Stratified Sampling Approach Definitie & Voorbeeld |

Wat het is:

A gestratificeerde steekproefbenadering is een indexeringsstrategie waarbij een fondsbeheerder zich verdeelt een index in verschillende "cellen" die verschillende kenmerken van de index vertegenwoordigen. De fondsmanager kiest vervolgens voor investeringen die deze cellen nabootsen.

Hoe het werkt (Voorbeeld):

Laten we aannemen dat u het XYZ beleggingsfonds beheert, en u wilt dat het fonds de S & P 500-index repliceert. U kunt alle aandelen in de index zorgvuldig en in de unieke hoeveelheden kopen die het gewicht van elke voorraad in de index weerspiegelen, of u kunt een veel eenvoudiger gestratificeerde steekproefbenadering toepassen.

Door de effecten in de S & P 500 in verschillende categorieën te verdelen, zoals industrie, P / E, land, etc., dan zou je aandelen kunnen kopen die deze kenmerken nabootsen. Als 25% van de aandelen in de S & P 500 bijvoorbeeld in de voedsel- en drankenindustrie liggen, zou u 25% van uw fonds in voedsel- en drankaandelen kunnen beleggen. Deze aandelen hoeven niet noodzakelijk de exacte aandelen in de S & P 500-index te zijn; het doel is eenvoudig om de kenmerken van de index na te bootsen in plaats van alle aandelen in de index te kopen.

Fondsbeheerders houden van de gestratificeerde steekproefbenadering omdat het eenvoudiger, sneller en meestal minder transacties met zich meebrengt dan het volledig repliceren van een index.

Het risico van deze benadering is dat de fondsbeheerder effecten kan selecteren die niet zo goed presteren als die in de index. Een ander risico is dat de manager de verkeerde kenmerken kan kiezen om na te bootsen.

Waarom het ertoe doet:

De gestratificeerde steekproefbenadering is een van de verschillende benaderingen voor het beheer van een indexfonds.

Over het algemeen, indexprestaties zijn moeilijk te evenaren, omdat de index niet te maken heeft met instroom en uitstroom van kapitaal, zoals fondsbeheerders doen. Maar het doel van de gestratificeerde steekproefbenadering is om het rendement van een index te repliceren zonder noodzakelijkerwijs de index zelf te repliceren. De effecten kunnen verschillen, maar de fondsmanager is verantwoordelijk voor het minimaliseren van de tracking error (dat wil zeggen, het verschil tussen de performance van de index en de performance van het fonds).

Het is belangrijk op te merken dat de gestratificeerde samplingbenadering over het algemeen resulteert in grotere posities van minder zekerheden dan de oorspronkelijke index. De transactiekosten en het voorraadspecifieke risico zijn dus meestal hoger dan de oorspronkelijke index.