De geschiedenis van franchising zoals wij die kennen |

Het franchisemodel is het grootste bedrijfsmodel ooit genoemd. Het is mensen van over de hele wereld toegestaan ​​die hun eigen bedrijf willen bezitten. Maar hoe is het begonnen? Hoe is franchising begonnen?

Het antwoord op die vraag, samen met een historische tijdlijn van franchising, volgt.

Laten we een korte omweg nemen van de geschiedenis van franchising zoals we die kennen om onderzoek de betekenis van het woord franchise .

Er zijn verschillende woordenboekdefinities van "franchise", maar waar we ons op zullen richten is dit: het recht of de licentie die aan een persoon of groep wordt verleend om de goederen of diensten van een bedrijf op een bepaald grondgebied op de markt brengen; ook een bedrijf een dergelijk recht of licentie verleend.

Een franchise is een uniek soort bedrijf met een zeer interessante geschiedenis.

De Middeleeuwen

De Middeleeuwen, hoe vreemd het ook klinkt, is waar het bedrijf is model van franchising begon te verschijnen.

De Middeleeuwen waren geen fantastische tijd om een ​​mens te zijn. Er waren honderden hongersnoden, vooral in Europa, een continent dat een derde (of meer) van zijn bevolking verloor aan de Zwarte Dood-pest. Gewelddadige opstanden werden vaak opgevoerd door arbeiders van de arbeidersklasse die niet het gevoel hadden dat ze een eerlijk salaris ontvingen. En toevoegend aan de algemene ontevredenheid over de periode waren ernstige religieuze conflicten. Maar ten minste één positief ding vond plaats te midden van al het lijden dat dagelijks plaatsvond: franchising.

In die tijd de lokale overheden verleenden hoge kerkelijke functionarissen (en anderen die belangrijk werden geacht) een vergunning om de orde te handhaven en de belastingen te beoordelen. Middeleeuwse rechtbanken (of heren) gaven deze mensen het recht om markten te houden en bedrijfsgerelateerde activiteiten uit te voeren. Deze eerste franchisenemers betaalden een royalty aan de heren in ruil voor, onder andere, "bescherming" die in wezen werd beschouwd als een monopolie op commerciële ondernemingen. In de loop van de tijd werd de regelgeving die deze eerste franchisenemers regelde een deel van het Europees gewoonterecht.

De koloniale periode

De volgende periode waarin het concept van franchising begon te kloppen was de koloniale periode. Deze periode is een persoonlijke favoriet van mij, omdat het ging om zogenaamde "franchise-koningen". De lokale soeverein / heer zou individuen machtigen om markten te houden, lokale veerboten te exploiteren, beurzen te houden of zelfs op zijn land te jagen. Dit concept strekte zich uit tot de Koningen, die een franchise zouden verlenen voor verschillende soorten bedrijfsactiviteiten. Europese vorsten (

die technisch gezien dicht genoeg bij de koningen waren ) verleenden zelfs concessies aan lokale burgers die ermee instemden het risico op koloniën op zich te nemen. Nadat een kolonie was gemaakt, kon de oprichter de bescherming van de 'kroon' verkrijgen in ruil voor belastingen of royalty's. Interessant: dat concept lijkt erg op een algemeen en belangrijk onderdeel van wat tegenwoordig vaak wordt opgenomen in franchising … een beschermd gebied. De 1840s

Ga je gang - pak je favoriete drankje voordat je verder gaat met het lezen van dit bericht. En als je favoriete drankje bier is, dan zijn de 1840's voor jou van bijzonder belang.

In de jaren 1840 was er in Duitsland een bierbrouwer die bepaalde rechten aan verschillende lokale tavernes verleende om hun bier te verkopen. Het interessante aan dit feit is dat de eigenaars van de herbergen de handelsnaam van de bierbrouwer moesten gebruiken. Die naam: SPATEN. De taverneigenaren waren franchisenemers van soort, omdat ze moesten betalen voor het recht om de handelsnaam te gebruiken (a.k.a., de merknaam). En is een merknaam niet een van de meer populaire redenen waarom mensen tegenwoordig een franchise kopen?

Trouwens, de merknaam SPATEN bestaat nog steeds.

De 1880s

Het moderne franchisemodel kan worden gebruikt teruggevoerd tot Mr. Isaac Merrit Singer, een van de hoogste orde.

Isaac Singer was de oprichter van I.M. Singer & Company. Hij was de eerste die een praktische, veel gebruikte naaimachine patenteerde. Naaimachines die halverwege de 19e eeuw op het toneel verschenen, maar niet zoals die door Singer werd vervaardigd. Singer's naaimachines konden 900 steken per minuut naaien, veel meer dan alle andere naaimachines die er op dat moment bestonden.

Omdat alles halverwege de jaren 1880 met de hand was dichtgenaaid, was een snellere naaimachine echt een probleem. De vrouwen die het naaien deden, werkten ongelooflijk lange uren, in kledingfabrieken die niet erg leuk waren om te werken. Huisvrouwen moesten ook veel naaien, als hun families zelfs een naaimachine konden betalen. Bij $ 120 per stuk waren de naaimachines van Singer voor de meeste Amerikanen buiten bereik. Maar een van Singer's partners loste dat op. Hij kwam met wat uiteindelijk het allereerste afbetalingsplan zou blijken te zijn. Dat klopt - gewone mensen konden Singer's naaimachines kopen en betalen in termijnen. Met dit plan kon Singer nog veel meer machines verkopen. Hij had alleen een betere distributiemethode nodig. En omdat hij dat was, bedacht hij hoe het moest.

Licensing Arrangements

Zo werkte Singer's licentieregeling:

Singer en zijn partners zouden ondernemers vinden die geïnteresseerd waren in het bezit van de rechten om te verkopen Singer's naaimachines in specifieke geografische gebieden. Zodra ze partijen hadden gevonden die licentienemers wilden worden, rekent men hen een voorafbetaling aan - een licentiekosten voor het recht om de machines te verkopen. Bovendien eiste Singer licentienemers om consumenten te leren hoe ze de machines moesten gebruiken die ze net hadden gekocht. Dit arrangement was een win-win. De partners hadden nu geld dat afkomstig was van de licentiekosten waarmee ze meer productie konden financieren.

De licentienemers hadden eigen bedrijven en verkochten een product dat de meeste huishoudens wilden.

In die tijd was er een ander product item dat de meeste Amerikaanse huishoudens wilden. Net als de Singer naaimachine was het een artikel dat in grote hoeveelheden begon te worden geproduceerd. En het was een item dat uiteindelijk een enorme impact zou hebben op onze manier van leven - en op franchising.

The Turn of the Century

De creatie - en uiteindelijk de massaproductie - van auto's heeft alles veranderd in Amerika. Er was eindelijk een manier voor mensen om snel van locatie naar locatie te komen … of in ieder geval sneller dan met een paard en wagen. De auto's die auto's produceerden, moeten geweten hebben dat ze een product hadden dat het leven veranderde in hun handen. Rechts?

Toen steeds meer consumenten geïnteresseerd raakten in auto's en geïnteresseerd waren in de aanschaf ervan, moest Henry Ford, die net de massaproductie had gepionierd via de assemblagelijn, een goede manier vinden om het product te distribueren.

Geloof het of niet, voor een tijd werden auto's verkocht via postordercatalogi! Sommigen werden zelfs verkocht door verkopers die door de VS reisden om kopers te vinden. Die twee distributiemethoden sneden hem niet, dus Ford en andere autofabrikanten werkten aan andere manieren om hun product te distribueren.

Een van die nieuwe distributiemethoden was het autodealerbedrijf.

In 1896 bouwde en opende William Metzger zijn deuren de eerste onafhankelijke autodealer in Detroit, Michigan. Hij verkocht in feite een elektrische auto genaamd een Waverly voor ongeveer $ 1.000. Dat klopt - een elektrische auto. Is dat niet weer het begin? De tweede zakenman om mee te doen was H.O. Kohller. Hij opende de eerste autodealer in Pennsylvania. Hij verkocht Winton-auto's. Die mannen waren eigenlijk de eerste autofranchiseigenaren. Henry Ford en de andere zakenlieden die auto's produceerden, beschikten nu over een distributiesysteem. Ze hadden een auto-franchisenetwerk. En al snel verschenen overal in de automobielsector concessies.

Andere Franchises begonnen <<>

Veel auto's werden verkocht door autofranchises. Meer wegen werden geasfalteerd. Amerikanen konden langere afstanden afleggen in een kortere tijd. Maar deze nieuwe machines, deze auto's, hadden benzine nodig om te draaien.

De oliemaatschappijen begonnen benzinestations te openen om alle auto's van brandstof te voorzien. Sommigen van hen werden franchisenemers. Sommigen van hen, zoals Chevron, zijn dat nog steeds.

Een andere vorm van energie was nodig voor dit groeiende legioen van automobilisten - voedsel. In de loop der jaren begonnen restaurants (in het begin onafhankelijke) overal opduiken … vooral in de buurt van alle vers geplaveide wegen. Uiteindelijk beginnen voedselfranchises met opening.

De jaren zestig

Raymond Albert Kroc is mijn persoonlijke franchiseheld. Als het niet voor Ray Kroc was, zou franchising niet zijn geworden wat het nu is. En McDonald's restaurants, die sinds de jaren zestig het landschap nabij afritten van elke belangrijke snelweg hebben gepareerd, zouden niet bestaan.

Ray Kroc, geboren in 1902, was een verkoper met een ongelooflijke visie. Hij begon met het verkopen van milkshake-mengapparatuur. Hij geloofde zo vaak in het product (de Multi-Mixer) dat hij zijn huis verpandte om een ​​distributeur van deze machine te worden die tegelijkertijd vijf milkshakes kon maken. Kroc reisde door het hele land om Multi-Mixers te verkopen aan mensen in de voedingsindustrie. Tijdens zijn reizen had Kroc gehoord van twee broers uit Californië genaamd Dick en Mac McDonald. Ze bezaten een drukke hamburgertent en gebruikten tegelijkertijd acht van Kroc's milkshake-mengmachines tegelijkertijd. Hij besloot om naar Californië te rijden om te zien hoe ze het deden. Wat hij waarnam, was een assemblagelijnachtig systeem. De McDonald-broers leken deze procedure van hen te hebben tot een wetenschap, en Kroc was onder de indruk.

Kroc sloot een overeenkomst om de exclusieve agent van de McDonald-broers te zijn en begon met de verkoop van franchises. Tegelijkertijd opende hij ook het eerste exemplaar van het Californische restaurant McDonald's in Des Plains, Illinois. Ray zag iets groots in de maak en probeerde de broeders ervan te overtuigen dat ze ook groter moesten gaan denken. Een paar jaar later bezaten de drie meerdere restaurants. Kroc was echter degene die de eetgelegenheden tot een echt 'imperium' wilde bouwen. Hij zag in dat het de perfecte tijd was om een ​​ketenrestaurant als het hunne te introduceren, omdat autoritten steeds populairder werd en snelwegen op steeds meer plaatsen begonnen te verschijnen. Kroc verkreeg uiteindelijk de McDonald-broers voor $ 2,7 miljoen na leren dat ze niet zo gemotiveerd waren als hij was bij het bouwen van een restaurant-imperium. Tegen 1963 had McDonald's 500 restaurants in gebruik. Vandaag zijn er ongeveer 34.000 McDonald's-restaurants geopend. 80 procent van hen zijn franchisenemers. 1,8 miljoen mensen zijn in dienst bij McDonald's in 118 verschillende landen. Ik zou zeggen dat Kroc erin geslaagd is een imperium te bouwen. <3> Drie moderne franchisegeleiders

Issac Singer en zijn partners waren in staat om een ​​gemakkelijkere manier te vinden voor consumenten om hun product te kopen.

Het Singer Sewing Machine-afbetalingsplan het voor Singer mogelijk gemaakt om de productie van zijn naaimachines op te voeren; hij had gewoon een efficiënt distributiesysteem nodig. Hij ontwikkelde er een, en zijn licentiesysteem was een voorloper van franchising zoals we het nu kennen.

Henry Ford speelde een rol bij het eigenlijke ontwerp van het franchisemodel.

Toen hij in staat was massaproductie tot een minimum te halen wetenschap, hij wist (net als Singer) dat hij ook aan de distributiekant van het bedrijf moest werken. Hij deed dat door in heel het land een franchise (dealer) netwerk op te zetten. Ray Kroc's bijdragen aan franchising hebben te maken met uniformiteit en netheid.

Zoals Kroc ooit zei: "De twee belangrijkste vereisten voor groot succes zijn: ten eerste, op het juiste moment op de juiste plaats zijn en ten tweede iets doen." Ray Kroc, Henry Ford en Isaac Singer waren op de juiste plaats op het juiste moment en deed er iets aan. En meer.