Efficiënte grens Definitie & voorbeeld |

Wat het is:

Verschillende combinaties van effecten produceren verschillende rendementsniveaus. De efficiënte grens vertegenwoordigt de beste van deze effectencombinaties - die het maximale verwachte rendement opleveren voor een bepaald risiconiveau. De efficiënte grens is de basis voor de moderne portefeuilletheorie.

Hoe het werkt (voorbeeld):

In 1952 publiceerde Harry Markowitz een formeel portfolioselectiemodel in The Journal of Finance. Hij bleef in de komende twintig jaar onderzoek naar dit onderwerp ontwikkelen en publiceren en uiteindelijk de Nobelprijs voor de economie van 1990 winnen voor zijn werk aan de efficiënte grens en andere bijdragen aan de moderne portefeuilletheorie.

Volgens Markowitz, voor elk punt op de efficiënte grens, is er ten minste één portefeuille die kan worden opgebouwd uit alle beschikbare beleggingen met het verwachte risico en rendement dat overeenkomt met dat punt.

Een voorbeeld verschijnt hieronder. Merk op hoe de efficiënte grens beleggers toelaat te begrijpen hoe het verwachte rendement van een portefeuille varieert met de hoeveelheid genomen risico.

De relatie-effecten hebben met elkaar een belangrijk onderdeel van de efficiënte grens. Sommige effectenprijzen bewegen in dezelfde richting in dezelfde richting, terwijl anderen in tegengestelde richting bewegen. Hoe meer synchroon de effecten in de portefeuille zijn (dat wil zeggen hoe lager hun covariantie), hoe kleiner het risico (standaardafwijking) van de portefeuille waarin ze worden gecombineerd. De efficiënte grens is gebogen omdat er een afnemend marginaal rendement op het risico is. Elke eenheid van risico toegevoegd aan een portefeuille krijgt een kleiner en kleiner rendement.

Waarom het belangrijk is:

Toen Markowitz de efficiënte grens introduceerde, was deze in vele opzichten baanbrekend. Een van de grootste bijdragen was het duidelijk aantonen van de kracht van diversificatie. De theorie van Markowitz is gebaseerd op de bewering dat beleggers de neiging hebben om, expres of onbedoeld, portefeuilles te kiezen die het grootst mogelijke rendement genereren met de minste hoeveelheid risico. Met andere woorden, ze zoeken portfolio's op aan de efficiënte grens.

Er is echter niemand die een efficiënte grens is, omdat portfoliobeheerders en beleggers het aantal en de kenmerken van de effecten in het beleggingsuniversum kunnen aanpassen aan hun specifieke behoeften. Een klant kan bijvoorbeeld eisen dat de portefeuille een minimale dividendopbrengst heeft, of de klant kan investeringen in ethisch of politiek ongewenste sectoren uitsluiten. Alleen de resterende effecten worden opgenomen in de rendabele grensberekeningen.