2 Portfoliobeschermingsstrategieën die niet werken, en 2 die dat wel doen

Door Geoffrey Zimmerman, CFP

Lees meer over Geoffrey op onze site Vraag een adviseur

Sinds het begin van het jaar schommelt de aandelenbeurs wild en sommige beleggers zijn bereid om alles te proberen om hun portefeuilles te beschermen, inclusief strategieën die niet vaak werken.

Twee gemeenschappelijke strategieën voor portefeuillebescherming - stop-loss en put-opties - zijn niet zo goed in het beschermen van uw kapitaal en het maximaliseren van uw inkomsten als de eenvoudige methoden van diversificatie en herbalancering.

Stop met het gebruik van stop-loss

Een stop-loss order is een doorlopende opdracht om een ​​bepaald effect te verkopen (zoals individuele aandelen en op de beurs verhandelde producten, geen open-end beleggingsfondsen) wanneer het met een bepaald percentage in prijs daalt. Het kan het bloeden tijdelijk stoppen wanneer de markt slingert, maar kan meer kwaad dan goed doen aan de prestaties van de portefeuille op lange termijn.

Stel dat u 100 aandelen van bedrijf X bezit, handelend op $ 100 per aandeel. Bezorgd over een daling van de markt, stop je een staande stop-loss order om te verkopen als de prijs met 10% daalt (tot $ 90 per aandeel). Een maand later daalt de voorraad tijdens de handelsuren naar $ 90; uw makelaar verkoopt plichtsgetrouw uw aandelen. Met de overblijvende fondsen koopt u bedrijfs-Y-aandelen tegen $ 90 per aandeel en plaatst u een stop-loss-order om te verkopen tegen $ 81 (10% onder uw aankoopprijs).

Tijdens de nacht wanneer de markten gesloten zijn, niest een dictator in een land halverwege de wereld en reageert de markt. De volgende ochtend is de openingsprijs van bedrijf Y $ 70 vanwege het grote aantal verkooporders dat 's nachts is overstroomd. Vanwege de manier waarop stop-loss-bestellingen werken, verkoopt u tegen $ 70, de volgende beschikbare marktprijs zodra uw bestelling is geactiveerd, in plaats van uit te komen op $ 81 zoals u dacht dat u zou doen. Uw verliezen zijn hoger dan 10% en u hebt extra handelskosten gemaakt.

U zit op een afnemende, maar nog steeds nette, som geld om te beleggen. Omdat u zich echter zorgen maakt over uw verliezen, wilt u nu wachten totdat de markt eruitziet voordat deze weer wordt aangeschaft. Het is echter vrijwel onmogelijk om consequent te voorspellen in welke richting de markt zal gaan en door te wachten tot de markt stijgt, je hebt potentiële winst gemist.

Uiteindelijk verslaat een stop-loss-strategie gezonde beleggingsprincipes door extra handelskosten te creëren wanneer de stops worden geactiveerd en door te vertrouwen op markt-timing beslissingen, die notoir onbetrouwbaar zijn.

Zet putopties opzij

Een andere veelvoorkomende tool voor portfoliobescherming die op de lange termijn teleurstelt, is een putoptie. In ruil voor een vooraf te betalen vergoeding, stemt de schrijver van de optie ermee in uw aandelen te kopen tegen een vooraf bepaalde prijs gedurende de looptijd van het contract.

Met een putoptie koopt u een contract dat u het recht (niet de plicht) geeft om uw aandelen tegen een specifieke prijs te verkopen, ongeacht wat er met de werkelijke prijs van de aandelen gebeurt. Merk op dat dit verschilt van de stop-loss-strategie waarbij u een doorlopende order hebt om de aandelen te verkopen zodra deze onder een vooraf bepaalde prijs daalt die lager is dan de marktprijs.

Laten we bijvoorbeeld aannemen dat het 1 mei is en dat u 100 aandelen van XYZ Co. bezit, die voor $ 100 per aandeel handelen, en u maakt zich zorgen over een mogelijke prijsdaling. Voor een bedrag van $ 300 kun je een contract kopen waarmee je je 100 aandelen XYZ Co. aan een koper kunt verkopen voor $ 100 per aandeel op of vóór 31 mei, ongeacht wat de prijs van XYZ-aandelen doet tussen nu en mei 31. Als de aandelenkoers omhoog gaat, behoudt u uw aandelen, maar verliest u de $ 300 voor het contract. Als de prijs daalt (zelfs als deze naar nul gaat), verkoopt u uw aandelen en verloot u de $ 100 per aandeel (minus $ 300).

Het belangrijkste probleem met deze strategie zijn de kosten voor het kopen van putopties. Wanneer de marktvolatiliteit toeneemt, nemen de premies voor de putopties ook toe. In de loop van de tijd zal de portefeuille, om geen kapitaal te verliezen, voldoende moeten groeien om de kosten van de opties te compenseren. Hoewel deze hedgingstrategie op korte termijn enig comfort biedt, tasten de kosten uiteindelijk het rendement op lange termijn aan.

Diversificatie en herbalancering

Beleggers gebruiken stop-loss-orders en put-opties om zichzelf te beschermen tegen kortetermijnmarktrisico en mogelijk verlies van kapitaal. Maar de strategieën zelf betreffen problematische en potentieel kostbare problemen. Dus als stop-loss en put-opties niet op tafel liggen, hoe kun je dan je portefeuille beschermen in een volatiele markt? Beleggers moeten dezelfde tactieken gebruiken die op elke markt werken, rustig of volatiel: bouw een gediversifieerde portefeuille op en herwerk deze regelmatig.

Het opbouwen van een gediversifieerde portefeuille omvat het selecteren van een mix van beleggingen op type (zoals aandelen, obligaties, contanten of grondstoffen) van verschillende industrieën en van over de hele wereld. Het deel van de beleggingen (bijvoorbeeld 60% aandelen en 40% obligaties) wordt bepaald op basis van het gewenste niveau van risico en rendement van de belegger. Historisch gezien zijn aandelen doorgaans risicovoller, maar leveren ze meer rendement op dan obligaties, dus een portefeuille met een grotere aandelenallocatie zou geschikt zijn voor een meer agressieve belegger. De algehele prestatie van de portefeuille in een bepaald jaar zal afhangen van de evenredige bijdrage van elk van zijn componenten.

Herbalancering verwijst naar het periodiek kopen of verkopen van beleggingen wanneer de marktbeweging ervoor zorgt dat de portefeuille afwijkt van de initiële doeltoewijzing.Beleggers kopen beleggingen wanneer de prijs ten opzichte van hun startpunt lager is ("laag" kopen) en zij verkopen beleggingen na een prijsstijging (verkopen "hoog"). Door dit soort gedisciplineerde aanpak te gebruiken, kunnen beleggers hun winst maximaliseren en optimaal profiteren van de marktomstandigheden.

Een kanttekening echter: juist het opnieuw in evenwicht brengen omvat het trimmen van "winnaars" en het toevoegen van "verliezers", wat soms moeilijk te doen is voor zelfgeleide beleggers die emotioneel (en niet alleen financieel) in hun portefeuilles zijn belegd. Als dit het geval voor u is, overweeg dan om samen te werken met een onafhankelijke adviseur die u kan helpen emoties opzij te zetten en de nodige aanpassingen aan te brengen om uw portfolio te blijven beschermen.

Evenwicht en uithoudingsvermogen

Door een gedisciplineerde benadering van herbalancering toe te passen, voegt u toe aan beleggingen wanneer de prijzen lager zijn, in tegenstelling tot de stop-loss benadering, die inhoudt dat een belegging wordt verkocht wanneer de aandelenkoers daalt. Periodieke herbalancering vereist geen markttiming of probeert te raden op welke manier de markten in de nabije toekomst kunnen evolueren. Het houdt wel het plaatsen van transacties in en dus de bijbehorende kosten (handelskosten en eventueel belastingen), hoewel minder vaak dan met stop-loss.

Geschiedenis en beleggerservaring hebben consequent aangetoond dat succes bij beleggen uiteindelijk draait om balans en uithoudingsvermogen. Daartoe zijn diversificatie en periodieke herbalancering de beste instrumenten voor portefeuillebescherming voor langetermijnbeleggers.

Geoffrey M. Zimmerman, CFP, is een senior adviseur en chief compliance officer bij Mosaic Financial Partners.