Jensen's Measure Definition & Example |

What it is:

Jensen's measure is een statistische maat voor het deel van het rendement van een effect of portefeuille dat niet is verklaard door de markt of de relatie van het effect op de markt, maar eerder door de bekwaamheid van de belegger of portefeuillebeheerder. Het wordt ook alfa genoemd.

Hoe het werkt (Voorbeeld):

Wiskundig gezien, de maatstaf van Jensen (die in 1968 werd ontwikkeld door Michael Jensen) is het rendement dat hoger is dan verwacht of voorspeld door modellen zoals het Capital Asset Pricing Model (CAPM). Raadpleeg de CAPM-formule om te begrijpen hoe het werkt:

r = R _f + bèta x (R _m - R _f ) + de maat van Jensen (alpha)

waarbij:

r = het rendement van de zekerheid of de portefeuille

R _f = het risicovrije rendement

beta = de prijsvolatiliteit van het effect of de portefeuille ten opzichte van de totale markt

R _m = het marktrendement

Het grootste deel van de CAPM-formule (alles behalve de alfafactor) berekent wat het rendement op een bepaald effect of een bepaalde portefeuille moet zijn onder bepaalde marktomstandigheden. Dus als dit deel van het model voorspelt dat uw portefeuille van 10 aandelen 12% zou moeten terugkrijgen, maar in werkelijkheid 15% retourneert, noemen we het verschil van 3% (de "excess return") alpha of de maat van Jensen.

Opmerking dat twee vergelijkbare portefeuilles dezelfde hoeveelheid risico kunnen dragen (dat wil zeggen, ze hebben dezelfde bèta) maar vanwege verschillen in de maat van Jensen, kan men hogere rendementen genereren dan de andere. Dit is een fundamenteel dilemma voor beleggers die altijd het hoogste rendement willen voor de minste hoeveelheid aanvaardbaar risico.

Waarom het belangrijk is:

Jensen's meetwaarde is een meetbare manier om te bepalen of een manager toegevoegde waarde heeft voor een portfolio, omdat alpha het rendement is dat kan worden toegeschreven aan de vaardigheid van de portefeuillebeheerder in plaats van de algemene marktomstandigheden.

Het bestaan ​​van alpha is echter controversieel, omdat degenen die geloven in de efficiënte markthypothese (die onder andere zegt: dat het onmogelijk is om de markt te verslaan) geloven dat alfa is toe te schrijven aan geluk in plaats van vaardigheden; ze ondersteunen dit idee met het feit dat veel actieve portfoliomanagers niet veel meer voor hun klanten doen dan managers die eenvoudigweg passieve indexeringsstrategieën volgen. Beleggers die van mening zijn dat managers waarde toevoegen, verwachten daarom een ​​rendement boven de markt of boven de benchmark, dat wil zeggen, ze verwachten alfa.