer in hen en vergeet ze, totdat je het geld nodig hebt.

Dit is fout! Veel fondsmanagers beheren hun respectieve fondsen met kortetermijndoelen in gedachten. Als u uw fonds niet regelmatig controleert en van koers verandert als dat gerechtvaardigd is, kunt u de zak blijven houden.

2) Naarmate het fondsvermogen toeneemt, dalen de kosten van beleggingsfondsen.

Voor de meeste fondsen moet dit nog gebeuren optreden. Omdat ze groter zijn geworden, blijven veel fondsen hogere en hogere tarieven vragen.

De beleggingssector blijft maar hameren op de mythe dat de statistische wet van grote volumes, toegepast op beleggingsfondsen, de gemiddelde individuele belegger zal beschermen tegen te veel betalen. De theorie zegt dat als het vermogen van een fonds groeit, elk individu verantwoordelijk wordt voor een kleiner percentage van de vaste kosten van het fonds. In werkelijkheid zijn de kosten voor veel fondsen slechts één richting uitgegaan: UP.

3) Over het geheel genomen voldoen beleggingsfondsen aan de verwachtingen van beleggers.

Niet waar. Een meerderheid van de fondsen haalt zelfs zijn benchmarkindex niet eens.

Reality Checks Als u naar beleggingsfondsen kijkt, past u enkele 'realitychecks' toe om te zorgen dat u begrijpt waar u aan begint. Hier zijn enkele van de fondskenmerken die u moet onderzoeken:

1) De beleggingsstrategie van de fondsbeheerder en of deze al dan niet relevant is voor uw beleggingsbehoeften.

De beleggingsstrategie van de fondsbeheerder is te vinden in het prospectus van het fonds, meestal op een van de eerste pagina's. Zorg ervoor dat het een strategie is waarmee u akkoord gaat en die aan uw behoeften voldoet.

Als u bijvoorbeeld wordt belegd in een beleggingsfonds voor uw pensioen, moet het fonds conservatief zijn en geschikt voor langetermijnbeleggers.

2) De kostenratio van het fonds, ook opgenomen in het prospectus van het fonds.

De kostenratio van het fonds is de jaarlijkse bedrijfskosten gedeeld door het gemiddelde jaarlijkse nettovermogen. Een kostenratio is het percentage van uw vermogen dat een fonds elk jaar terugkrijgt als betaling voor zijn diensten. De meeste analisten beschouwen een kostenratio van 1 procent of minder als redelijk.

3) Prestaties van het fonds gedurende drie verschillende perioden: het afgelopen jaar, afgelopen vijf jaar en sinds de oprichting.

Een manager kan geluk hebben over een korte tijdsbestek, maar als je langere maatstaven gebruikt, kun je echt talent scheiden van puur geluk. <4> 4) Portfolio-omzet, zoals vermeld in het prospectus.

Let speciaal op onnodige omzet binnen het fonds.

Volgens bedrijfsanalisten hebben fondsbeheerders de afgelopen jaren een gemiddelde omzet van meer dan 100 procent bereikt. Met andere woorden, in het algemeen verkochten managers alle aandelen die ze aan het begin van het jaar bezaten en kochten ze nieuwe.

Dit soort intensieve handel legt je bloot aan de tweelingvijanden van het investeren van winst: inkomstenbelastingen en handelsuitgaven. Experts uit de sector schatten dat de handelsuitgaven jaarlijks voor 0,7 procent tot 2,0 procent sokbeleggen, en inkomstenbelastingen kunnen nog eens 0,7 tot 2,7 procent opeten, afhankelijk van uw specifieke belastingschijf. Voeg al deze verborgen kosten bij elkaar en ze kunnen een grote hap uit uw potentiële winst halen.

Zorg ervoor dat u alle fondsen screent voor onredelijke omzetratio's. Als u een fonds identificeert met een omzet van 50 procent of meer, moet u berekenen of het rendement hoger is dan dat van fondsen met lagere omloopsnelheden. Houd rekening met de betrokken tijdsperioden en of deze rendementen consistent waren. Als u de tijd neemt om te kijken, vindt u tal van lage omzetfondsen die geen onnodige kosten en vergoedingen opleveren door uw items te 'karnen en branden'.